ข้ามไปเนื้อหา

ซะอ์ตัร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ขนมปังไส้ชีสโรยหน้าด้วยซะอ์ตัร

ซะอ์ตัร (อาหรับ: زَعْتَر, ar; อักษรโรมัน: Za'atar, zaatar, za'tar หรือ zatar) เป็นสมุนไพรประกอบอาหารในตำรับอาหารลิแวนต์หรือกลุ่มสมุนไพร หรืออาจใช้เรียกเครื่องเทศผสมที่ประกอบด้วยสมุนไพรซะอ์ตัรผสมกับงาคั่ว, ซูมักแห้ง และเครื่องเทศอื่น ๆ[1] ชื่อซะอ์ตัรในฐานะกลุ่มสมุนไพรลิแวนต์ยังอาจรวมถึงพืชจากเจเนรา Origanum (ออเรกาโน), Calamintha (เบซิลไทม์), Thymus (Thymus vulgaris หรือคือ ไทม์) และ Satureja (ซาเวอรี)[2] ชื่อซะอ์ตัรในฐานะสมุนไพรชนิดเดียวอาจหมายถึงพืช Origanum syriacum ซึ่งนักวิทยาไบเบิลเชื่อว่าคือเอโซฟในไบเบิลฮีบรู ซึ่งอาจแปลในรูป hyssop แต่ไม่ใช่ Hyssopus officinalis[3][4]

ซะอ์ตัรโดยดั้งเดิมนิยมนำไปตากแห้งและผสมเกลือ งา และซูมัก นิยมกินควบคู่กับพีตาจุ่มน้ำมันมะกอก ซะอ์ตัรผสมน้ำมันมะกอกนำมาใช้เป็นเหมือนซอสสำหรับทา เรียกว่า za'atar-wu-zayt หรือ zeit ou za'atar (zeit หรือ zayt แปลว่า "น้ำมัน" ในภาษาอาหรับ และ "มะกอด" ในภาษาฮีบรู)[5] เมื่อนำซอสสำหรับทานี้ไปผสมกับแป้งขนมปังแล้วนำไปอบ จะได้ manakeesh bi zaatar[6] ในตะวันออกกลางแถบเมดิเตอร์เรเนียนมีขนมปังงาแบบนุ่ม เรียกว่า ka'ak หรือนิยมขายคู่กับซะอ์ตัรเป็นเครื่องเคียงหรือเป็นไส้ขนมปัง[7][8][9]

ไมโมนีเดส รับไบและแพทย์เมดิเตอร์เรเนียยุคกลาง บันทึกในศตวรรษที่ 12 ว่าซะอ์ตัรมีสรรพคุณทางสุขภาพ[10][11] ส่วนในแถบปาเลสไตน์ มีความเชื้อพื้นถิ่นว่าซะอ์ตัรช่วยให้ตื่นตัว และเด็ก ๆ ยังบางครั้งให้กินซะอ์ตัรเป็นอาหารเช้าก่อนไปโรงเรียน[12]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Aliza Green. "Za'atar". CHOW. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-02-03. สืบค้นเมื่อ 2008-03-09.
  2. ↑ Gary Allen (1 October 2010). The Herbalist in the Kitchen. University of Illinois Press. pp. 237–. ISBN 978-0-252-09039-4. OCLC 1066441238.
  3. ↑ Based on the Judeo-Arabic translation of the word in the works of Rabbi Saadia Gaon (in his Tafsir, a translation of the Pentateuch, Exo. 12:22); Al-Fasi, D. (1936), vol. 1, s.v. אזוב; Ibn Ǧanāḥ, Yonah (1896), s.v. אזב - aleph, zayn, bet; Maimonides (1967), s.v. Nega'im 14:6; and Nathan ben Abraham I (1955), s.v. Uktzin 2:2. The problems with identification arise from Jewish oral tradition where it expressly prohibits Greek hyssop, and where the biblical plant is said to have been identical to the Arabic word, zaatar (Origanum syriacum), and which word is not to be associated with other ezobs that often bear an additional epithet, such as zaatar farsi = Persian-hyssop (Thymus capitatus) and zaatar rumi = Roman-hyssop (Satureja thymbra). See: The Mishnah (ed. Herbert Danby), Oxford University Press: Oxford 1977, s.v. Negai'im 14:6 (p. 696); Parah 11:7 [10:7] (p. 711).
  4. ↑ Dalman, Gustaf (2013). Work and Customs in Palestine. Vol. 1 (I/1-I/2). แปลโดย Nadia Abdulhadi Sukhtian. Ramallah: Dar Al Nasher. p. 559. ISBN 9789950385-01-6. OCLC 1040774903. The wild marjoram (Origanum maru, Ar. zaʻtar) that shoots up with pale-reddish flowers and which I saw in Galilee as well as in Judaea from May until September, but which is also known in the Sinai, belongs to the dry phrygana landscape. Its young, sharp-smelling leaves, which have an astringent taste, are dried, ground with some wheat and mixed with oil; then bread is dipped into this mixture, which is supposed to sharpen one's mind. That is not as significant as the fact that it has to be looked upon as the hyssop of the Passover and the purification rites prescribed by the Law (Ex 12:22; Lev 14:4, 6, 51f.; Ps 51:9). ...The botanical hyssop (Hyssopus officinalis, Ar. zūfa) is out of the question since it is alien to Palestine as to present-day Greece, where occasionally its name is given to the Satureja thymbra (Ar. zaʻtar eḥmar), which is closely related to the wild marjoram.
  5. ↑ "Recipes of the West Bank Olive Harvest". NPR. November 21, 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-03-14.
  6. ↑ Carter et al., 2004, p. 68.
  7. ↑ Jacki Lyden (March 5, 2005). "Lebanese Writers Offer Alternate Views of Beirut". Weekend Edition Saturday. NPR. สืบค้นเมื่อ September 4, 2014.
  8. ↑ Joan Nathan (November 12, 2008). "A Short History of the Bagel". Slate. สืบค้นเมื่อ September 4, 2014.
  9. ↑ Cheshin et al., 2001, p. 14.
  10. ↑ Inskeep, Steve; Godoy, Maria (June 11, 2013). "Za'atar: A Spice Mix With Biblical Roots And Brain Food Reputation". NPR News (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-08-01.
  11. ↑ Marks, 2010, p. 630 เก็บถาวร 2022-11-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  12. ↑ Swedenburg, 2003, p. 59.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Al-Fasi, D. (1936–1945). Solomon L. Skoss (บ.ก.). The Hebrew-Arabic Dictionary of the Bible, Known as 'Kitāb Jāmiʿ al-Alfāẓ' (Agron) (ภาษาฮิบรู). Vol. 1–2. New Haven: Yale University Press.
  • Allen, Gary (2007). The Herbalist in the Kitchen (Illustrated ed.). University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-03162-5.
  • Basan, Ghillie (2007). Middle Eastern Kitchen. with special photography by Jonathan Basan. Hippocrene Books. ISBN 978-0-7818-1190-3.
  • Carter, Terry; Dunston, Lara; Humphreys, Andrew (2004). Syria & Lebanon. Lonely Planet. ISBN 978-1-86450-333-3.
  • Cheshin, Amir S.; Hutman, Bill; Melamed, Avi (2001). Separate and Unequal: The Inside Story of Israeli Rule in East Jerusalem (Illustrated ed.). Harvard University Press. ISBN 978-0-674-00553-2.
  • Dalby, Andrew (2000). Empire of pleasures: luxury and indulgence in the Roman world (Illustrated ed.). Routledge. ISBN 978-0-415-18624-7.
  • Dalby, Andrew (2002). Dangerous Tastes: The Story of Spices (Illustrated ed.). University of California Press. ISBN 978-0-520-23674-5.
  • Faculté de Médecine de Paris (1818). Codex medicamentarius: sive Pharmacopoea Gallica jussu regis optimi et ex mandato summi rerum internarum regni administri. apud Hacquart.
  • Gardner, Jo Ann (2004). Herbs in bloom: a guide to growing herbs as ornamental plants. illustrations by Holly S. Dougherty (Reprint, illustrated ed.). Timber Press. ISBN 978-0-88192-698-9.
  • Ignace J Gelb; และคณะ, บ.ก. (1980). Assyrian dictionary, Volume 21. University of Chicago. Oriental Institute. ISBN 978-0-918986-05-4.
  • Heine, Peter (2004). Food culture in the Near East, Middle East, and North Africa (Illustrated ed.). Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-32956-2.
  • Ibn Ǧanāḥ, Yonah (1896). A. Berliner (บ.ก.). Book of the Roots (Sepher Haschoraschim) (ภาษาฮิบรู). Berlin.
  • Isser, Stanley Jerome (1976). The Dositheans: a Samaritan sect in late antiquity. Brill Archive. ISBN 978-90-04-04481-4.
  • Kaufman, Cathy K. (2006). Cooking in ancient civilizations (Illustrated, annotated ed.). Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-33204-3.
  • Lien, Marianne E.; Nerlich, Brigitte, บ.ก. (2004). The Politics of Food. Berg Publishers. ISBN 978-1-85973-853-5.
  • Maimonides (1963–1967). Mishnah, with Maimonides' Commentary (ภาษาฮิบรู). Vol. 1–3. แปลโดย Yosef Qafih. Jerusalem: Mossad Harav Kook.
  • Manniche, Lise (1989). An ancient Egyptian herbal (Illustrated ed.). University of Texas Press. ISBN 978-0-292-70415-2.
  • Marín, Manuela; Deguilhem, Randi (2002). Writing the feminine: women in Arab sources — Volume 1 of The Islamic Mediterranean. I.B. Tauris. ISBN 978-1-86064-697-3.
  • Marks, Gil (2010). Encyclopedia of Jewish Food. John Wiley and Sons. ISBN 978-0-470-39130-3.
  • Marshall Cavendish Corporation (2007). Peoples of Western Asia (Illustrated ed.). Marshall Cavendish. ISBN 978-0-7614-7677-1.
  • Nabhan, Gary Paul (2004). Why some like it hot: food, genes, and cultural diversity. Island Press. ISBN 978-1-55963-466-3.
  • Nathan ben Abraham (1955), "Perush Shishah Sidrei Mishnah - A Commentary on the Six Orders of the Mishnah", ใน Sachs, Mordecai Yehudah Leib (บ.ก.), The Six Orders of the Mishnah: with the Commentaries of the Rishonim (ภาษาฮิบรู), vol. 1, Jerusalem: El ha-Meqorot, OCLC 233403923
  • Ray, Krishnendu (2004). The Migrant's Table: Meals and Memories in Bengali-American Households. Temple University Press. ISBN 978-1-59213-096-2.
  • The Poetry Society, บ.ก. (2006). Poetry on a Plate: A Feast of Poems and Recipes (2nd ed.). Salt Publishing. ISBN 978-1-84471-114-7.
  • Roberts, Margaret (2000). Margaret Roberts' A-Z Herbs: Identifying Herbs, How to Grow Herbs, the Uses. Struik. ISBN 978-1-86872-499-4.
  • Savill, Joanna; O'Meara, Maeve (2005). The SBS eating guide to Sydney: a guide to Sydney's world of restaurants, cafes & food shops (10th, illustrated ed.). Allen & Unwin. ISBN 978-1-74114-578-6.
  • Seidemann, Johannes (2005). World Spice Plants. Berlin: Springer. ISBN 978-3-540-22279-8.
  • Swedenburg, Ted (2003). Memories of revolt: the 1936–1939 rebellion and the Palestinian national past. University of Arkansas Press. ISBN 978-1-55728-763-2.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ซะอ์ตัร&oldid=11772141"