ข้ามไปเนื้อหา

ศาสนาอิสลามในฮ่องกง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
มัสยิดญามิอะฮ์ มัสยิดแรกในฮ่องกง

ตามสำมะโน ค.ศ. 2016 ประชากรฮ่องกงมีผู้นับถือศาสนาอิสลามร้อยละ 4.1 หรือประมาณ 300,000 คน ในจำนวนนี้แบ่งเป็นมุสลิมชาวจีน 50,000 คน อินโดนีเซีย 150,000 คน และปากีสถาน 30,000 คน ที่เหลือมาจากส่วนอื่นของโลก[1] ประชากรมุสลิมส่วนใหญาในฮ่องกงนับถือนิกายซุนนี[2]

มุสลิมประมาณ 12,000 คน[3] ในฮ่องกงอยู่ในครอบครัว 'เด็กท้องถิ่น' ซึ่งเป็นมุสลิมที่มีบรรพบุรุษจากจีนและเอเชียใต้ โดยสืบจากผู้อพยพชาวเอเชียใต้ที่เป็นมุสลิมยุคแรก สมรสกับภรรยาชาวจีนท้องถิ่น (Tanka people) และให้กำเนิดลูกที่เป็นมุสลิม[4][5] มุสลิมชาวหุยจากจีนแผ่นดินใหญ่ก็มีบทบาทในการพัฒนาศาสนาอิสลามในฮ่องกง เช่น Kasim Tuet จากกวางโจว หนึ่งในผู้บุกเบิกการศึกษาศาสนาอิสลามในนครนี้ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อวิทยาลัย Islamic Kasim Tuet Memorial College[6]

ในสหัสวรรษใหม่ ประชากรมุสลิมที่มีจำนวนมากที่สุดเป็นชาวอินโดนีเซีย ส่วนใหญ่เป็นแรงงานต่างด้าวเพศหญิง โดยมีจำนวนมากกว่า 120,000 คนจากประชากรมุสลิมฮ่องกงทั้งหมด[7]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Hong Kong: The Facts - Religion and Custom HKSAR Government Home Affairs Bureau, May 2016.
  2. Wai-Yip Ho (2013). Islam and China's Hong Kong: Ethnic Identity, Muslim Networks and the New Silk Road. Routledge. p. 20. ISBN 9781134098071.
  3. "Hong Kong Muslims Plead for Mosques – Asia-Pacific – News". OnIslam.net. สืบค้นเมื่อ 12 May 2014.
  4. Weiss, Anita M. (July 1991), "South Asian Muslims in Hong Kong: Creation of a 'Local Boy' Identity", Modern Asian Studies, 25 (3): 417–53, doi:10.1017/S0026749X00013895, S2CID 145350669
  5. Bosco, Joseph (2004), "Hong Kong", ใน Ember, Melvin; Ember, Carol R.; Skoggard, Ian (บ.ก.), Encyclopedia of Diasporas: Immigrant and Refugee Cultures Around the World, Volume 2, Springer, pp. 506–514, ISBN 978-0-306-48321-9
  6. Wang Ma, Rosey (2004), "Hui diaspora", ใน Ember, Melvin; Ember, Carol R.; Skoggard, Ian (บ.ก.), Encyclopedia of Diasporas: Immigrant and Refugee Cultures Around the World, Volume 2, Springer, pp. 113–124, ISBN 978-0-306-48321-9
  7. O'Connor, Paul (2012), "Islam in Hong Kong: Muslims and Everyday Life in China's World City", Hong Kong University Press.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]