ร่องลึกบาดาลญี่ปุ่น
ร่องลึกบาดาลญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本海溝, นิฮงไคโก; อังกฤษ: Japan Trench) คือร่องลึกก้นสมุทรที่อยู่ในแนววงแหวนไฟทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศญี่ปุ่น ร่องลึกนี้ทอดตัวตั้งแต่หมู่เกาะคูริลยาวลงมาถึงหมู่เกาะอิซุ จุดที่ลึกที่สุดลึกถึง 8,046 เมตร[1] ร่องลึกบาดาลญี่ปุ่นเป็นร่องลึกที่อยู่ระหว่างกลางร่องลึกก้นสมุทรคูริล–คัมชัตคาที่อยู่ทางเหนือ กับร่องลึกก้นสมุทรอิซุ–โองาซาวาระที่อยู่ทางใต้ แนวร่องลึกมีความยาวประมาณ 800 กม. ร่องลึกบาดาลญี่ปุ่นเกิดจากการที่แผ่นแปซิฟิกมุดตัวลงไปใต้แผ่นโอค็อตสค์ (แผ่นธรณีแปรสัณฐานขนาดเล็กที่แต่เดิมถูกพิจารณาว่าส่วนหนึ่งของแผ่นอเมริกาเหนือ) กระบวนการมุดตัวของเปลือกโลกทำให้เกิดร่องลึกขึ้น กิจกรรมการแปรสัณฐานแผ่นธรณีภาคที่มีอยู่อย่างต่อเนื่องในเขตมุดตัวบริเวณร่องลึกนี้เป็นสาเหตุหลักของแผ่นดินไหวและสึนามิในภาคเหนือของประเทศญี่ปุ่น เช่น แผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิในโทโฮกุเมื่อปี 2554 อัตราการมุดตัวของร่องลึกบาดาลญี่ปุ่นอยู่ที่ 7.9–9.2 เซนติเมตรต่อปี[2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ O'Hara, Design by J. Morton, V. Ferrini, and S. "GMRT Overview". www.gmrt.org. สืบค้นเมื่อ 2018-05-27.
- ↑ Sella, Giovanni F.; Dixon, Timothy H.; Mao, Ailin (2002). "REVEL: A model for Recent plate velocities from space geodesy". Journal of Geophysical Research: Solid Earth. 107 (B4): ETG 11–1–ETG 11–30. doi:10.1029/2000jb000033. ISSN 0148-0227.
 | บทความเกี่ยวกับภูมิศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |