ตัวอักษรอันเชียล
ตัวอักษรอันเชียล (อังกฤษ: uncial) เป็นตัวอักษรชนิดที่เขียนด้วยตัวพิมพ์ใหญ่ทั้งหมด[1] ตัวอักษรชนิดนี้ใช้กันอย่างแพร่หลายในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 4-8 โดยพวกอาลักษณ์ชาวละตินและกรีก[2] โดยใช้เขียนภาษากรีก ภาษาละติน และภาษากอธิก
วิวัฒนาการ
[แก้]
ตัวอักษรอันเชียลในยุคแรกนั้นพัฒนามาจากอักษรตัวพิมพ์ใหญ่ที่ใช้กันในแถบชนบท โดยนำมาดัดแปลงเพื่อให้สามารถเขียนลงบนกระดาษหนังสัตว์และกระดาษหนังวัวได้สะดวกขึ้น ต่างจากแบบเดิมที่เหมาะสำหรับใช้เขียนลงบนกระดาษพาไพรัส เนื่องจากมีมุมแหลมและเส้นขีดมาก ตัวอักษรอันเชียลในยุคแรกไม่มีการแบ่งคำด้วยการเว้นวรรค แต่เริ่มพบในตัวอักษรอันเชียลยุคหลัง
ตัวอักษรชนิดนี้มีวิวัฒนาการมาตลอด ส่งผลให้ตัวอักษรมีความซับซ้อนยิ่งขึ้น จนกระทั่งราว ค.ศ. 600 จึงเริ่มพบว่ามีการลากเส้นบิดและโค้งมากจนเกินไปในการเขียนตัวอักษรชนิดนี้ สุดท้ายก็เสื่อมความนิยมลงไปหลังจากที่มีการคิดค้นอักษรตัวพิมพ์เล็กขึ้นมาในภายหลัง เนื่องจากตัวอักษรพิมพ์เล็กมีรูปอักษรที่ซับซ้อนน้อยกว่า และยังสามารถอ่านได้ง่ายกว่าอีกด้วย
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Glaister, Geoffrey Ashall. (1996) Encyclopedia of the Book. 2nd edn. New Castle, DE, and London: Oak Knoll Press & The British Library, p. 494. ISBN 1884718140
- ↑ The Cambridge Encyclopedia of The English Language. Ed. David Crystal. Cambridge: Cambridge University Press, 1995. p. 258.