สันติบาล (กัมพูชา)
| សន្តិបាល | |
| ภาพรวมหน่วยงาน | |
|---|---|
| ก่อตั้ง | ประมาณ พ.ศ. 2514 |
| ยุบเลิก | 7 มกราคม พ.ศ. 2522 |
| ประเภท | ตำรวจลับ |
| เขตอำนาจ | กัมพูชาประชาธิปไตย |
| สำนักงานใหญ่ | เรือนจำความมั่นคงที่ 21 พนมเปญ |
| รัฐมนตรี |
|
| ฝ่ายบริหารหน่วยงาน |
|
| ต้นสังกัดหน่วยงาน | เขมรแดง |
สันติบาล (เขมร: សន្តិបាល, ออกเสียง [sɑnteɓaːl]; แปลว่า ผู้รักษาความสงบ) เป็นกองกำลังรักษาความมั่นคงและตำรวจลับในสมัยกัมพูชาประชาธิปไตย
สันติบาลรับผิดชอบการรักษาความปลอดภัยภายในและดำเนินการในค่ายกักกันเช่นตวลซแลงที่ซึ่งผู้คนหลายพันคนถูกคุมขัง สอบปากคำ ทรมาน และประหารชีวิต สันติบาลเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างองค์กรของเขมรแดงตั้งแต่ก่อนวันที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2518 เมื่อเขมรแดงเข้าครอบครองประเทศ
ประวัติ
[แก้]ช่วงต้นปี พ.ศ. 2514 เขมรแดงหรือพรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชาจัดตั้งเขตพิเศษนอกกรุงพนมเปญภายใต้การกำกับดูแลของวอน เวต และซอน เซน เซนซึ่งต่อมาได้เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกลาโหมมีอำนาจรับผิดชอบหน่วยสันติบาลและแต่งตั้งสหายดุชเป็นผู้บัญชาการ เจ้าหน้าที่คนสำคัญของสันติบาลเช่นสหายจันและสหายพลมีพื้นเพมาจากจังหวัดกำปงธม บ้านเกิดของสหายดุช[1]
เมื่อเขมรแดงครองอำนาจใน พ.ศ. 2518 ดุชย้ายกองบัญชาการสันติบาลไปกรุงพนมเปญโดยขึ้นตรงต่อซอน เซน ในขณะนั้นโบสถ์วัดเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในเมืองหลวงถูกใช้เป็นที่กักขังนักโทษที่เคยทำหน้าที่กับลอน นอล และสาธารณรัฐเขมร ซึ่งมีจำนวนไม่ถึงสองร้อยคน ต่อมาในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2519 ดุชได้ย้ายกองบัญชาการอีกครั้งไปสถานที่ที่เคยเป็นโรงเรียนมัธยมปลายชื่อตวลซแลงซึ่งสามารถกักขังนักโทษได้มากถึง 1,500 คน ที่ตวสเลงมีการกวาดล้างกลุ่มแกนนำเขมรแดงครั้งใหญ่ และนักโทษหลายพันคนถูกทรมานและสังหาร ระหว่าง พ.ศ. 2519 ถึง พ.ศ. 2521 มีชาวกัมพูชา 20,000 คนถูกคุมขังที่ตวลซแลง ในจำนวนนี้มีผู้ใหญ่เพียงเจ็ดคนเท่านั้นที่รอดชีวิต อย่างไรก็ตาม ตวลซแลงเป็นเพียงหนึ่งในสถานที่ประหารชีวิตอย่างน้อย 150 แห่งทั่วประเทศ[2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Ben Kiernan, The Pol Pot Regime: Race, Power and Genocide in Cambodia under the Khmer Rouge, 1975-1979. Page 315
- ↑ Locard, Henri, State Violence in Democratic Kampuchea (1975-1979) and Retribution (1979-2004) เก็บถาวร 2013-10-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, European Review of History, Vol. 12, No. 1, March 2005, pp.121–143.
- Nic Dunlop (2005). The Lost Executioner - A Journey into the Heart of the Killing Fields. Walker & Company, New York. ISBN 0-8027-1472-2.
- Bizot, François; translated from French by Euan Cameron (2003). The Gate. Alfred A. Knoph. ISBN 0-375-41293-X.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)