พอล อเล็กซานเดอร์
พอล อเล็กซานเอร์ | |
|---|---|
Paul Alexander | |
.jpg) อเล็กซานเดอร์ในปอดเหล็กของเขาเมื่อ พ.ศ. 2529 | |
| เกิด | พอล ริชาร์ด อเล็กซานเดอร์ 30 มกราคม พ.ศ. 2489 แดลลัส รัฐเท็กซัส สหรัฐอเมริกา |
| เสียชีวิต | 11 มีนาคม พ.ศ. 2567 (78 ปี) แดลลัส รัฐเท็กซัส สหรัฐอเมริกา |
| การศึกษา | มหาวิทยาลัยเซาต์เทิร์นเมโทดิสต์ มหาวิทยาลัยเท็กซัส ออสติน |
| อาชีพ | นักกฎหมาย |
| มีชื่อเสียงจาก | ชายคนสุดท้ายที่ใช้ชีวิตในปอดเหล็ก สามารถหายใจด้วยตนเองโดยไม่ต้องใช้ปอดเหล็กได้หลายชั่วโมง |
พอล ริชาร์ด อเล็กซานเดอร์ (อังกฤษ: Paul Richard Alexander, 30 มกราคม พ.ศ. 2489 – 11 มีนาคม พ.ศ. 2567) เป็นชาวอเมริกันผู้เป็นอัมพาตที่รอดจากโรคโปลิโอ นักกฎหมาย และนักเขียน เป็นชายคนสุดท้ายที่ใช้ชีวิตในปอดเหล็กหลังจากป่วยด้วยโรคโปลิโอในวัย 6 ปี อเล็กซานเดอร์ได้รับปริญญานิติศาสตรบัณฑิตและจูริสด็อกเตอร์จากมหาวิทยาลัยเท็กซัส ออสติน จากนั้นสอบได้เป็นทนายใน พ.ศ. 2529 เขาได้พิมพ์หนังสือบันทึกความทรงจำเองเมื่อ พ.ศ. 2563 และเสียชีวิตใน พ.ศ. 2567
ประวัติ
[แก้]อเล็กซานเดอร์เกิดเมื่อวันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2489 ในแดลลัส[1] เป็นบุตรของกัส นิโคลัส อเล็กซานเดอร์ บุตรของชาวกรีกอพยพ และดอริส แมรี เอมเมตต์ ชาวเลบานอน[2][3] เขาติดเชื้อโปลิโอเมื่ออายุได้ 6 ปีและเป็นอัมพาตตลอดชีวิต เขาสามารถขยับศีรษะ คอ และปากของเขาเท่านั้น[4][5][6]
ในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษที่ 1950 ที่มีการแพร่ระบาดครั้งใหญ่ของโปลิโอในสหรัฐฯ มีเด็กจำนวนมากทั่วแดลลัสเข้าโรงพยาบาลพาร์กแลนด์เมมโมเรียล รวมทั้งอเล็กซานเดอร์ ในที่นั่นเด็กเหล่านั้นได้รับการรักษาในหอผู้ป่วยด้วยปอดเหล็ก เขาเกือบเสียชีวิตในโรงพยาบาลก่อนที่แพทย์จะพบว่าเขาหยุดหายใจและนำตัวเข้าปอดเหล็กโดยด่วน[7]
เขาอยู่ในโรงพยาบาลนานถึง 18 เดือนกระทั่งได้รับอนุญาตให้กลับบ้าน โดยพ่อแม่ของเขาได้เช่าเครื่องกำเนิดไฟฟ้าพกพาและรถบรรทุกเพื่อนำเขาพร้อมปอดเหล็กกลับบ้าน นับแต่ พ.ศ. 2497 อเล็กซานเดอร์ฝึกตัวเองให้หายใจแบบกบ[note 1] ทำให้เขาสามารถออกจากปอดเหล็กในช่วงระยะเวลาหนึ่งได้ โดยที่ระยะเวลาดังกล่าวเพิ่มขึ้นที่ละน้อย ๆ ด้วยความช่วยเหลือจากมาร์ชออฟดิมส์และนางซุลลิแวน นักกายภาพบำบัด[8]
อเล็กซานเดอร์เป็นหนึ่งในนักเรียนกลุ่มแรกที่ได้รับการศึกษาแบบจัดการศึกษาโดยครอบครัวของแขวงการศึกษาอิสระแดลลัส เขาเรียนโดยการท่องจำแทนการจดบันทึก เมื่ออายุได้ 21 ปี เขาสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมศึกษาดับเบิลยู. ดับเบิลยู. ซามูเอล พ.ศ. 2510 ทำให้เขาเป็นบุคคลแรกที่สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษาในแดลลัสโดยที่ไม่ได้เข้าเรียนในชั้นเรียนด้วยตนเอง[2][8]
อเล็กซานเดอร์ได้รับทุน[4]ไปศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยเซาต์เทิร์นเมโทดิสต์ จากนั้นเขาย้ายไปมหาวิทยาลัยเท็กซัส ออสตินซึ่งเขาได้รับปริญญาตรีเมื่อ พ.ศ. 2521 และจูริสดอกเตอร์เมื่อ พ.ศ. 2527[9] ก่อนที่เขาจะสอบได้เป็นทนายใน พ.ศ. 2529 เขาเป็นผู้สอนศัพท์บัญญะติทางนิติศาสตร์แก่เจ้าหน้าชวเลขของศาลที่โรงเรียนการค้าออสติน เมื่อว่าความในศาล เขาจะออกจากปอดเหล็ก แต่งตัวด้วยสูทสามชิ้นและนั่งวีลแชร์ที่ดัดแปลงให้ยกร่างของเขาให้ตั้งตรงได้[10][11]
อเล็กซานเดอร์ได้รับการบันทึกในบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ว่าเป็นบุคคลที่ใช้เวลาของชีวิตในปอดเหล็กนานที่สุดในโลก[12]
อเล็กซานเดอร์เปิดบัญชีติ๊กต็อกในเดือนมกราคม พ.ศ. 2567 โดยโพสต์วิดีโอเกี่ยวกับชีวิตของเขา ในช่วงที่เขาเสียชีวิต บัญชีดังกล่าวมีผู้ติดตามมากกว่า 330,000 บัญชี[2]
อเล็กซานเดอร์เสียชีวิตในแดลลัสเมื่อวันที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2567 ในวัย 78 ปี[1][13] แม้ว่าเมื่อเดือนกุมภาพันธ์เขาเข้ารับการรักษาโรคโควิด-19ในโรงพยาบาล แต่ยังไม่มีการประกาศสาเหตุการเสียชีวิตที่แท้จริง[14][13][15] เขากลายเป็นหนึ่งในสองบุคคลสุดท้ายที่ยังคงใช้ปอดเหล็ก อีกบุคคลหนึ่งคือมาร์ธา ลิลลาร์ด ซึ่งใช้ปอดเหล็กครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2496[16]
หนังสือ
[แก้]อเล็กซานเดอร์ออกหนังสือ ทรีมินนิสต์ฟอร์อะด็อก: มายไลฟ์อินแอนไอรอนลัง (อังกฤษ: Three Minutes for a Dog: My Life in an Iron Lung; แปลตรงตัวว่าสามนาทีเพื่อสุนัข: ชีวิตของฉันในปอดเหล็ก) เมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2563 ด้วยความช่วยเหลือของนอร์แมน ดี. บราวน์ เพื่อนและอดีตพยาบาล[17][18] อเล็กซานเดอร์ใช้เวลามากกว่า 8 ปีในการเขียนหนังสือเล่มนี้ โดยใช้แท่งพลาสติกและปากกากดบนแป้นพิมพ์หรือพูดให้เพื่อนบันทึกให้[8]
เชิงอรรถ
[แก้]- ↑ ใช้คำแปลจาก Chureemas, G.; Kovindha, A. "The Use of Sustained Maximum Inspiration (SMI) to Improve Respiratory Function in Spinal Cord Injury" (PDF). J Thai Rehabil. 1992 (2(1)): 21. สืบค้นเมื่อ 7 November 2024.
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 "Paul Alexander Obituary - Dallas, TX". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 13, 2024.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Jiménez, Jesus (March 13, 2024). "Lawyer, Author and TikTok Star Spent 72 Years in an Iron Lung". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 14, 2024.
- ↑ Murphy, Brian (March 13, 2024). "Paul Alexander, who spent seven decades using iron lung, dies at 78". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 14, 2024.
- ↑ 4.0 4.1 Hoffman, Barry (December 1, 2014). "The Man in the Iron Lung" (ภาษาอังกฤษ). Consumer Health News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 22, 2023. สืบค้นเมื่อ January 27, 2021.
- ↑ Marchildon, Jackie (November 23, 2017). "Meet One of the Last Polio Survivors To Subscribe to Invincible Craft". Global Citizen. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 3, 2023. สืบค้นเมื่อ January 27, 2021.
- ↑ Adams, Phillip (June 16, 2020). "Man in an iron lung" (ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย). Australia: ABC Radio National. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 10, 2023. สืบค้นเมื่อ January 27, 2021.
- ↑ Panicker, Jobin (February 27, 2018). "Polio survivors from Parkland reunite six decades late" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). WFAA. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 22, 2023. สืบค้นเมื่อ January 27, 2021.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 McRobbie, Linda Rodriguez (May 26, 2020). "The man in the iron lung". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 9, 2021. สืบค้นเมื่อ January 27, 2021.
- ↑ "Mr. Paul R. Alexander". Martindale-Hubbell. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 3, 2023. สืบค้นเมื่อ May 11, 2021.
- ↑ Ramirez, Marc (July 5, 2018). "Dallas lawyer has lived most of his life in an iron lung". Star Tribune. Dallas. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 1, 2023. สืบค้นเมื่อ May 11, 2021.
- ↑ Brown, Jennings (November 20, 2017). "The Last of the Iron Lungs". Gizmodo (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 20, 2017. สืบค้นเมื่อ January 27, 2021.
- ↑ "Longest iron lung patient". Guinness World Records. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 4, 2022. สืบค้นเมื่อ December 4, 2022.
- ↑ 13.0 13.1 "Texas man who used an iron lung for decades after contracting polio as a child dies at 78" (ภาษาอังกฤษ). AP News. March 13, 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 13, 2024.
- ↑ "Paul Alexander, polio survivor in iron lung for over 70 years, dies at 78 after Covid diagnosis" (ภาษาอังกฤษ). NBC News. March 13, 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 13, 2024.
- ↑ Jiménez, Jesus (March 13, 2024). "Lawyer, Author and TikTok Star Spent 72 Years in an Iron Lung". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 14, 2024.
It was unclear what caused Mr. Alexander’s death. He had been briefly hospitalized with the coronavirus in February, according to his TikTok account. After he returned home, Mr. Alexander struggled with eating and hydrating as he recovered from the virus, which attacks the lungs and can be especially dangerous to people who are older and have breathing problems.
- ↑ Kelly, Erin (October 25, 2021). "Decades after polio, Martha is among the last to still rely on an iron lung to breathe". Radio Diaries. All Things Considered. NPR. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 13, 2024.
- ↑ Ramirez, Marc; Deletter, Emily (March 13, 2024). "Paul Alexander Spent Seven Decades in an Iron Lung. Polio Couldn't Take His Hope". Savannah Morning News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 14, 2024.
- ↑ Alexander, Paul R. (2020). Three Minutes for a Dog: My Life in an Iron Lung (ภาษาอังกฤษ) (1st ed.). Victoria, BC, Canada: FriesenPress. ISBN 978-1-5255-2531-5. OCLC 1154511337. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 13, 2024.
- Alexander, Paul R. (2023). Three Minutes for a Dog: My Life in an Iron Lung (ภาษาอังกฤษ) (2nd ed.). Victoria, BC, Canada: FriesenPress. ISBN 9781525525322. OCLC 1392285856.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]