ปูนาคาจง
| ปูนาคาจง | |
|---|---|
 | |
| ศาสนา | |
| ศาสนา | ศาสนาพุทธแบบทิเบต |
| ที่ตั้ง | |
| ที่ตั้ง | ปูนาคา ประเทศภูฏาน |
  ที่ตั้งในประเทศภูฏาน | |
| พิกัดภูมิศาสตร์ | 27°34′55″N 89°51′47″E / 27.58194°N 89.86306°E |
ปูนาคาจง (อักษรโรมัน: Punakha Dzong) หรือ "วังแห่งความสุขอันยิ่งใหญ่"[1][2] เป็นศูนย์กลางการปกครองของเขตปูนาคา ประเทศภูฏาน ก่อสร้างขึ้นโดยญาวัง นัมกยัล ซับจุงรินโปเจที่หนึ่ง ในปี 1637–38[1][3] เป็นจงที่ใหญ่ที่สุดอันดับสองและเก่าแก่ที่สุดอันดับสองของประเทศภูฏาน หนึ่งในอาคารสำคัญของประเทศและของปูนาคา[1][4]
ปูนาคาจงเป็นอาคารที่ทำการของฝ่ายปกครองของรัฐ และเป็นที่ทำการหลักของรัฐบาลภูฏานจนถึงปี 1955 เมื่อย้ายเมืองหลวงไปยังกรุงทิมพู[2][4][5] ปัจจุบันได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกเบื้องต้นของยูเนสโก
จงนี้ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำโฟจู (Pho Chhu; แม่น้ำชาย) และ โมจู (แม่น้ำหญิง) ในเทือกเขาปูนาคา หลังแม่น้ำสองสายนี้ไหลมาบรรจบกันจะกลายเป็นแม่น้ำปูนาซัง ไหลผ่านวังเดวโฟจัง ผ่านเข้าเขตประเทศอินเดียและไหลไปบรรจบกับแม่น้ำพรหมบุตร[6]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Dzong at Punakha". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-03-26. สืบค้นเมื่อ 2010-04-01.
The second oldest dzong in Bhutan, it was begun in 1637 also on the order of Shabdrung Ngawang Namgyal. The dzong was significantly expanded from 1744 to 1763 during the reign of the 13th desi (the secular ruler, as opposed to the Je Khenpo, who is the chief abbot of Bhutan, and who holds equal power), Sherab Wangchuk.
- ↑ 2.0 2.1 Wangchuck, Ashi Dorji Wangmo (2006). Treasures of the thunder dragon: a portrait of Bhutan. Penguin, Viking. pp. 40–41, 102. ISBN 0-670-99901-6. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-10-13. สืบค้นเมื่อ 2010-04-01.
- ↑ Pommaret, Francoise (2006). Bhutan Himalayan Mountains Kingdom (5th ed.). Odyssey Books and Guides. p. 192.
- ↑ 4.0 4.1 "Punakha Dzong". Tourism:Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-09-07. สืบค้นเมื่อ 2010-04-01.
- ↑ Brown, Lindsay; Bradley Mayhew; Stan Armington; Richard Whitecros (2007). Bhutan. Lonely Planet. pp. 146–147. ISBN 978-1-74059-529-2. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-10-13. สืบค้นเมื่อ 2010-04-01.
- ↑ Jordan, Bart (2008). Bhutan: A Trekker's Guide. Cicerone Press Limited. p. 210. ISBN 978-1-85284-553-7. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-10-13. สืบค้นเมื่อ 2010-04-02.