ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ รามางกูร)

ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ รามางกูร)
นายกองข้าอุปัฏฐากพระมหาธาตุพนม, หัวหน้าผู้ควบคุมท้าวเพี้ยตัวเลกข้าพระธาตุพนม, กรมการบ้านชะโนด
ก่อนหน้า	ท้าวสุริยะราชวัตร์ (อ้วน รามางกูร)
ถัดไป	ท้าวอุปละ (มุง รามางกูร)
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	เวียงชะโนด เมืองมุกดาหาร
เสียชีวิต	เวียงชะโนด เมืองมุกดาหาร
ศาสนา	ศาสนาพุทธ
คู่สมรส	อาชญาแม่แก้วฝา

ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ รามางกูร) อดีตนายกองข้าอุปัฏฐากผู้ควบคุมท้าวเพี้ยตัวเลกข้าพระมหาธาตุพนม หรือนายกองบ้านธาตุพนมลำดับที่ ๓ ในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม ภาคอีสานของประเทศไทย หลังสิ้นสุดการปกครองแบบเจ้าเมืองหรือขุนโอกาส และอดีตกรมการเมืองมุกดาหาร

ประวัติ

ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ) มีนามเดิมว่า ท้าวคูณ บรรดาศักดิ์เดิมที่ ท้าวราชวัตริ์ กรมการเมืองเมืองมุกดาหาร เป็นเจ้านายจากตระกูลผู้ปกครองและตั้งเมืองหลวงโพนสิม ในแขวงสุวรรณเขต ประเทศลาว ที่เข้ามามีความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับเจ้านายจากราชวงเวียงจันทน์ผู้ปกครองธาตุพนม จึงได้ขึ้นปกครองธาตุพนมในลำดับที่ ๖ ต่อจากท้าวสุริยะราชวัตร์ (อ้วน รามางกูร) ผู้เป็นพี่ชาย ก่อนขึ้นปกครองกองข้าพระมหาธาตุพนมนั้น ท้าวคูณได้ถูกส่งตัวไปเรียนวิชาการปกครองยังราชสำนักกรุงเทพมหานครตามธรรมเนียมบุตรหลานของเจ้านายหัวเมืองลาว พร้อมกันกับท้าวอ้วนผู้เป็นพี่ชาย เมื่อสำเร็จการศึกษากลับมาบิดาจึงลาออกจากตำแหน่งนายกองข้าพระมหาธาตุพนมแล้วมอบตำแหน่งให้ท้าวสุริยะ (อ้วน) ขึ้นปกครองแทน จึงโปรดเกล้าฯ เลื่อนบรรดาศักดิ์ท้าวสุริยะ (อ้วน) ให้เป็นที่ ท้าวสุริยะราชวัตร์นายกองข้าพระมหาธาตุพนม ต่อมาไม่นาน ท้าวสุริยะราชวัตร์ (อ้วน) ก็ลาออกจากตำแหน่ง จึงโปรดเกล้าฯ ให้เลื่อนท้าวราชวัตร์ (คูณ) ผู้เป็นน้องชายเป็นนายกองข้าพระมหาธาตุพนมในบรรดาศักดิ์ที่ ท้าวสุริยะราชวัตร์ แทนพี่ชาย

ความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับเจ้าเมืองธาตุพนม

ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ) มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับอาชญานางบุษดี ชายาเอกในเจ้าพระรามราชปราณีศรีมหาพุทธปริษัท (ศรี รามางกูร) เจ้าเมืองหรือขุนโอกาสพระมหาธาตุพนมองค์ที่ ๒ อีกด้วย เนื่องจากอาชญานางบุษดีนั้นเป็นธิดาในหมื่นนำรวงผู้เป็นพี่ชายร่วมบิดามารดาเดียวกันกับหลวงอามาตย์ราชวงษา (อำนาจ รามางกูร) บิดาของท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ)

ความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับเจ้าเมืองหลวงโพนสิม

ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ) เป็นนัดดา (หลานปู่) ในเจ้าสุวรรณสีหะ (ท้าวคำสิงห์) กวานเวียงชะโนดองค์แรก และเป็นปนัดดา (เหลนทวด) ในอาชญาบ่าวหลวง (ยั้งขะหม่อมบ่าวหลวง) กับอาชญานางสิมมา ผู้ตั้งเมืองหลวงโพนสิม ปัจจุบันคือบ้านโพนสิม ในแขวงสุวรรณเขต ประเทศลาว

พี่น้อง

ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ รามางกูร) มีพี่น้องร่วมบิดาแต่ต่างมารดากันทั้งหมด ๑๐ ท่าน ได้แก่

• อาชญานางหล้า
• อาชญานางตุ๊
• อาชญาท้าวสุริยะราชวัตร์ (อ้วน รามางกูร) นายกองข้าอุปัฏฐากพระมหาธาตุพนมท่านที่ ๒
• อาชญาท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ รามางกูร) นายกองข้าอุปัฏฐากพระมหาธาตุพนมท่านที่ ๓
• อาชญาท้าวสีหานาม (กวานสีหานาม) ผู้ตั้งหว้านใหญ่ ปัจจุบันคืออำเภอหว้านใหญ่ จังหวัดมุกดาหาร มีบุตรธิดา คือ
• อาชญาท้าวราชวัตริ์ (กวานราชวัตริ์) ผู้ตั้งบ้านนาดี
• อาชญาท้าวทา ผู้ร่วมกับท้าวราชวัตริ์ตั้งบ้านนาดี
• อาชญาท้าวโพธิ์สะราช (กวานโพชะราช) ผู้ตั้งบ้านหนองผือ
• อาชญาแสนจันทร์ ผู้ร่วมกับท้าวโพธิ์สะราชตั้งบ้านหนองผือ
• อาชญานางซาว

บุตรธิดาและทายาท

ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ รามางกูร) สมรสกับอาชญานางแก้วฝา ธิดาในอาชญาท้าวสีหานาม (กวานสีหานาม) ผู้ตั้งบ้านหว้านใหญ่และมีศักดิ์เป็นเชษฐาของท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ) มีบุตรธิดาทั้งหมด ๖ ท่าน ได้แก่

• อาชญานางทุม (แดงทุม) สมรสกับท้าวสีหาบุตร (แก้ว) กรมการบ้านหว้านใหญ่ ต่อมาเลื่อนบรรดาศักดิ์เป็นที่หลวงเดชพลพักตร์ (กวานหลวงเดชพลพักตร์) กำนันตำบลหว้านใหญ่ เป็นบุตรชายของหลวงอินทร์หรือพระจำเริญ กวานเวียงชะโนดคนที่ ๔ และเป็นนัดดา (หลานปู่) ในท้าวมหานาม กวานเวียงชะโนดองค์แรก
• อาชญาท้าวจูม
• อาชญาท้าวกุ
• อาชญาท้าวเล
• อาชญานางใบ
• อาชญานางหลอย สมรสกับขุนหว้านวิรุฬคาม (ท้าวพังคี) กำนันตำบลหว้านใหญ่ บุตรชายในท้าวบุญเฮือง (บุญเรือง) กับนางผอง และเป็นนัดดา (หลานปู่) เจ้าเมืองโขง ฝ่ายนางผองนั้นเป็นธิดาของท้าวมหานะคร (ท้าวขาว) กับนางบุ ท้าวมหานะคร (ท้าวขาว) เป็นบุตรของหลวงอะภัยเวียงชะโนด ฝ่ายนางบุเป็นธิดาของท้าวควรกับนางทองสุก พระธิดาในเจ้าสุวรรณสีหะหรือท้าวคำสิงห์ผู้ตั้งเวียงชะโนด อาชญานางหลอยกับขุนหว้านวิรุฬคาม (ท้าวพังคี) มีบุตรธิดาด้วยกันทั้งหมด ๗ ท่าน ได้แก่
  • ท้าวทองทิพย์
  • ท้าวสีทวน
  • นางเทพ
  • นางคำบ่อ
  • นางโซ่น
  • นางรัดเซน
  • นางบรรเย็น (บานเย็น)

ก่อนหน้า		ท้าวสุริยะราชวัตร์ (คูณ รามางกูร)		ถัดไป
ท้าวสุริยะราชวัตร์ (อ้วน รามางกูร)		นายกองข้าพระธาตุพนม, หัวหน้าผู้ควบคุมข้าพระธาตุพนม		ท้าวอุปละ (มุง รามางกูร)

อ้างอิง