พูนพิศ อมาตยกุล

พูนพิศ อมาตยกุล
เกิด	4 มิถุนายน พ.ศ. 2480 (87 ปี); พูนพิศ อมาตยกุล; ประเทศไทย
อาชีพ	นักวิจารณ์, นักเขียน, อาจารย์
ปีที่แสดง	ปัจจุบัน

ศาสตราจารย์เกียรติคุณ นายแพทย์ พูนพิศ อมาตยกุล (4 มิถุนายน พ.ศ. 2480 - ปัจจุบัน) เป็นราชบัณฑิตกิตติมศักดิ์^[1] เป็นนักวิชาการสาขาดนตรีวิทยา และเป็นที่ปรึกษาวิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล

พูนพิศ อมาตยกุล หรือ ศาสตราจารย์เกียรติคุณ นายแพทย์พูนพิศ อมาตยกุล เกิดที่อำเภอดุสิต กรุงเทพมหานคร เป็นบุตรคนที่ 4 ของร้อยโทพิศ และนางประเทือง เจริญเติบโตอยู่ในวัง และเป็นมหาดเล็กของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเหมวดี เป็นเวลากว่า 30 ปี ได้เรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับพระราชวงศ์และเรื่องราวเกี่ยวกับดนตรีไทยมาจากในวัง

การศึกษากับรางวัล

จบแพทย์จากศิริราชเมื่อปี พุทธศักราช 2505
รับใบประกาศนียบัตรชั้นสูงหลังปริญญา สาขาหู คอ จมูก University of Pennsylvania ในปีพุทธศักราช 2508
M.A. Communication Disorders, Temple University, U.S.A ในปีพุทธศักราช 2511
จบปริญญาโทสาขาวิชาความผิดปกติของการสื่อความหมาย จากประเทศสหรัฐอเมริกา แล้วกลับมาทำงานที่คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดีเมื่อปี 2511
อนุมัติบัตร (พ.บ., อ.ว.) โสต ศอ นาสิก ลาริงซ์วิทยา ในปีพุทธศักราช 2515
ได้รับปริญญาศิลปศาสตร์ดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ ดุริยางคศิลป์ ศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร ในปีพุทธศักราช 2537
ได้เป็นศาสตราจารย์ ระดับ 10 (ดุริยางคศาสตร์) และ รองศาสตราจารย์ ระดับ 10 (แพทยศาสตร์) ในปีพุทธศักราช 2540
ได้เป็นนักวิทยาศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต กิตติมศักดิ์ (Communication Disorders) มหาวิทยาลัยมหิดล ในปีพุทธศักราช 2545

แรกเริ่ม

เรียนดนตรีไทยกับนายเทวาประสิทธิ์ พาทยโกศล เรียนขับร้องจากครูแช่มช้อย ดุริยพันธ์ อาจารย์เจริญใจ สุนทรวาทิน คุณหญิงไพฑูรย์ กิตติวรรณ ครูสุดจิตต์ ดุริยประณีต และครูสุรางค์ ดุริยพันธ์ มีความสามารถในการขับร้องเพลงไทยและประพันธ์บทร้องเพลงไทย เป็นนักจัดรายการเพลงทางวิทยุและโทรทัศน์ที่สนใจการเก็บรักษาผลงานที่ออกอากาศ รวบรวมลงานและรักษาไว้ในห้องสมุดดนตรีเป็นจำนวนมากกว่า 1,600 รายการ ต้นฉบับรายการวิทยุเหล่านี้ยังรักษาไว้เพื่อการอ้างอิง ในห้องสมุดดนตรีสมเด็จพระเทพรัตน์ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา และที่หน่วยโสตทัศน์ หอสมุดมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และ ยังเป็นนักเขียนสารคดีเกี่ยวกับดนตรี และมีบทความเก็บไว้เพื่ออ้างอิงได้ มากกว่า 900 เรื่อง เป็นนักวิชาการสาขาดนตรีวิทยา (Musicologist) สอนวิชาดนตรีวิทยาควบคู่กับวิชาแพทยศาสตร์ตลอดเวลากว่า 30 ปี ได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เป็นศาสตราจารย์สาขาดนตรีเป็นคนที่ 3 ของประเทศไทย และเป็นคนแรกของมหาวิทยาลัยมหิดล เมื่อปีพุทธศักราช 2540 เขียนหนังสือไว้หลายเล่ม เช่น สยามสังคีต ลำนำสยาม หนังสือรวมประวัติสตรีนักร้องเพลงไทยและนักระนาดเอกของไทย รายการวิทยุที่ผลิตแล้ว ยังเก็บรักษาไว้ในห้องสมุดดนตรี เช่น รายการพบครูดนตรีไทย สยามสังคีต เพลงไทยจากมหาวิทยาลัยมหิดล สังคีตภิรมย์ เพลงไทยสากลจากอดีต ฯลฯ

การงานอดีต จนถึง ปัจจุบัน

ปัจจุบันเป็นอาจารย์สอนประจำหลักสูตรปริญญาเอก สาขาดนตรีวิทยา วิทยาลัยดุริยางค์ศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา
เป็นคณะกรรมการ และ เลขานุการ ประจำมูลนิธิราชสุดา
เป็นข้าราชการบำนาญ และ เป็นที่ปรึกษาวิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล
ได้รับตำแหน่ง ศาสตราจารย์เกียรติคุณ ระดับ 10 อดีตผู้อำนวยการวิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล
อดีตผู้อำนวยการ สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรม เพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล
อดีตหัวหน้าภาควิชา โสต ศอ นาสิก คณะแพทยศาสตร์ รามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล ในปีพุทธศักราช 2522 - 2529
เป็นประธานคณะอนุกรรมการเผยแพร่ความรู้ และผลงานทางวิชาการผ่านสื่อมวลชน มหาวิทยาลัยมหิดล ในปีพุทธศักราช 2527 - 2531
ประธานคณะอนุกรรมการ จัดงานประกวดดนตรีไทย"ฆ้องทองคำครั้งที่ 2"
เป็นคณะกรรมการจัดงานมหกรรมเดี่ยวเพลงไทยชัยมงคล ถวายสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ฉลองพระชันษา ครบ 30 พรรษา จัดโดยมหาวิทยาลัยมหิดล โรงละครแห่งชาติ
เป็นคณะกรรมการจัดงานประชันดนตรีไทยหน้าพระที่นั่ง มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา
เป็นคณะกรรมการจัดการงานเสด็จพระราชดำเนินทรงเปิดเรือนไทย ณ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา และ การทรงสักวากลอนสด เรื่องสังข์ทองตอนเลือกคู่ (ทรงสักวาครั้งแรก)
เป็นประธานคณะอนุกรรมการ ประกวดขับร้องเพลงพระราชนิพนธ์ ณ.มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา
เป็นกรรมการพิจารณาผลงานเพื่อขอเหรียญดุษฎีมาลา เข็มศิลปวิทยา ในปี 2542 - ปัจจุบัน
เป็นกรรมการบริหารประเภทผู้ทรงคุณวุฒิสำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยมหิดล ในปีพุทธศักราช 2539
เป็นที่ปรึกษาคณะทำงานศึกษา เรื่อง วิชาเลือกเสรีสำหรับหลักสูตรปริญญาตรี ในปีพุทธศักราช 2539 (คำสั่ง มหาวิทยาลัยมหิดล ที่ ๕๒๔/๒๕๓๙ วันที่ ๒๐ ก.พ.๒๕๓๙)
เป็นคณะกรรมการจัดทำปทานุกรมศัพท์เฉพาะสาขาการศึกษาพิเศษของมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
เป็นกรรมการอำนวยการ การจัดการศึกษาพิเศษ กระทรวงศึกษาธิการ (คำสั่ง กระทรวงศึกษาธิการ สป ๒๙๖/๒๕๓๙ วันที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๓๙)
เป็นอนุกรรมการทำงานจัดทำรายละเอียดโครงการสร้างสื่อเพื่อการเรียนรู้ของเด็กพิการของ ทบวงมหาวิทยาลัย ในปีพุทธศักราช 2536 (คำสั่ง คณะกรรมการทบวงมหาวิทยาลัย ที่ ๔๓/๒๕๓๖
เป็นกรรมการพิจารณาขอเปิดดำเนินการหลักสูตร และการรับรองมาตรฐานการศึกษา ของ สถาบันอุดม ศึกษาเอกชน สาขาวิชาวิจิตรศิลป์ประยุกต์ และดุริยศิลป์ ทบวงมหาวิทยาลัย ในปีพุทธศักราช 2539 – 2549 (คำสั่ง ทบวงที่ ๔๑/๒๕๓๙ วันที่ ๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๙)
เป็นคณะอนุกรรมการสร้างเกณฑ์มาตรฐานสาขาวิชาดนตรีไทย ทบวงมหาวิทยาลัยของรัฐ ในปีพุทธศักราช 2532 - 2541
เป็นอนุคณะกรรมการฝ่ายคัดเลือกเพลงลูกทุ่ง ประจำงานคอนเสิร์ตกึ่งศตวรรษเพลงลูกทุ่งไทย ของคุณเจนภพ จบกระบวนวรรณ และ กระทรวงวัฒนธรรม ในปีพุทธศักราช 2532 - 2534
เป็นกรรมการส่งเสริมและประสานงาน ดนตรีไทยอุดมศึกษา ทบวงมหาวิทยาลัย ในปีพุทธศักราช 2530 - 2542
เป็นอนุกรรมการจัดทำเกณฑ์ประเมินการบรรเลงเครื่องดนตรีไทยทบวงมหาวิทยาลัย ในปีพุทธศักราช 2537
เป็นกรรมการพิจารณาผลงานวิชาการ ระดับรองศาสตราจารย์ และศาสตราจารย์ ในปีพุทธศักราช 2540 - ปัจจุบัน
เป็นกรรมการพิจารณาผลงานวิชาการข้าราชการครู กรมการฝึกหัดครู
เป็นคณะกรรมการสถาบันไทยคดีศึกษา ในปีพุทธศักราช 2534 - 2540
เป็นกรรมการสภาวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ในปีพุทธศักราช 2546 - ปัจจุบัน
เป็นหัวหน้าหลักสูตร ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิตสาขางานบริการคนพิการ (ผู้ก่อตั้งครั้งแรกในประเทศไทย) และ เป็นผู้อำนวยการ วิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล ในปีพุทธศักราช ในปีพุทธศักราช 2536 - 2540
เป็นผู้อำนวยการสถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมฯ มหาวิทยาลัยมหิดล ในปีพุทธศักราช 2531 - 2536
เป็นหัวหน้าหลักสูตร ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิตสาขาวัฒนธรรมศึกษา (ดนตรีชาติพันธุ์) (ผู้ก่อตั้งครั้งแรกในประเทศไทย) และ ยังเป็นหัวหน้าหลักสูตร ป.เจ้าหน้าที่วิทยาศาสตร์ สาขาความผิดปกติของการสื่อความหมาย ภาควิชาโสตฯ คณะแพทยศาสตร์รามาธิบดี (ผู้ก่อตั้งครั้งแรกในประเทศไทย) อาจารย์ ภาควิชาโสต ศอ นาสิก ลาริงซ์ คณะแพทยศาสตร์ รามาธิบดี ในปีพุทธศักราช 2512 - 2531

รางวัลเกียรติยศ

รางวัลหนังสือสารคดียอดเยี่ยม "สังคีตสยาม" พ.ศ. 2529 จาองค์การยูเนสโก และ กระทรวงศึกษาธิการ
รางวัลสังข์เงิน จากการปฏิบัติงานประชาสัมพันธ์ดีเด่น ในปีพุทธศักราช 2531
รางวัลสายฟ้าทองคำ การจัดรายการวิทยุ ในปีพุทธศักราช 2532
รางวัลปาฐกถา สุด แสงวิเชียร ในปีพุทธศักราช 2532
รางวัลเมขลา จากการจัดรายการโทรทัศน์ สาระสังคีต ในปีพุทธศักราช 2533
รางวัลผู้อนุรักษ์มรดกไทยดีเด่น กรมศิลปากร รุ่นที่ 1 ในปีพุทธศักราช 2534
รางวัลแพทย์ดีเด่นจากสมาคมศิษย์เก่าศิริราช
รางวัลอาจารย์ดีเด่นของสภาคณาจารย์ มหาวิทยาลัยมหิดล ในปีพุทธศักราช 2537
รางวัลมหาวิทยาลัยมหิดล (ประเภทครูดีเด่น) ในปีพุทธศักราช 2537
เข็มที่ระลึกบุคคลดีเด่นของสมาคมศิษย์เก่า คณะแพทยศาสตร์ ศิริราช
เข็มพระรูปทองคำลงยาชั้นที่ 1 มูลนิธิราชสุดา ในปีพุทธศักราช 2544
รางวัลปาฐกถา ประสงค์ ตู้จินดา ในปีพุทธศักราช 2545
รางวัล The American Audiology Academy, Global Village Award 2001 (เป็นคนเอเซียคนแรกที่ รับรางวัลนี้จากสหรัฐ อเมริกา) ในปีพุทธศักราช 2544
รางวัลมหิดลวิทยาการ มหาวิทยาลัยมหิดล 1 มีนาคม พุทธศักราช 2545
รางวัลสุกรี เจริญสุข สาขานักส่งเสริมดนตรี ประจำปีพุทธศักราช 2552 รางวัลนี้เป็นรางวัลภายใต้โครงการเชิดชูบุคคลดีเด่นสาขาดนตรี โดยมูลนิธิตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย และมูลนิธิสุกรี เจริญสุข เป็นรางวัลที่มอบแด่บุคคลที่ปฏิบัติงานและมีผลงานดีเด่นเพื่อสังคมในสาขาส่งเสริมดนตรี
ราชบัณฑิตกิตติมศักดิ์