ข้ามไปเนื้อหา

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ซูเปอร์มาริโอบราเธอร์ส
North American box art
ผู้พัฒนาNintendo R&D4
ผู้จัดจำหน่ายนินเทนโด
กำกับชิเงรุ มิยาโมโตะ
อำนวยการผลิตชิเงรุ มิยาโมโตะ
ออกแบบชิเงรุ มิยาโมโตะ
ทาคาชิ เทซุกะ
โปรแกรมเมอร์โทชิฮิโกะ ทาคาโกะ
คาซุอะกิ โมริตะ
แต่งเพลงโคจิ คอนโด
ชุดซูเปอร์มาริโอ
เครื่องเล่น
NES/Famicom
วางจำหน่าย
September 13, 1985
  • 'NES/Famicom'Famicom Disk System'Arcade
    Vs.    Game Boy Color'    Game Boy Advance20th AnniversaryVirtual Console
    WiiNintendo 3DS
    Ambassador ProgramFull VersionSuper Mario Bros. DeluxeWii U
แนวเกมแพลตฟอร์ม
รูปแบบเล่นคนเดียว, เล่นหลายคน

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ (ญี่ปุ่น: スーパーマリオブラザーズ ; อังกฤษ: Super Mario Bros.) เป็นวิดีโอเกมแพลตฟอร์มที่พัฒนาโดยนินเทนโด อีเอดี (Nintendo Entertainment Analysis & Development) และจัดจำหน่ายโดยนินเทนโด เป็นภาคต่อไม่แท้ (pseudo-sequel) ของเกม มาริโอบราเธอส์ (ค.ศ. 1983) ออกจำหน่ายครั้งแรกในญี่ปุ่นบนเครื่องแฟมิลีคอมพิวเตอร์วันที่ 13 กันยายน ค.ศ. 1985 และแฟมิคอมในอเมริกาเหนือในปี ค.ศ. 1985 ยุโรปในวันที่ 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1987 และออสเตรเลียในปี ค.ศ. 1987 เป็นเกมแรกของเกมชุดซูเปอร์มาริโอ ในเกมซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ ผู้เล่นจะได้ควบคุมมาริโอ และในโหมดเล่นสองคน ผู้เล่นคนที่สองจะได้ควบคุมน้องชายของมาริโอชื่อ ลุยจิ ขณะที่เขาเดินทางฝ่าอาณาจักรเห็ดเพื่อช่วยเหลือเจ้าหญิงพีชจากตัวร้ายชื่อบาวเซอร์ หรือ ราชาคุปปะ

ใน ค.ศ. 2005 ผลสำรวจไอจีเอ็นตั้งชื่อให้เกม "บุกเบิก" และ "มีอิทธิพลสูง" นี้เป็น "เกมที่ดีที่สุดตลอดกาล" โดยมองว่าเป็นเกมที่ฟื้นฟูยุคตกต่ำของตลาดวิดีโอเกมอเมริกันในยุค 1980[5] เกมมีอิทธิพลอย่างมาก ทำให้เกมประเภทจอเลื่อนไปด้านข้าง (side-scrolling) ได้รับความนิยมมากขึ้นไปอีก เกมขายดีอย่างมหาศาล และเป็นเกมที่ขายดีที่สุดเป็นเวลาประมาณ 3 ทศวรรษ จนกระทั่งโดนเกมวีสปอร์ตโค่นไป ความสำเร็จของเกมซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ทำให้เกมได้ลงเครื่องเล่นหลักของนินเทนโดเกือบทุกเครื่อง นินเทนโดปล่อยเครื่องเล่นวี และนินเทนโด ดีเอสไอ ขนาด XL เวอร์ชันพิเศษสีแดง ลายมาริโอ เป็นเวอร์ชันจำกัดจำนวนในปลายปี ค.ศ. 2010 เนื่องในโอกาสครบรอบ 25 ปีของการจำหน่ายเกม

การเล่น

[แก้]

ผู้เล่นรับบทเป็นมาริโอ ตัวเอกของแฟรนไชส์มาริโอ สำหรับลุยจิ น้องชายของมาริโอ จะเล่นได้เป็นตัวที่สองในระบบผู้เล่นหลายคน และมีเนื้อเรื่องและการทำงานเช่นเดียวกับมาริโอ จุดประสงค์ของเกมคือวิ่งไปตามอาณาจักรเห็ด ฝ่าเหล่าปฏิปักษ์ที่เป็นสมุนของบาวเซอร์ และช่วยชีวิตเจ้าหญิงพีช[6]: 7  ผู้เล่นเคลื่อนที่จากด้านซ้ายของจอไปด้านขวาจนถึงเสาธงที่ท้ายด่านแต่ละด่าน

ในด่าน (World) ของเกมมีเหรียญกระจัดกระจายทั่วไปเพื่อให้มาริโอเก็บได้ และมีก้อนอิฐชนิดพิเศษที่มีเครื่องหมายปรัศนีย์ (?) ซึ่งมาริโอต้องเอาหมัดชกจากด้านล่าง และจะพบกับเหรียญหรือสิ่งของพิเศษที่ซ่อนอยู่ภายใน ก้อนอิฐ "ลับ" หรือล่องหนอื่น ๆ อาจมีเหรียญมากกว่าปกติ หรือมีสิ่งของหายาก ถ้าผู้เล่นเก็บเห็ดสีแดงและเหลืองได้ มาริโอจะตัวใหญ่ขึ้นสองเท่า และสามารถเดินชนศัตรูหรืออุปสรรคได้เพิ่มหนึ่งครั้ง และสามารถเอาหมัดชกก้อนอิฐจนแตกได้[6]: 12  ผู้เล่นจะมีชีวิตจำนวนหนึ่ง และสามารถได้ชีวิตเพิ่มจากการเก็บเห็ดเพิ่มชีวิตสีเขียวและส้ม (1-UP) เก็บเหรียญครบ 100 เหรียญ ใช้กระดองเต่าฆ่าศัตรูหลายตัวในคร้้งเดียว หรือเหยียบศัตรูต่อเนื่องกันหลายตัวโดยไม่แตะพื้น ผู้เล่นจะเสียหนึ่งชีวิตเมื่อมาริโอเดินชนศัตรูหรือสิ่งกีดขวางเมื่อยังตัวเล็ก ตกหลุม หรือเวลาหมด เกมจะจบลงเมื่อชีวิตหมดลง

การโจมตีของมาริโอคือการกระโดดเหยียบศัตรู แม้ว่าศัตรูหลายตัวอาจมีการตอบสนองที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น เห็ดคุริโบหรือกุมบา (Goomba) จะตัวแบนและตาย[6]: 12  ขณะที่เต่าโนโนโนโกะ หรือคูปาทรูปา (Koopa Troopa) จะหดตัวเข้ากระดองชั่วคราวให้มาริโอใช้เป็นอาวุธได้[6]: 11  กระดองเหล่านี้จะสะท้อนกลับหากชนกับกำแพงและทำลายศัตรูตัวอื่น ๆ และสามารถชนตัวผู้เล่น ทำให้บาดเจ็บหรือตายได้[6]: 19  การโจมตีอีกท่าหนึ่ง สำหรับศัตรูที่อยู่เหนือศีรษะ ผู้เล่นสามารถฆ่าศัตรูโดยกระโดดและชนอิฐที่มีศัตรูเดินอยู่ข้างบนได้ อีกท่าหนึ่งคือดอกไม้เพลิง (Fire Flower) เมื่อเก็บได้ สิ่งของนี้จะเปลี่ยนสีชุดของมาริโอ และมาริโอจะสามารถยิงลูกไฟได้ หรือแค่เพิ่มขนาดตัวมาริโอหากมาริโอยังตัวเล็กอยู่ สิ่งของอีกชิ้นหนึ่งที่พบได้ยากคือสตาร์แมน (Starman) ซึ่งจะปรากฏเมื่อมาริโอชนกับวัตถุที่ซ่อนอยู่ได้ สิ่งของนี้จะทำให้มาริโอเป็นอมตะเป็นเวลาสั้น ๆ และสามารถฆ่าศัตรูทุกตัวเมื่อถูกเดินชนและฝ่าอุปสรรคอันตรายต่าง ๆ ได้[6]: 10 

เกมประกอบด้วยด่าน 8 ด่าน และแต่ละด่านมีด่านย่อย (Stage) 4 ด่าน[6]: 7  ด่านย่อยสุดท้ายของแต่ละด่านจะเป็นฉากในปราสาท ซึ่งมาริโอจะได้ต่อสู้กับบาวเซอร์หรือลูกสมุนของมัน เกมยังมีด่านที่เป็นฉากใต้น้ำ ซึ่งมีศัตรูอีกชุดหนึ่ง นอกจากนี้ ยังมีด่านพิเศษ และด่านลับมากมายในเกมม ด่านลับจะมีเหรียญให้เก็บจำนวนมาก แต่บางด่านมี "ท่อหายตัว" (Warp Pipe) ที่ให้มาริโอข้ามไปด่านหลัง ๆ โดยข้ามด่านใกล้ ๆ ได้หลายด่าน

มรดก

[แก้]
ชิบูย่า ฉลองครบรอบ 30 ปีซีรีส์นี้ที่คาเฟ่ธีม ซูเปอร์มาริโอ ที่ Tower Records Japan

ความสำเร็จของ ซูเปอร์มาริโอบราเธอร์ส นำไปสู่การพัฒนาผู้สืบทอดจำนวนมากในวิดีโอเกมซีรีส์ ซูเปอร์มาริโอ ซึ่งจะกลายเป็นแกนหลักของ แฟรนไชส์ มาริโอ ที่ยิ่งใหญ่กว่า ภาคต่อสองภาคนี้คือ Super Mario Bros. 2 และ Super Mario Bros. 3 เป็นภาคต่อของเกมโดยตรงและวางจำหน่ายสำหรับ NES โดยประสบความสำเร็จทางการค้าในระดับเดียวกัน ภาคต่ออื่นซึ่งมีชื่อว่า Super Mario Bros. 2 ได้รับการเผยแพร่สำหรับ Famicom Disk System ในปี 1986 เฉพาะในญี่ปุ่นเท่านั้น และต่อมาได้รับการปล่อยตัวในที่อื่นภายใต้ชื่อ Super Mario Bros.: The Lost Levels แนวคิดและองค์ประกอบการเล่นเกมที่สร้างขึ้นใน Super Mario Bros. แพร่หลายในเกือบทุกเกมของ Super Mario ซีรีส์นี้ประกอบด้วยรายการมากกว่า 15 รายการ; เกม Super Mario อย่างน้อยหนึ่งเกมได้รับการเผยแพร่บนคอนโซล Nintendo เกือบทุกเครื่องจนถึงปัจจุบัน Super Mario 64 ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในเกมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยสร้างมา และได้รับการยกย่องอย่างมากจากการปฏิวัติประเภทเกมแพลตฟอร์มของวิดีโอเกมและก้าวจาก 2D ไปสู่ 3D ซีรีส์นี้เป็น หนึ่งในซีรีส์ที่ขายดีที่สุด โดยมีมากกว่า 310 เล่ม ล้านเครื่องที่ขายทั่วโลก ข้อมูลเมื่อ September 2015. [7] ในปี พ.ศ. 2553 นินเทนโดได้เปิดตัวคอนโซล Wii และ Nintendo DSi XL รุ่นสีแดงพิเศษในชุดรวมรุ่นลิมิเต็ดธีมมาริโอที่บรรจุใหม่ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการครบรอบ 25 ปีของการเปิดตัวเกมครั้งแรก [8] เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองครบรอบ 30 ปีของซีรีส์นี้ Nintendo ได้เปิดตัว Super Mario Maker เกมสำหรับ Wii U ที่ให้ผู้เล่นสร้างด่านแพลตฟอร์มแบบกำหนดเองโดยใช้เนื้อหาจากเกม Super Mario และในรูปแบบของ Super Mario Bros. พร้อมด้วยสไตล์อื่น ๆ ที่มีพื้นฐานมาจากที่แตกต่างกัน เกมในซีรีส์ [9]

ความสำเร็จของเกมช่วยผลักดันให้มาริโอกลายเป็น สัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม ทั่วโลก ในปี 1990 การศึกษาในอเมริกาเหนือชี้ให้เห็นว่าเด็กในสหรัฐอเมริกาคุ้นเคยกับมาริโอมากกว่าเมื่ออยู่กับ มิกกี้เมาส์ ซึ่งเป็นตัวละครในสื่อยอดนิยมอีกตัวหนึ่ง [10] โน้ตเพลงของเกมที่แต่งโดยโคจิ คนโดะ โดยเฉพาะธีม "โลกภายนอก" ของเกม ยังกลายเป็นแง่มุมที่แพร่หลายในวัฒนธรรมสมัยนิยม โดยธีมหลังมีให้เห็นในเกม ซูเปอร์มาริโอ เกือบทุกเกม [11] นอกจากแพลตฟอร์ม NES แล้ว Super Mario Bros. ยังได้รับการยกย่องจากการฟื้นคืนชีพ ของอุตสาหกรรมวิดีโอเกม หลัง ตลาดล่มสลายในปี 1983 [12] ในคดี ศาลฎีกาของสหรัฐอเมริกา Brown v. Entertainment Merchants Association มูลนิธิ Electronic Frontier Foundation ได้ยื่นบทสรุป Amicus ซึ่งสนับสนุนการล้มล้างกฎหมายที่จะห้ามวิดีโอเกมที่มีความรุนแรงในรัฐแคลิฟอร์เนีย การวิจัยทางสังคมโดยสรุปกล่าวถึงเกมหลายเกม รวมถึง ซูเปอร์มาริโอบราเธอร์ส ที่มีการ์ตูนความรุนแรงคล้ายกับรายการสำหรับเด็ก เช่น ไมตี้เมาส์ และ โรดรันเนอร์ ซึ่งแทบไม่ได้รับปฏิกิริยาเชิงลบจากสาธารณชนเลย [13] [14]

เนื่องจากสถานะในอุตสาหกรรมวิดีโอเกมและเป็นเกมนินเทนโดยุคแรก ๆ สำเนา ของ ซูเปอร์มาริโอบราเธอร์ส จึงถือเป็นของสะสม ในปี 2019 การประมูลเกมเวอร์ชันกล่องปิดผนึกที่เกือบจะสร้างเสร็จขายได้ในราคาเพียงกว่า $100,000 และถือว่าได้รับความสนใจในวงกว้างมากขึ้นในด้าน การสะสมวิดีโอเกม [15] หนึ่งปีต่อมาในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2563 สำเนาของเกมในกล่องปิดผนึกที่เกือบจะมินต์ที่คล้ายกัน จากช่วงเวลาที่ Nintendo เปลี่ยนจากสติกเกอร์ซีลมาเป็นฟิล์มหด ถูกขายในราคา $114,000 ซึ่งเป็นราคาสูงสุดเท่าที่เคยมีมาสำหรับวิดีโอเกมเดียว . [16] [17]

ลบโลก

[แก้]

The Minus World (หรือ Negative World หรือ World Negative One) เป็นระดับ ความผิด พลาดที่ไม่มีใครเทียบได้ที่มีอยู่ในเวอร์ชัน NES ดั้งเดิม เวิลด์ 1-2 มี โซนวาร์ป ที่ซ่อนอยู่ โดยมีท่อวาร์ปที่จะพาผู้เล่นไปยังโลกที่ 2, 3 และ 4 ซึ่งเข้าถึงได้โดยการวิ่งข้ามกำแพงใกล้ทางออก หากผู้เล่นสามารถใช้ประโยชน์จากจุดบกพร่องที่ทำให้มาริโอทะลุอิฐได้ ผู้เล่นสามารถเข้าสู่โซนวาร์ปโดยผ่านกำแพงและท่อไปยังเวิลด์ 2-1 และ 4-1 อาจส่งผู้เล่นไปยังเวทีใต้น้ำแทน ติดป้ายกำกับ "โลก -1" แผนที่ของด่านนี้เหมือนกับโลก 2-2 และ 7–2 และเมื่อเข้าสู่วาร์ปไพพ์ในตอนท้าย ผู้เล่นจะถูกนำกลับไปที่จุดเริ่มต้นของระดับ ซึ่งจะดักจับผู้เล่นในระดับนั้นจนกว่าชีวิตทั้งหมดจะหายไป . แม้ว่าชื่อระดับจะแสดงเป็น " -1" โดยมีช่องว่างนำหน้าบน จอแสดงผล บนกระจกหน้า จริงๆ แล้วมันคือโลก 36–1 โดยช่องสำหรับ 36 แสดงเป็นช่องว่าง [18]

จุดบกพร่องของ Minus World ในเกมเวอร์ชัน Famicom Disk System ของญี่ปุ่น มีพฤติกรรมแตกต่างออกไป และสร้างด่านหลายด่านที่สามารถสำเร็จได้ "World -1" เป็นเวอร์ชันใต้น้ำของ World 1–3 ที่มี จานสี ระดับใต้น้ำและดนตรีระดับใต้น้ำ และมี สไปรต์ ของ Princess Toadstool, Bowser และ Hammer Bros. World -2 เป็นสำเนาที่เหมือนกันของ World 7–3 และ World -3 เป็นสำเนาของเกม World 4–4 ที่มีจานสีระดับใต้ดินและดนตรีระดับใต้ดิน และจะไม่วนซ้ำหากผู้เล่นใช้เส้นทางที่ผิด ซึ่งตรงกันข้ามกับ World 4-4 ดั้งเดิม หลังจากผ่านด่านแล้ว ข้อความปกติของ คางคก ก็จะปรากฏขึ้น แต่คางคกเองก็ไม่อยู่ หลังจากผ่านด่านเหล่านี้แล้ว เกมจะกลับสู่ หน้าจอชื่อ เรื่องราวกับว่าเสร็จสมบูรณ์ และตอนนี้สามารถเล่นซ้ำได้ราวกับอยู่ในโหมดที่ยากขึ้น เนื่องจากมันอยู่สูงกว่าโลก 8 [19] [20] มีระดับความผิดพลาดหลายร้อยระดับนอกเหนือจาก Minus World (มีโลกอยู่ 256 แห่ง รวมถึงโลกที่เล่นได้ 8 แห่ง) ซึ่งสามารถเข้าถึงได้หลายวิธี เช่น การโกงรหัส หรือ การแฮ็ก ROM [21] [22]

สื่ออื่นๆ

[แก้]

ซีรีส์ Super Mario Bros. ได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับผลิตภัณฑ์สื่อต่างๆ ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2528 Tokuma Shoten ได้ตีพิมพ์หนังสือ Super Mario Bros: The Complete Strategy Guide [23] เนื้อหาบางส่วนนำมารีไซเคิลจาก Family Computer Magazine รวมถึงเนื้อหาใหม่ที่เขียนโดย Naoto Yamamoto ซึ่งไม่ได้รับค่าลิขสิทธิ์ เป็นหนังสือขายดีของญี่ปุ่นประจำปี 1985 ด้วยยอดขาย 630,000 เล่ม [24] นอกจากนี้ยังเป็นหนังสือขายดีของญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2529 ด้วยจำนวน 860,000 เล่มภายในเดือนมกราคม พ.ศ. 2529 [25] และรวม 1.3 million ต่อมา Nintendo of America ได้แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า How to win at Super Mario Bros. และตีพิมพ์ในอเมริกาเหนือผ่านทาง Nintendo Fun Club และนิตยสาร Nintendo Power ฉบับแรกๆ [24]

ภาพยนตร์ อนิเมะ ปี 1986 เรื่อง Super Mario Bros.: The Great Mission to Rescue Princess Peach! ได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งใน ภาพยนตร์ขนาดยาวเรื่องแรกที่สร้างจากวิดีโอเกมโดยตรง [26] และเป็นหนึ่งในอะ นิ เมะอิเซไกที่เก่าแก่ที่สุด [27] ซีรีส์โทรทัศน์แอนิเมชัน สัญชาติอเมริกัน เรื่อง The Super Mario Bros. Super Show! วิ่งตั้งแต่ปี 1989 ถึง 1990 นำแสดงโดย นักมวยปล้ำอาชีพ Lou Albano รับบท Mario และ Danny Wells รับบท Luigi ภาพยนตร์ ซูเปอร์มาริโอบราเธอร์ สคนแสดงออกฉายในปี 1993 นำแสดงโดย บ็อบ ฮอสกินส์ รับบทมาริโอ และ จอห์น เลกุยซาโม รับบทลุยจิ เมื่อวันที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2566 ภาพยนตร์ The Super Mario Bros. ซึ่งเป็นภาพยนตร์แอนิเมชันที่สร้างจากซีรีส์นี้และสร้างโดย อิลลูมิเนชั่นเอนเตอร์เทนเมนต์ ได้เข้าฉาย [28]

ซูเปอร์มาริโอบราเธอร์ส ได้รับการดัดแปลงเป็นเครื่อง พินบอล โดย กอตต์ลีบ ซึ่งวางจำหน่ายในปี พ.ศ. กลายเป็นหนึ่งในสิบเครื่องพินบอลที่ขายดีที่สุดของอเมริกาในปี 1992 โดยได้รับรางวัลเหรียญทองจาก American Amusement Machine Association (AAMA)

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ New York Times. 17 November 1985. p. A29. {{cite news}}: |title= ไม่มีหรือว่างเปล่า (help)
  2. ↑ Dayton, David. "Super Mario's Release Date is Missing!". The Mushroom Kingdom. สืบค้นเมื่อ 31 December 2010.
  3. ↑ Cifaldi, Frank. Sad But True: We Can't Prove When Super Mario Bros. Came Out. Gamasutra. 28 March 2012.
  4. ↑ "Super Mario Bros". Game List. Nintendo of America, Inc. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1999-04-27. สืบค้นเมื่อ September 11, 2010.
  5. ↑ "IGN's Top 100 Games". ign.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-01-17. สืบค้นเมื่อ 2014-07-02.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 6.5 6.6 Super Mario Bros. USA: Nintendo. 1985.
  7. ↑ Morris, Chris (September 13, 2015). "Happy 30th birthday, 'Super Mario Bros.'!". Yahoo! Tech. Yahoo!. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 31, 2016. สืบค้นเมื่อ May 15, 2016.
  8. ↑ {{cite magazine}}: Citation ว่างเปล่า (help)
  9. ↑ "Super Mario fans celebrate 30th anniversary of the world's favourite plumber". September 23, 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 21, 2018. สืบค้นเมื่อ February 20, 2018.
  10. ↑ Coates, James (May 18, 1993). "How Mario Conquered America". The Chicago Tribune. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 23, 2015. สืบค้นเมื่อ February 7, 2018.
  11. ↑ Diver, Mike (July 14, 2015). "The Philosophy Behind Koji Kondo's Legendary 'Super Mario Bros.' Soundtrack". Vice. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 8, 2018. สืบค้นเมื่อ February 7, 2018.
  12. ↑ "IGN's Top 100 Games". ign.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 28, 2015. สืบค้นเมื่อ February 13, 2018.
  13. ↑ Hoffman, Gene (September 27, 2010). "How the Wrong Decision in Schwarzenegger v. EMA Could Cripple Video Game Innovation". Xconomy.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2010. สืบค้นเมื่อ September 27, 2010.
  14. ↑ Schwarzenegger, Arnold (September 2010). "Brief of the Progress & Freedom Foundation and the Electronic Frontier Foundation as Amici Curiae in Support of Respondents" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ October 9, 2010. สืบค้นเมื่อ October 5, 2010.
  15. ↑ Bailey, Jason M. (January 27, 2020). "Collectors Are Spending Thousands on Video Games They Will Never Play". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 12, 2020. สืบค้นเมื่อ July 11, 2020.
  16. ↑ Williams, David (July 11, 2020). "Somebody paid a record $114,000 for a rare Super Mario Bros. video game". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 11, 2020. สืบค้นเมื่อ July 11, 2020.
  17. ↑ "Vintage Super Mario Bros fetches 86 Lakh Rupees". theindependent.in. July 11, 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 17, 2020. สืบค้นเมื่อ July 11, 2020.
  18. ↑ Ashton, Daniel; Newman, James (2011). "Slow Play Strategies: Digital Games Walkthroughs and the Perpetual Upgrade Economy" (PDF). Transformations Journal. ISSN 1444-3775. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ March 15, 2018. สืบค้นเมื่อ March 14, 2018.
  19. ↑ Orland, Kyle (September 14, 2015). "카지노커뮤니티". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 14, 2015. สืบค้นเมื่อ September 15, 2015.
  20. ↑ "Japanese Famicom SMB Minus World". Kotaku. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 4, 2013. สืบค้นเมื่อ August 27, 2008.
  21. ↑ "The Secret Minus World". Legends of Localization. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 24, 2018. สืบค้นเมื่อ March 14, 2018. American gamers eager for more Mario stuff went bonkers when the above trick got out. Of course, since both the Japanese and American versions of the game are the same, this trick exists in the Japanese version too, and Japanese gamers got a kick out of it, of course. But while American gamers were freaking out about a measly single level that goes on forever, Japanese gamers were going crazy about something much more: a trick to reach 256 different levels!
  22. ↑ Gilbert, Ben (January 29, 2017). "Here's how to unlock hundreds of secret 'Super Mario Bros.' levels hidden on the cartridge". Business Insider. สืบค้นเมื่อ March 14, 2018.[ลิงก์เสีย]
  23. ↑ Plunkett, Luke (May 18, 2011). "When Mario Had a Best-Selling...Book?". Kotaku. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 10, 2021. สืบค้นเมื่อ February 23, 2021.
  24. ↑ 24.0 24.1 Gifford, Kevin (May 4, 2011). "More on Tokuma's Mario Guide". Magweasel. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 6, 2014. สืบค้นเมื่อ February 22, 2021.
  25. ↑ Information Bulletin. Public Information Bureau (Ministry of Foreign Affairs). 1986. p. 22. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 10, 2021. สืบค้นเมื่อ February 23, 2021. The biggest hit so far among the large number of games developed by Nintendo for the Family Computer is "Super Mario Brothers," which involves extinguishing the enemy with beam weapons, points being scored for every enemy toppled. Tokuma Shoten publishing company put out a book explaining the special techniques required to gain high scores and bring additional characters onto the screen in this game last October. By the end of January, it had sold 860,000 copies.
  26. ↑ Guinness Book of World Records 2015: Gamer's Edition. Guinness World Records. November 14, 2014. p. 179. ISBN 978-1908843661.
  27. ↑ "The Mike Toole Show Old School Isekai". Anime News Network. January 21, 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2019. สืบค้นเมื่อ April 29, 2021.
  28. ↑ Webster, Andrew (January 31, 2018). "Nintendo confirms it's working on a Mario movie with the studio behind Minions". The Verge. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 21, 2018. สืบค้นเมื่อ February 20, 2018.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์&oldid=11911821"