ภาษาบราฮุอี
ภาษาบราฮุอี | |
---|---|
براہوئی | |
ออกเสียง | แม่แบบ:IPA-to |
ประเทศที่มีการพูด | ปากีสถาน, อิหร่าน, อัฟกานิสถาน และเติร์กเมนิสถาน |
ภูมิภาค | แคว้นบาโลชิสถาน |
ชาติพันธุ์ | ชาวบราฮุอีและชาวบาโลจ |
จำนวนผู้พูด | 2,640,000 คนในปากีสถาน (รวมผู้พูดทุกประเทศ 2,864,400 คน) (2017 Census)[1] |
ตระกูลภาษา | ดราวิเดียน
|
ระบบการเขียน | อักษรอาหรับ (แนสแทอ์ลีฆ), อักษรละติน |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | brh |
บราฮุอี (บนซ้ายไกล) ตั้งอยู่ห่างจากภาษาตระกูลดราวิเดียนอื่น ๆ ทั้งหมด[2] | |
แผนที่ชุดภาษาที่ตกอยู่ในอันตรายของโลกของยูเนสโกจัดให้ภาษาบราฮุอีอยู่ในภาษาเสี่ยงต่อการสูญหาย |
ภาษาบราฮุอี (บราฮุอี: براہوئی) เป็นภาษาตระกูลดราวิเดียนที่พูดโดยชาวบราฮุอีบางส่วน โดยหลักมีผู้พุดในบริเวณตอนกลางของแคว้นบาโลชิสถาน ประเทศปากีสถาน และมีชุมชนขนาดเล็กกระจายทั่วพื้นที่อิหร่าน, อัฟกานิสถาน และเติร์กเมนิสถาน[3] และโดยชาวบราฮุอีที่อยู่ต่างประเทศในอิรัก, กาตาร์ และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์[4] ภาษานี้เป็นภาษาที่อยู่ห่างจากประชากรที่พูดภาษาตระกูลดราวิเดียนที่ใกล้ที่สุดในอินเดียใต้ด้วยระยะทางมากกว่า 1,500 กิโลเมตร (930 ไมล์)[2]
เป็นภาษากลุ่มดราวิเดียนที่ได้รับอิทธิพลจากภาษากลุ่มอิหร่านมาก เช่นจากภาษาบาโลจ เชื่อว่าเป็นส่วนที่เหลืออยู่ของภาษากลุ่มดราวิเดียนที่เคยแพร่กระจายในบริเวณดังกล่าว ก่อนที่ชาวอารยันจะอพยพเข้ามา นักวิชาการบางส่วนเชื่อว่า ชาวบราฮุอีเป็นลุกหลานของกลุ่มชนที่เจ้าของอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ ขณะที่สมมติฐานอื่นเชื่อว่าภาษานี้เกิดจากการกลมกลืนกันของภาษากลุ่มดราวิเดียนและอินโด-อารยันในยุคก่อนพระเวท
อักขรวิธี
[แก้]อัหษรเปอร์เซีย-อาหรับ
[แก้]ภาษาบราฮุอีเป็นภาษาตระกูลดราวิเดียนภาษาเดียวที่ไม่ได้เขียนด้วยอักษรฐานพราหมี แต่ใช้อักษรอาหรับตั้งแต่ครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 20:[5]
อักษร | เทียบอักษรละติน | สัทอักษรสากล |
---|---|---|
ا | á, a, i, u | /aː/, /ə/, /ɪ/, /ʊ/ |
ب | b | /b/ |
پ | p | /p/ |
ت | t | /t/ |
ٹ | ŧ | /ʈ/ |
ث | (s) | /s/ |
ج | j | /d͡ʒ/ |
چ | c | /t͡ʃ/ |
ح | (h) | /h/ |
خ | x | /x/ |
د | d | /d/ |
ڈ | đ | /ɖ/ |
ذ | (z) | /z/ |
ر | r | /ɾ/ |
ڑ | ŕ | /ɽ/ |
ز | z | /z/ |
ژ | ź | /ʒ/ |
س | s | /s/ |
ش | ş | /ʃ/ |
ص | (s) | /s/ |
ض | (z) | /z/ |
ط | (t) | /t/ |
ظ | (z) | /z/ |
ع | ', (a), (i), (u) | /ʔ/, /ə/, /ɪ/, /ʊ/ |
غ | ģ | /ɣ/ |
ف | f | /f/ |
ق | (k) | /k/ |
ک | k | /k/ |
گ | g | /g/ |
ل | l | /l/ |
ڷ | ļ | /ɬ/ |
م | m | /m/ |
ن | n | /n/ |
ں | ń | /ɳ/ |
و | v | /w~ʋ/ |
ہ | h | /h/ |
ھ | (h) | /h/ |
ی | y, í | /j/, /iː/ |
ے | e | /eː/ |
อักษรละติน
[แก้]เมื่อไม่นานมานี้ มีการประดิษฐ์อักษรวิธีฐานละตินชื่อว่า Brolikva (ชื่อย่อของ Brahui Roman Likvar) โดยคณะกรรมการภาษาบราฮุอีประจำมหาวิทยาลัยบาโลชิสถานที่เควตตาและใช้งานในหนังสือพิมพ์ Talár
ข้างล่างนี้คืออักขรวิธี Bráhuí Báşágal Brolikva แบบใหม่:[6]
b | á | p | í | s | y | ş | v | x | e | z | ź | ģ | f | ú | m | n | l | g | c | t | ŧ | r | ŕ | d | o | đ | h | j | k | a | i | u | ń | ļ |
ตัวอย่าง
[แก้]ไทย
[แก้]มนุษย์ทั้งหลายเกิดมามีอิสระและเสมอภาคกันในเกียรติศักดิ์และสิทธิ ต่างมีเหตุผลและมโนธรรม และควรปฏิบัติต่อกันด้วยเจตนารมณ์แห่งภราดรภาพ
อักษรอาหรับ
[แก้]مُچَّا اِنسَاںک آجو او اِزَّت نَا رِد اَٹ بَرےبَر وَدِى مَسُّنو. اوفتے پُهِى او دَلِىل رَسےںگَانے. اَندَادے وفتے اَسِ اےلو تون اِىلُمِى اے وَدِّفوئِى اے.
อักษรละติน
[แก้]Muccá insáńk ájo o izzat ná rid aŧ barebar vadí massuno. Ofte puhí o dalíl raseńgáne. andáde ofte asi elo ton ílumí e vaddifoí e.
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Brahui".
- ↑ 2.0 2.1 Parkin 1989, p. 37.
- ↑ "A slice of south India in Balochistan". 2017-02-18.
- ↑ "International Journal of Dravidian Linguistics, Volumes 36-37" department of linguistics, University of Kerala[ต้องการอ้างอิงเต็มรูปแบบ]
- ↑ "Бесписьменный язык Б." คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-06-23. สืบค้นเมื่อ 2015-06-23.
- ↑ Bráhuí Báşágal, Quetta: Brahui Language Board, University of Balochistan, April 2009, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-07, สืบค้นเมื่อ 2010-06-29
ข้อมูล
[แก้]- Bashir, Elena (December 2003), "Brahui - Notes" (PDF), South Asian Language Resource Center Workshop on Languages of Afghanistan and neighboring areas, เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-10-09, สืบค้นเมื่อ 2010-06-29
- Bashir, Elena (2016). "Contact and convergence". ใน Hock, Hans Henrich; Bashir, Elena (บ.ก.). The Languages and Linguistics of South Asia. pp. 241–374. doi:10.1515/9783110423303-004. ISBN 978-3-11-042330-3.
- Bray, Denys. The Brahui Language, an Old Dravidian Language Spoken in Parts of Baluchistan and Sind: Grammar. Gian Publishing House, 1986.
- Elfenbein, J. (1987). "A Periplus of the 'Brahi Problem'". Studia Iranica. 16 (2): 215–233. doi:10.2143/SI.16.2.2014604.
- Emeneau, M. B. (1962). "Bilingualism and Structural Borrowing". Proceedings of the American Philosophical Society. 106 (5): 430–442. JSTOR 985488.
- Krishnamurti, Bhadriraju (2003). The Dravidian Languages. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-77111-5.
- Moseley, Christopher, บ.ก. (2009), Interactive Atlas of the World's Languages in Danger, UNESCO, OCLC 435877932
- Parkin, Robert (1989). "Some comments on Brahui kinship terminology". Indo-Iranian Journal. 32 (1): 37–43. doi:10.1163/000000089790082944. JSTOR 24654607. S2CID 161638780.
- Sergent, Bernard (1997), Genèse de l'Inde, Bibliothèque scientifique Payot, ISBN 9782228891165, OCLC 38198091
- Witzel, Michael (2008). The Languages of Harappa: Early Linguistic Data and the Indus civilization. Kleine Schriften von Michael Witzel. Vol. 13. doi:10.11588/xarep.00000120. S2CID 165751802.