ข้ามไปเนื้อหา

ยะฮ์ยา ซินวาร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ยะฮ์ยา ซินวาร
يحيى السنوار
ซินวารเมื่อปี 2012
ประธานแผนกการเมืองฮะมาส
ดำรงตำแหน่ง
6 สิงหาคม 2024 – 16 ตุลาคม 2024
รองคาลิล อัลฮัยยา
ก่อนหน้าอิสมาอิล ฮานิเยฮ์
ถัดไปคาเลด มาชัล (แทน)
ผู้นำฮะมาสในฉนวนกาซา
ดำรงตำแหน่ง
13 กุมภาพันธ์ 2017[1] – 16 ตุลาคม 2024
นายกรัฐมนตรี
ก่อนหน้าIsmail Haniyeh
ถัดไปโมฮัมเมด ซินวาร
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด
ยะฮ์ยา อิบราฮีม ฮัสซาน ซินวาร

29 ตุลาคม ค.ศ. 1962(1962-10-29)
ฮันยูนิส กาซาในปกครองอียิปต์
เสียชีวิต16 ตุลาคม ค.ศ. 2024(2024-10-16) (61 ปี)
เทลอัลซุลตัน ราฟะฮ์ ปาเลสไตน์
ลักษณะการเสียชีวิตฆาตกรรมโดยอิสราเอล
เชื้อชาติปาเลสไตน์
พรรคการเมืองฮะมาส
คู่สมรสSamar Muhammad Abu Zamar (สมรส 2011)
บุตร3
ความสัมพันธ์โมฮัมเมด ซินวาร (พี่/น้องชาย)
การศึกษาIslamic University of Gaza (BA)
ชื่อเล่นอะบู อิบราฮีม (กุนยา)
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้ ฮะมาส
Branchกองพันอัลกัซซาม
Service years0001987–2024
ผ่านศึก

ยะฮ์ยา อิบราฮีม ฮะซาน ซินวาร[note 1] (อาหรับ: يحيى إبراهيم حسن السنوار, อักษรโรมัน: Yaḥyá Ibrāhīm Ḥasan al-Sinwār; 29 ตุลาคม 1962 – 16 ตุลาคม 2024) เป็นทหารและนักการเมืองชาวปาเลสไตน์ ผู้ดำรงตำแหน่งประธานสำนักการเมืองฮะมาสตั้งแต่เดือนสิงหาคม 2024[2] และผู้นำรัฐบาลฮะมาสในฉนวนกาซาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2017 กระทั่งเสียชีวิตในเดือนตุลาคม 2024 โดยเขาขึ้นสืบทอดตำแหน่งต่อจากอิสมาอีล ฮะนีเยฮ์ ในทั้งสองตำแหน่ง[3][4]

ซินวารเกิดในค่ายผู้ลี้ภัยฮันยูนิสในกาซาใต้ปกครองอียิปต์ในปี 1962 ในครอบครัวที่ถูกขับไล่จากบริเวณที่ปัจจุบันคืออัชเกล็อน ระหว่างสงครามปาเลสไตน์ปี 1948[5] เขาจบการศึกษาปริญญาตรีในสาขาอาหรับศึกษาจากมหาวิทยาลัยอิสลามกาซา[6] ในปี 1989 ซินวารถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตสี่ครั้งในอิสราเอลจากความผิดฐานมีส่วนร่วมในการวางแผนการลักพาตัวและฆาตกรรมทหารอิสราเอลสองนายและชาวปาเลสไตน์สี่คนที่เขาเชื่อว่าเป็นผู้มีส่วนร่วม เขาจำคุกนาน 22 ปีกระทั่งถูกปล่อยตัวพร้อมนักโทษอื่น 1,026 คนในปี 2011 ระหว่างการแลกเปลี่ยนนักโทษกับทหารอิสราเอล กีลาด ชาลิต[3] ระหว่างถูกจำคุก ซินวารยังคงวางแผนและประสานงานการลงโทษชาวปาเลสไตน์ที่ถูกต้องสงสัยว่ามีส่วนร่วมกับอิสราเอล รวมถึงวางแผนการลักพาตัวทหารอิสราเอล[7][8] ซินวารเป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งแขนงความปลอดภัยของฮะมาส[9][10][11][12]

ในปี 2017 ซินวารได้รับเลือกตั้งเป็นผู้นำฮะมาสในกาซา และอ้างว่าจะนำพา 'การต้านทานของประชาชนโดยสันติ' และสนับสนุนการประท้วงพรมแดนปี 2018-19 กระนั้นก็มีรายงานว่าเขามีจุดมุ่งหมายจะกำจัดอิสราเอลให้สิ้นไป[13] รวมถึงเคยกล่าวถึงการเผชิญหน้าทางการทหารว่าเป็นหนทางเดียวที่จะ "ปลดปล่อยปาเลสไตน์" ซึ่งจะทำได้ก็ด้วย "การใช้กำลัง ไม่ใช่การเจรจา"[14] ระหว่างดำรงตำแหน่งผู้นำฮะมาส เขายังมีส่วนในการพัฒนาความสัมพันธ์กับอิหร่านอย่างแน่นแฟ้น[15][16] ในปี 2021 ซินวารได้รับเลือกตั้งเป็นผู้นำฮะมาสอีกครั้ง และในปีเดียวกันรอดชีวิตจากการลอบสังหารโดยอิสราเอล ถือกันว่าเขาเป็นผู้บงการการโจมตีอิสราเอลโดยฮะมาสเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2023[17][18] ซึ่งนำไปสู่สงครามระหว่างฮะมาสกับอิสราเอลและแพร่ไปถึงพื้นที่อื่นในภูมิภาคตะวันออกกลางในที่สุด[19]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ อักษรโรมัน: Yahya Sinwar หรือบางครั้ง Yahya al-Sinwar, Yehya al-Sinwar, Yehya Sinwar, Yehia Sinwar และ Yehiyeh Sinwar

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Israeli occupation's threats against Hamas officials reflect political impasse". Hamas. 25 September 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 February 2023. สืบค้นเมื่อ 27 February 2023.
  2. ↑ "Hamas names Yahya Sinwar as new leader after Ismail Haniyeh's killing". Al Jazeera English (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2024. สืบค้นเมื่อ 6 August 2024.
  3. ↑ 3.0 3.1 Beaumont, Peter (13 February 2017). "Hamas elects hardliner Yahya Sinwar as its Gaza Strip chief". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 February 2017.
  4. ↑ Balousha, Hazam; Booth, William (13 February 2017). "Hamas names hard-liner as its new political leader in Gaza". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 February 2017.
  5. ↑ "Yahya Sinwar". Britannica (ภาษาอังกฤษ). 28 January 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 January 2024. สืบค้นเมื่อ 1 February 2024.
  6. ↑ "Who is the Hamas leader in Gaza, Yahya Sinwar?". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 21 November 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2024. สืบค้นเมื่อ 1 February 2024.
  7. ↑ Becker, Jo; Sella, Adam (2024-05-26). "The Hamas Chief and the Israeli Who Saved His Life". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2024-05-27. สืบค้นเมื่อ 2024-05-27.
  8. ↑ "Repaying a debt with blood: Israeli doctor saved Sinwar, nephew killed on Oct. 7". The Jerusalem Post (ภาษาอังกฤษ). 21 June 2024. สืบค้นเมื่อ 17 October 2024.
  9. ↑ "Terrorist Designations of Yahya Sinwar, Rawhi Mushtaha, and Muhammed Deif". United States Department of State. 8 September 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 January 2017. สืบค้นเมื่อ 27 May 2019.
  10. ↑ "The Palestinians try to reconcile". The Economist. 5 October 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 May 2018. สืบค้นเมื่อ 10 October 2017.
  11. ↑ Kottasová, Ivana; Shortell, David (7 December 2023). "Who is Yahya Sinwar, the Hamas leader Israel has called a 'dead man walking'". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 April 2024. สืบค้นเมื่อ 28 March 2024.
  12. ↑ Morris, Loveday; Balousha, Hazem (11 December 2023). "Who is Hamas leader Yehiya Sinwar: From enforcer to Oct. 7 mastermind". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 December 2023. สืบค้นเมื่อ 27 March 2024.
  13. ↑ "Hamas leader Sinwar killed by Israeli troops in Gaza, Netanyahu says war will go on". Reuters.
  14. ↑ "Yahya Sinwar, the Hamas leader committed to eradicating Israel". Reuters.
  15. ↑ Said, Summer; Jones, Rory (7 August 2024). "Sinwar Power Grab Cements Hamas-Iran Ties". The Wall Street Journal.
  16. ↑ "Hamas's pick of Yahya Sinwar as leader makes a ceasefire less likely". The Economist. 6 August 2024. ISSN 0013-0613. สืบค้นเมื่อ 10 August 2024.
  17. ↑ Vasilyeva, Nataliya (20 November 2023). "Mastermind behind Hamas attacks personally handling hostage negotiations". The Telegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0307-1235. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 April 2024. สืบค้นเมื่อ 13 April 2024.
  18. ↑ Kingsley, Patrick; Barnes, Julian E.; Rasgon, Adam (12 May 2024). "Yahya Sinwar Helped Start the War in Gaza. Now He's Key to Its Endgame". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 May 2024. สืบค้นเมื่อ 13 May 2024.
  19. ↑ Peled, Anat; Lieber, Dov; Keller-Lynn, Carrie; Said, Summer (2024-10-18). "After a Yearlong Hunt, Sinwar's Killing Came Down to Chance". The Wall Street Journal.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ยะฮ์ยา_ซินวาร&oldid=12045151"