สันนิบาตอวามี
สันนิบาตอวามี বাংলাদেশ আওয়ামী লীগ | |
|---|---|
 | |
| ชื่อย่อ | AL |
| ผู้ก่อตั้ง | อับดุลฮามิด ข่าน ภาชานี ยาร์ โมฮัมมัด ข่าน ชัมซุล ฮุก |
| ประธาน | เชค ฮาซีนา |
| เลขาธิการ | โอบัยดุล กูอัดเดอร์ |
| คำขวัญ | "Joy Bangla" (เบงกอล) "Victory to Bengal" |
| ก่อตั้ง | 23 มิถุนายน 1949 |
| แยกจาก | มุสลิมลีก |
| ก่อนหน้า | Awami Muslim League |
| ที่ทำการ | ธากา |
| หนังสือพิมพ์ | Uttaran |
| สถาบันนโยบาย | Centre for Research and Information |
| ฝ่ายนักเรียนนักศึกษา | Bangladesh Chhatra League |
| ฝ่ายเยาวชน | Awami Jubo League |
| ฝ่ายสตรี | Mohila Awami League |
| ฝ่านเกษตรกร | Krishak League |
| ฝ่ายสหภาพแรงงาน | Jatiya Sramik League |
| ฝ่านอาสาสมัคร | Awami Swechasebak League |
| อุดมการณ์ | ชาตินิยมเบงกอล สังคมนิยมเสรี[1] เสรีนิยมทางเศรษฐกิจ[1] |
| จุดยืน | กลาง[2][3] ถึงกลาง-ซ้าย[1] |
| กลุ่มระดับชาติ | Grand Alliance |
| สี | เขียว |
| เพลง | "Pralayollas" (เบงกอล) "The Ecstasy of Destruction" |
| Jatiya Sangsad | 298 / 350 |
| City Corporations | 9 / 12 |
| เว็บไซต์ | |
| albd | |
| ธงประจำพรรค | |
 | |
| การเมืองบังกลาเทศ รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง | |
สันนิบาตอวามี (เบงกอล: বাংলাদেশ আওয়ামী লীগ, อังกฤษ: Awami League) หรือสันนิบาตมุสลิมอวามี เป็นพรรคการเมืองในปากีสถานตะวันออก ที่ต่อมาคือบังกลาเทศ ก่อตั้งเมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2492 โดย อุสวาน ซาอิด ซุห์ราวาร์ดี พรรคนี้มีบทบาทมากในปากีสถานตะวันออก แต่มีบทบาทน้อยในปากีสถานตะวันตก ผู้ที่มีบทบาทในพรรคได้แก่ ชีค มูจิบูร์ เราะห์มาน ที่เป็นหัวหน้าพรรคเมื่อ พ.ศ. 2506 และเมาลาบา อับดุล อามิด ข่าน บาชานี ซึ่งแยกตัวออกจากพรรคเมื่อ พ.ศ. 2500
แผนทางเศรษฐกิจของพรรคเป็นแบบกลาง ไม่เอียงซ้ายหรือขวา เมื่อชีค มูจิบูร์ เราะห์มานขึ้นมาเป็นผู้นำพรรค เขาได้ประกาศนโยบายที่จะทำให้ปากีสถานตะวันตกและตะวันออกมีความเป็นอิสระและปกครองตนเองในระดับหนึ่ง นโยบายนี้เป็นที่พอใจในปากีสถานตะวันออก และทำให้สันนิบาตอวามีชนะการเลือกตั้งใน พ.ศ. 2513
อย่างไรก็ตาม สันนิบาตอวามีถูกกีดกันไม่ให้จัดตั้งรัฐบาลปกครองปากีสถาน ประธานาธิบดีปากีสถานในขณะนั้นสั่งเลื่อนการเปิดประชุมสภาแห่งชาติโดยไม่มีกำหนด เมื่อถูกกีดกัน สันนิบาตอวามีจึงนำชาวปากีสถานตะวันออกออกมาประท้วงแบ่งแยกประเทศ รัฐบาลปากีสถานส่งกองทหารมาปราบปรามจนลุกลามกลายเป็นสงครามกลางเมือง ผู้คนจำนวนมากเสียชีวิต และมีไม่น้อยที่ลี้ภัยเข้าไปในอินเดีย
อินเดียได้ใช้ปัญหาผู้ลี้ภัยเป็นข้ออ้างในการเข้าแทรกแซงโดยส่งกองทหารเข้าช่วยปากีสถานตะวันออก สงครามสิ้นสุดเมื่อ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2514 โดยปากีสถานยอมให้บังกลาเทศเป็นประเทศเอกราช
เมื่อบังกลาเทศได้รับเอกราช ชีค มูจิบูร์ เราะห์มานได้เป็นนายกรัฐมนตรี โดยวางนโยบายเน้นประชาธิปไตย แยกศาสนาออกจากการเมือง แต่ก็พบกับปัญหาฉ้อราษฎร์บังหลวง และการบริหารแบบเผด็จการ จนกระทั่ง เราะห์มาน ถูกลอบสังหารเมื่อ พ.ศ. 2518 หลังจากนั้น สันนิบาตอวามีไม่เคยได้จัดตั้งรัฐบาลอีกเลย
อ้างอิง
[แก้]- สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่:เอเชีย เล่ม 1 อักษร A-B กทม. ราชบัณฑิตยสถาน. 2547
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Awami League web site เก็บถาวร 2019-09-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Bangladesh election: Voters prepare to go to polls amid 'atmosphere of fear' for opposition activists". The Independent. 23 December 2018.
Politics in Bangladesh has been dominated for years by the rivalry between Ms Hasina’s centre-left, socially and economically liberal Awami League and the more right-wing BNP with Begum Zia at its helm.
- ↑ Bhattacharjee, Joyeeta (November 2011). "Bangladesh: Political Trends and Key Players" (PDF). Strategic Trends. 1 (2): 1.
- ↑ Nazneen, Sohela (2009). "Bangladesh: Political Party Discourses on Women's Empowerment". South Asian Journal of Cancer. 24: 44–52.