ผู้ใช้:Pang10184/ทดลองเขียน
อู๋หย่าจือ[แก้]
อู๋หยาจื่อ หรือ บ้อไง้จือ เป็นเจ้าสำนักสำนักสราญรมย์ ยอดฝีมือของนวนิยายจักรวาลกิมย้งอีกหนึ่งคนปรากฎตัวในเรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้า สำนักสราญรมย์มีกฎอยู่ว่าผู้ที่จะเป็นเจ้าสำนักไม่จำเป็นต้องศิษย์คนโต ผู้ใดฝีมือกล้าแข็งที่สุดผู้นั้นสามารถเป็นเจ้าสำนักได้ อู๋หยาจื่อฝีมือกล้าแข็งกว่าศิษย์พี่ (แม่เฒ่าเทียนซาน) ศิษย์น้อง (หลี่ชิวสุ่ย) จึงดำรงตำแหน่งเจ้าสำนัก เป็นอัจฉริยะบุรุษแตกฉานวิชาแขนงต่าง ๆ ของสำนักจนหมดสิ้น เช่น โหราพยากรณ์ หมากรุก จิตรกรรม ปฏิมากรรม อักษรศาสตร์ การเกษตร
ประวัติ[แก้]
อู๋หยาจื่อแต่งงานกับหลี่ชิวสุ่ยอาศัยอยู่ที่ถ้ำศิลาริมบึงกระบี่ ภูเขาอู๋เลี่ยง ประเทศต้าหลี่ มีลูกสาวคนหนึ่งนามหลี่ชิงเมิ่งแต่งกับกับตระกูลหวังเมืองซูโจว จึงเรียกว่าหวังฮูหยิน หวังฮูหยินเป็นมารดาของหวังอวี่เยียนที่ต้วนอี้หนึงในตัวเอกของเรื่องชมชอบ สองสามีภรรยารวบรวมวิชาทุกค่ายสำนักยกเว้น ดรรชนีเทพกระบี่หกชีพจร สิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกร ดรรชนีเอกสุริยัน คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น เพื่อบัญญัติวิชาฝีมือชุดหนึ่งที่ครอบคลุมทุกสรรพสิ่ง ทว่าวันหนึ่งอู๋หยาจื่อพบหยกงามก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งจากในภูเขา เขาสลักหยกชิ้นนั้นอาศัยหลี่ชิวสุ่ยเป็นต้นแบบ เมื่อสลักเสร็จสิ้น อู๋หยาจื่อเอาแต่พูดคุยกับรูปปั้นหยก หลี่ชิวสุ่ยพูดคุยด้วยก็หาได้สนใจ หลี่ชิวสุ่ยทั้งขุ่นเคือง ทั้งไม่เข้าใจเหตุผล จึงพาบุรุษมากหน้าหลายตาซึ่งล้วนแต่รูปงามมาพรอดรักต่อหน้า อู๋หยาจื่อขุ่นเคืองยิ่งสะบัดหน้าจากไป หาทราบไม่ว่าหลี่ชิวสุ่ยได้เข่นฆ่าบุรุษเหล่านั้นหมดสิ้น นางทำเพื่อประชดเท่านั้น ซึ่งความจริงคนที่อู๋หยาจื่อหลงรักอย่างงมงายคือน้องสาวของหลี่ชิวสุ่ยที่มีใบหน้าคลับคล้ายกัน เพียงแต่น้องสาวหลี่ชิวสุ่ยมีไฝเล็ก ๆ ที่ข้างตาขวา ขณะที่หลี่ชิวสุ่ยไม่มี สมัยที่อู๋หยาจื่อหลงรักน้องสาวหลี่ชิวสุ่ยตอนนั้นนางมีอายุเพียงแค่ 11 ปี รูปปั้นหยกนั้นคือตัวแทนน้องสาวหลี่ชิวสุ่ยนั่นเอง
เมื่ออู๋หยาจื่อจากหลี่ชิวสุ่ย ต่อมาเขาได้รับศิษย์ไว้สองคน คือซูซิงเหอและติงชุนชิว เขาตรากฏเพิ่มว่าผู้ใดเรียนรู้วิชาอย่างกว้างขวางจะได้เป็นเจ้าสำนัก ซูซิงเหอเรียนรู้ศิลปะศาสตร์หลากหลาย พิณ หมากล้อม เกษตร อักษร วาดภาพ หากทว่าเรียนรู้หลากหลายเกินไปจึงไม่สำเร็จสุดยอด ไม่ได้ฝึกปรือวิชาขั้นสูงของสำนัก ด้านวิชาฝีมือสู้ติงชุนชิวผู้เป็นศิษย์น้องไม่ได้ ขณะที่ติงชุนชิวรู้จักแต่เรียนรู้วิชาฝีมือ ไม่เข้าใจวิชาแขนงอื่น ทราบว่าไม่ได้เป็นเจ้าสำนัก จึงคิดทรยศอาจารย์ ฟาดทำร้ายอู๋หยาจื่อตกเหวและยังทำร้ายซูซิงเหอคิดสังหารทิ้ง แต่ซูซิงเหอเกิดไหวพริบได้บอกต่อติงชุนชิวว่า วิชาฝีมือสำนักยังมีอีกมากที่ติงชุนชิวยังไม่เรียนรู้ เช่น หัตถหกสุริยัน พลังไร้ลักษณ์น้อย และได้หลอกลวงบอกสถานที่ไปค้นหา ติงชุนชิวจึงสั่งให้ซูซิงเหอแกล้งทำเป็นใบ้ห้ามแพร่งพรายเรื่องสุดยอดวิชาสำนัก ทั้งยังต้องการรักษาชีวิตซูซิงเหอไว้เพื่อคอยถามความลับที่ซ่อนวิชาฝีมือ เมื่อติงชุนชิวหาไม่พบ กลับไปพบซูซิงเหอหลายครั้ง ซูซิงเหอใช้วิชาค่ายกลหลบลี้หนีหน้าโดยตลอด
อู๋หยาจื่อโดนติงชุนชิวศิษย์ทรยศฟาดทำร้ายตกเหว โชคดีได้ซูซิงเหอช่วยไว้ค่อยมีชีวิตรอด ตอนแรกเขาคิดเสาะหาศิษย์ชาญฉลาดมุ่งมั่นให้ชำระความแค้นให้ วันเวลาผ่านไป ด้วยอายุขัยอันจำกัด จำต้องเปิดเผยหมากกลเจินหรง หวังชักนำอัจฉริยะ ฉลาดหล่อเหลามาแก้หมากกล สุดท้ายซีจุ๊แก้หมากได้โดยการช่วยเหลือของต้วนเหยียนซิ่งที่ส่งเสียงทางลมปราณคอยกระซิบบอก ได้เข้าพบกับอู๋หยาจื่อ แม้อู่หยาจื่อจะผิดหวังในใบหน้าซีจุ๊อยู่บ้าง เป็นเหตุให้ซีจุ๊ขุ่นเคืองคิดจากไป อู๋หยาจื่อเพียงแค่ใช้ปลายแขนเสื้อกดไหล่ซีจุ๊ ซีจุ๊รู้สึกเสมือนมีแขนข้างหนึ่งเหนี่ยวรั้งไว้ แสดงถึงพลังการฝึกปรืออันลึกล้ำของอู๋หยาจื่อ แม้จะผิดหวัง แต่เขาทนรอมาถึง 30 ปี บวกกับอายุขัยอันจำกัด จำต้องถ่ายทอดพลังลมปราณภูติอุดรที่ฝึกปรือมากว่า 70 ปีในร่างเขาให้แก่ซีจุ๊และตั้งเป็นเจ้าสำนักสราญรมย์ อู๋หยาจื่อจากบุรุษหล่อเหลากลายเป็นชายชราเต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่น ผมเผ้าหลุดร่วงเต็มศรีษะ จากนั้นอู๋หยาจื่อยังมอบแหวนเจ็ดวิเศษอันเป็นเครื่องหมายเจ้าสำนัก เขาต้องการให้ซีจุ๊กำจัดติงชุนชิว แต่ซีจุ๊ภูมิปฏิภาณจำกัดหากให้ฝีกวิชาสำนักอันลึกล้ำ ถ้าไม่เข้าใจอาจได้รับอันตราย จำต้องได้คำชี้แนะเพิ่มเติม เขาจึงให้ซีจุ๊ไปที่เขาอู๋เลี่ยง ประเทศต้าหลี่เพื่อเรียนรู้วิชาจากหลี่ชิวสุ่ยผู้เป็นอดีตภรรยา โดยหาทราบไม่ว่าหลี่ชิวสุ่ยไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว แต่นางไปเป็นพระสนมที่ประเทศซีเซี่ย อู๋หยาจื่อยังให้แผนที่และภาพเหมือนของหลี่ขิวสุ่ย แต่แท้ที่จริงคือภาพของน้องสาวหลี่ชิวสุ่ย เมื่อสั่งเสียเสร็จสิ้น อู๋หยาจื่อจึงสิ้นอายุขัยด้วยวัย 93 ปี
ด้านวรยุทธ[แก้]
- ลมปราณภูตอุดร เป็นวิชากำลังภายในที่ลึกล้ำ อู๋หยาจื่อ ฝึกวิชานี้ตั้งแต่เข้าสำนัก และถ่ายทอดพลังลมปราณภูติอุดรที่ฝึกปรือมากว่า 70 ปีให้แก่ซีจุ๊
- พลังไร้ลักษณ์น้อย เป็นวิชาลัทธิเต๋า เน้นการไร้กระทำ ปล่อยกระแสจิตว่าง เปรียบกับวิชาไร้สี สามารถลอกเลียนแบบกระบวนท่าวิชาค่ายสำนักอื่นได้โดยใช้พลังไร้ลักษณ์น้อยขับเคลื่อน
แหล่งที่มา[แก้]
https://www.facebook.com/TrivialChinastyle/posts/485825601791849/
 | นี่คือหน้าทดลองเขียนของ Pang10184 หน้าทดลองเขียนเป็นหน้าย่อยของหน้าผู้ใช้ ซึ่งผู้ใช้มีไว้ทดลองเขียนหรือไว้พัฒนาหน้าต่าง ๆ แต่นี่ไม่ใช่หน้าบทความสารานุกรม ทดลองเขียนได้ที่นี่ หน้าทดลองเขียนอื่น ๆ: หน้าทดลองเขียนหลัก |