พระพรหมพิจิตร (พรหม พรหมพิจิตร)

พระพรหมพิจิตร
เกิด	27 กันยายน พ.ศ. 2433
เสียชีวิต	15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2508 (74 ปี)
อาชีพ	ขุนนาง สถาปนิก อาจารย์
คู่สมรส	พวงเพ็ญ
บุตร	พันเอก สมฤทธิ์ พรหมพิจิตร พันเอก กัมพล พรหมพิจิตร

ศาสตราจารย์ พระพรหมพิจิตร (พรหม พรหมพิจิตร) (27 กันยายน 2433-15 กุมภาพันธ์ 2508) ขุนนางและสถาปนิกชาวไทย ผู้ควบคุมการก่อสร้างพระเมรุมาศของ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ผู้ออกแบบพระเมรุมาศของ พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล และพระเมรุมาศของ สมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า ผู้ก่อตั้งและคณบดีคนแรกของ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร (เดิมชื่อคณะสถาปัตยกรรมไทย) และเป็นบุคคลท่านแรกที่นำคอนกรีตเสริมเหล็กมาประยุกต์ใช้กับงานสถาปัตยกรรมไทย

ประวัติ

พระพรหมพิจิตรมีนามเดิมว่า อู๋ ลาภานนท์ เกิดเมื่อวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2433 เป็นบุตรของนายเฮง จบการศึกษาจากโรงเรียนมหาพฤฒาราม

ได้รับพระราชทานนามสกุล ลาภานนท์ เมื่อ พ.ศ. 2460 ขณะมียศและบรรดาศักดิ์เป็น รองเสวกตรี ขุนบรรจงเลขา ก่อนจะกราบถวายบังคมลาออกจากบรรดาศักดิ์เมื่อวันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2485 ต่อมาท่านได้เปลี่ยนชื่อของท่านจาก อู๋ มาเป็น พรหม และได้ใช้ราชทินนามคือ พรหมพิจิตร เป็นนามสกุลแทนนามสกุลเดิมคือ ลาภานนท์ เมื่อวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2485

ยศและบรรดาศักดิ์

• 30 ธันวาคม พ.ศ. 2456 ขุนบรรจงเลขา ถือศักดินา ๔๐๐
• 31 มีนาคม พ.ศ. 2457 รองเสวกตรี
• 17 ธันวาคม พ.ศ. 2466 หลวงสมิทธิเลขา ถือศักดินา ๖๐๐
• 1 มกราคม พ.ศ. 2466 รองเสวกโท
• 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2471 พระพรหมพิจิตร ถือศักดินา ๘๐๐

ผลงาน

• พระเมรุมาศของ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (ในฐานะผู้ควบคุมการก่อสร้าง)
• พระเมรุมาศของ พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล (ในฐานะผู้ออกแบบ)
• พระเมรุมาศของ สมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า (ในฐานะผู้ออกแบบ)
• เมรุ วัดจักรวรรดิราชาวาสวรมหาวิหาร
• ศาลาโรงธรรม วัดพระพุทธบาทราชวรมหาวิหาร

ตำแหน่งพิเศษ

• 30 กันยายน พ.ศ. 2485 ราชบัณฑิต ในวิชาวิจิตรศิลป์

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2485 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นที่ 3 ตริตาภรณ์ช้างเผือก (ต.ช.)
• พ.ศ. 2483 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 3 ตริตาภรณ์มงกุฎไทย (ต.ม.)
• พ.ศ. 2493 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 8 ชั้นที่ 3 (อ.ป.ร.3)
• พ.ศ. 2462 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 5 เบญจมาภรณ์มงกุฎไทย (บ.ม.)