ข้ามไปเนื้อหา

มุฮัมมัด อุมัร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อะมีรุลมุอ์มินีน
มุลลอฮ์
มุฮัมมัด อุมัร มุญาฮิด
محمد عمر مجاهد
ประมุขสภาสูงสุดแห่งอัฟกานิสถาน[1][2][3]
ดำรงตำแหน่ง
27 กันยายน ค.ศ. 1996 – 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 2001
นายกรัฐมนตรีมุฮัมมัด รับบานี
อับดุล กาบีร์ (รักษาการ)
ก่อนหน้าบูร์ฮานุดดีน รับบานี (ในฐานะประธานาธิบดี)
ถัดไปบูร์ฮานุดดีน รับบานี (ในฐานะประธานาธิบดี)
ผู้นำเอมิเรตอิสลามอัฟกานิสถานคนแรก
ดำรงตำแหน่ง
กันยายน ค.ศ. 1994 – 23 เมษายน ค.ศ. 2013
ก่อนหน้าก่อตั้งตำแหน่ง
ถัดไปอัคตาร์ มันศูร์ (ค.ศ. 2015)
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิดประมาณ ค.ศ. 1960
ใกล้กันดะฮาร์[4] หรือจังหวัดโอรุซกัน ประเทศอัฟกานิสถาน[5]
เสียชีวิต23 เมษายน ค.ศ. 2013 (53 ปี)
จังหวัดซาบูล ประเทศอัฟกานิสถาน[6]
สาเหตุการเสียชีวิตวัณโรค[8][9][10]
ที่ไว้ศพตำบลชินเค จังหวัดซาบูล ประเทศอัฟกานิสถาน[7]
ความสูง6 ft 6 in (1.98 m)
คู่สมรสภรรยา 3 คน
บุตร5 หรือ 6 คนรวมมุฮัมมัด ยะอ์กูบ
ความสัมพันธ์อับดุลมะนาน โอมารี (ลูกเลี้ยงชาย)
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้ มุญาฮิดีน (ค.ศ. 1983–1991)
Hezb-e Islami Khalis (1983–1991)
อัฟกานิสถาน ตอลิบาน (ค.ศ. 1994–2013)
ประจำการค.ศ. 1983–1991
ค.ศ. 1994–2013
ผ่านศึกสงครามโซเวียต–อัฟกานิสถาน

สงครามกลางเมืองอัฟกัน

มุลลอฮ์ มุฮัมมัด อุมัร มุญาฮิด (ปาทาน: محمد عمر مجاهد, ประมาณ ค.ศ. 1960 – 23 เมษายน ค.ศ. 2013)[13] เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณของตอลิบานซึ่งเป็นกลุ่มปลดแอกในประเทศอัฟกานิสถาน เกิดเมื่อราว พ.ศ. 2503[14] ที่จังหวัดกันดะฮาร์ ในครอบครัวชาวนาที่ยากจน บิดาเสียชีวิตไปเมื่อเขายังเป็นเด็กหนุ่ม เขาจึงต้องดูแลครอบครัว เริ่มทำงานเป็นผู้สอนศาสนาในมัดเราะซะฮ์เล็ก ๆ ใกล้บ้าน ซึ่งถูกรบกวนจากการรุกรานของสหภาพโซเวียต อุมัรได้เข้าร่วมกับฝ่ายต่อต้านนาญิบุลลอฮ์ ผู้นำอัฟกานิสถาน โดยเข้าเป็นสมาชิกพรรคฮิซบี อิสลามี เขาได้รับบาดเจ็บจนตาขวาบอดสนิท มีภรรยา 3 คน มีบุตร 5 คน

การเกิดขึ้นของตอลิบานที่เขาเป็นผู้นำนั้น เกิดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2537 เมื่อมีเพื่อนบ้านมาบอกเขาว่ามีขุนศึกในเมืองกันดะฮาร์มาลักพาหญิงไปข่มขืนหลายครั้ง อุมัรจึงรวบรวมนักเรียนศาสนา 30 คน มีปืนไรเฟิลเพียง 10 กระบอก เข้าโจมตีค่ายของขุนศึกและช่วยชีวิตหญิงสาวกลับคืนมาได้ ทำให้กองกำลังตอลิบานเกิดขึ้น ณ จุดนั้น หลังจากที่ยึดอาวุธของผู้มีอิทธิพลได้แล้ว จึงเข้ายึดครองพื้นที่ต่าง ๆ เริ่มจากกันดะฮาร์ มีคนหนุ่มอัฟกานิสถานมาร่วมด้วยมากมาย จนอุมัรสามารถนำกองกำลังตอลิบานเข้ายึดกรุงคาบูลได้ในวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2539 และจับนาญิบุลลอฮ์แขวนคอกลางกรุงคาบูล และเขาขึ้นดำรงตำแหน่งประธานสภาสูงสุดแห่งอัฟกานิสถานซึ่งถือเป็นประมุขรัฐในสมัยตอลิบานปกครองประเทศ

อุมัรเป็นผู้นำที่ลึกลับที่สุด ไม่เคยถ่ายรูปหรือพบกับนักหนังสือพิมพ์ชาวตะวันตก เขาพบกับตัวแทนจากสหประชาชาติครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2541 เขาพ้นจากตำแหน่งเมื่อสหรัฐและพันธมิตรฝ่ายเหนือโจมตีอัฟกานิสถาน เขาได้ตัดสินใจนำกองกำลังตอลิบานออกจากกรุงคาบูลไปสู่พื้นที่ที่เป็นเทือกเขา

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2557 เราะฮ์มาตุลลอฮ์ นาบิล รักษาการหัวหน้าหน่วยข่าวกรองอัฟกานิสถานกล่าวว่า "ไม่แน่ใจว่าอุมัรยังมีชีวิตอยู่หรือไม่" เนื่องจากในช่วงปลายเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา มีกระแสข่าวในหมู่ผู้นำของตอลิบานว่าอุมัรเสียชีวิตแล้ว[15] ในขณะที่รายงานล่าสุดกล่าวว่าอุมัรซ่อนตัวในเมืองการาจี ประเทศปากีสถาน หน่วยข่าวกรองชาวยุโรปกล่าวว่าอุมัรยังมีชีวิตอยู่[16]

อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 มีรายงานว่าอุมัรได้เสียชีวิตแล้วเมื่อ พ.ศ. 2556[17] ด้วยวัณโรค[18] รายงานดังกล่าวได้รับการยืนยันจากหน่วยข่าวกรองอัฟกานิสถานและกลุ่มตอลิบานในวันต่อมา[19] โดยตำแหน่งผู้นำตอลิบานสืบทอดต่อโดยอัคตาร์ มันศูร[20]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "The Legend Mullah Mohammed Omar". The Independent. 31 July 2015. สืบค้นเมื่อ 13 February 2016.
  2. ↑ Malashenko, Alexey (11 August 2015). "Where Will the New Taliban Leader Lead His People?". Russian International Affairs Council. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-12-22. สืบค้นเมื่อ 12 September 2021 – โดยทาง Carnegie Moscow Center.
  3. ↑ "Mullah Omar: Life chapter of Taliban's supreme leader comes to end". CNN. 29 July 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 March 2016. สืบค้นเมื่อ 13 February 2016.
  4. ↑ "Mohammad Omar: emir of Afghanistan". www.britannica.com. 18 May 2023.
  5. ↑ Muhammad Zubair Khan and Andrew Marszal (29 July 2015). "Taliban supreme leader Mullah Omar 'is dead'". Telegraph UK. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 January 2022. สืบค้นเมื่อ 29 July 2015.
  6. ↑ Emma Graham-Harrison (10 March 2019). "Fugitive Taliban leader lived short walk from US base, book reveals". The Guardian.
  7. ↑ "Taliban Leadership Visits Mullah Omar's Grave". CROX NEWS. 31 August 2021.
  8. ↑ Goldstein, Joseph; Shah, Taimoor (30 July 2015). "Death of Mullah Omar Exposes Divisions Within Taliban". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 31 July 2015.
  9. ↑ Nikhil Kumar (29 July 2015). "Mullah Omar Taliban Death". Time. สืบค้นเมื่อ 29 July 2015.
  10. ↑ "Afghan intel agency: Taliban leader died two years ago". USA Today. 29 July 2015.
  11. ↑ Abdul Salam Zaeef (2010). My Life with the Taliban.
  12. ↑ Arnaud de Borchgrave, "Osama bin Laden – Null and Void", UPI, 14 June 2001, quoted in Wright, Looming Tower, (2006), p. 226
  13. ↑ Goldstein, Joseph; Shah, Taimoor (30 July 2015). "Death of Mullah Omar Exposes Divisions Within Taliban". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 31 July 2015.
  14. ↑ Matthew Rosenberg (28 December 2014). "Around an Invisible Leader, Taliban Power Shifts". The New York Times. p. A3.
  15. ↑ "Taliban Supreme leader Mullah Omar has possibly died". 19 November 2014. สืบค้นเมื่อ 1 January 2015.
  16. ↑ "Around an Invisible Leader, Taliban Power Shifts". 28 December 2014. สืบค้นเมื่อ 1 January 2015.
  17. ↑ Mullah Omar: Taliban leader 'died in Pakistan in 2013'
  18. ↑ "Afghan intelligence says Taliban's Mullah Omar died two years ago". The Globe and Mail. July 29, 2015. สืบค้นเมื่อ July 31, 2015.
  19. ↑ "Afghanistan says Taliban leader Mullah Omar died 2 years ago". msn.com.
  20. ↑ "Mullah Omar: Taliban choose deputy Mansour as successor". BBC News. 30 July 2015.

อ่านเพิ่ม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ มุฮัมมัด อุมัร
การสัมภาษณ์
บทความ
เอกสารไม่ลับ
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=มุฮัมมัด_อุมัร&oldid=11883378"