ผู้ใช้:กัญญาภัค นันศรี/กระบะทราย

ลับแล ลับแล คืออำเภอหนึ่งในเก้าของจังหวัดอุตรดิถ์ มีประชากรประมาณ 45,600คน มี 8ตำบล 47หมู่บ้าน ประกอบไปด้วย นานกกก,ฝายหลวง,ศรีพนมมาศ,แม่พูล,ทุ่งยั้ง,ไผ่ล้อม,ด่านแม่คำมันและชัยชุมพล ในลับแลมีสถานที่น่าสนใจมากมาย อาทิ ร้านข้าวพันผัก น้ำตกแม่พูล พิพิธภัณฑ์เมืองลับแล เป็นต้น ในอดีตเมืองลับแลมีตำนานเรื่องเล่ามายาวนานที่ถูกเล่าต่อๆกันมาเช่นเรี่องนี้

     มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้าไปเก็บของในป่าแล้วพบกับหญิงสาวมากมายเธอเหล่าถือใบไม้ก่อนนำไปซ่อน แล้วก็เข้าไปในตัวเมือง ชายหนุ่มเกิดความสงสัยจึงได้หยิบใบไม้มาหนึ่งใบ ต่อมาหญิงสาวเหล่านั้นก็กลับมาแล้วนำใบไม้กลับไปแต่เหลือเพียงหญิงสาวอีกหนึ่งคนที่หาใบไม้ไม่เจอ เพราะชายหนุ่มได้ใบไม้ของเธอไป ชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้นและยื้นใบไม้คืนหญิงสาว เขาถามความหญิงสาวและเธอได้บอกเขาว่าเธอเป็นชาวลับแล และใบไม้นี้คือค่าผ่านทางเข้าเมืองลับแล ชายหนุ่มจึงขอตามเธอไปด้วยหญิงสาวยินดี แต่เมื่อไปถึงชายก็พบว่าในเมืองลับแลนั้นมีแต่ผู้หญิง

แล้วเขาก็ได้ความว่า ชาวเมืองลับแลถือศิลและข้อที่ถือเป็นหลักคือ การไม่พูดปด แต่ส่วนมากมีแต่ผู้ชายที่ไม่ทำตามจึงถูกไล่ออกจากเมือง หญิงสาวพาชายหนุ่มไปพบกับมารดา ชายหนุ่มขออยู่ที่นี่ มารดาของหญิงสาวไม่ขัดข้องแต่ชายหนุ่มห้ามพูดปดไม่จะเกิดอะไรขึ้นชายหนุ่มตกลงหลังจากนั้นชายหนุ่มก็ได้แต่งงานกับหญิงสาวและมีบุตรชายด้วยกันหนึ่งคน แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่ภรรยาของชายหนุ่มได้ออกไปหาอาหาร บุตรชายของเขาได้ร้องไห้หาแม่ชายหนุ่มได้พูดปลอบลูกว่า”เดี่ยวแม่ก็มาแล้ว...แม่มาแล้ว”ในยามนั้นมารดาของฝ่ายหญิงก็อยู่ด้วยแต่อยู่ชั้นล่างได้ยินก็โมโหที่ชายหนุ่มได้ผิดคำสัจจะที่ได้กล่าวกันไว้ เมื่อหญิงสาวกลับมามารดาของเธอก็เล่าเหตุการณ์ให้ทำให้หญิงสาวต้องจำใจไล่ชายหนุ่มออกจากเมืองลับแล เมื่อถึงเวลาเดินทางหญิงสาวได้ให้ถุงย่ามและพูดกับชายหนุ่มว่าอย่าเปิดถุงย่ามจนกว่าจนถึงบ้านชายหนุ่มก็รับคำ เมื่อเดินทางได้สักพักชายหนุ่มก็เริ่มหนักจึงสงสัยว่าหญิงสาวเอาอะไรใส่ในย่ามทำไมถึงหนักจัง จึงเปิดย่ามดูก็พบกับขมิ้นอยู่หลายชิ้นชายหนุ่มได้ทิ้งไป1ชิ้น แล้วเดินต่อไปแต่ในขณะที่เดินไปถ้าหนักเขาก็จะทิ้งขมิ้นไป1ชิ้นเพื่อลดน้ำหนักของสัมภาระ จนกระทั่งถึงบ้านเขาพบกับมารดาของเขามารดาได้พบลูกชายก็เลยถามว่าหายไปไหนมาตั้งนาน ชายหนุ่มเล่าเหตุการณ์ให้มารดาฟังจากนั้นก็เอาขมิ้นชิ้นสุดท้ายมาให้มารดาดูปรากฏว่าขมิ้นชิ้นนั้นกลายเป็นทองคำ ด้วยความเสียดายชายหนุ่มก็เลยหาขมิ้นที่ทิ้งไปแต่พอเขาไปถึงขมิ้นเหล่าก็งอกเป็นต้นพอขุดดูหัวขมิ้นเป็นแบบธรรมดามิใช่ทองที่เขาได้ไป เขาหาหนทางกลับเข้าเมืองลับแลอีกครั้งแต่ก็หลงทางจนตั้งจำใจเดินกลับบ้าน... เรื่องนี้ถูกเล่าต่อๆกันจากบรรพบุรุษสู่ลูกหลาน จึงเป็นที่มาของ”เมืองลับแล เขตห้ามพูดโกหก”นั้นเอง