ข้ามไปเนื้อหา

ชื่อชัวซิน-ยฺหวี่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ส่วนหนึ่งสำเนาต้นฉบับของชื่อชัวซิน-ยฺหวี่ที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังมีหลงเหลืออยู่, คริสต์ศตวรรษที่ 7-8, ปัจจุบันอยู่ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติโตเกียว
ชื่อชัวซิน-ยฺหวี่
อักษรจีนตัวเต็ม世說新語
อักษรจีนตัวย่อ世说新语

ชื่อชัวซิน-ยฺหวี่ (จีน: 世說新語; แปลว่า "งานเขียนใหม่ว่าด้วยเรื่องเล่าในโลก") รวบรวมและเรียบเรียงโดยหลิว อี้ชิ่ง (劉義慶; ค.ศ. 403–444) ในช่วงราชวงศ์หลิวซ่ง (ค.ศ. 420–479) ในยุคยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ (ค.ศ. 420–589) เป็นหนังสือรวมเกร็ดประวัติศาสตร์เกี่ยวกับบัณฑิต นักดนตรี และศิลปินชาวจีนในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 2-4[1]

เนื้อหา

[แก้]

หนังสือชื่อชัวซิน-ยฺหวี่ประกอบด้วยเกร็ดประวัติศาสตร์ประมาณ 1,130 เรื่อง และแสดงเรื่องเกี่ยวกับบัณฑิต นักดนตรี และศิลปินประมาณ 600 คนที่มีชีวิตในยุคราชวงศ์ฮั่น ยุคราชวงศ์วุยก๊ก และยุคราชวงศ์จิ้น (คริสต์ศตวรรษที่ 2-4) ตัวอย่างเช่นในบทที่ 19 มีเรื่องเล่า 32 เรื่องเกี่ยวกับสตรีที่มีชื่อเสียง หนังสือเล่มนี้จึงเป็นทั้งแหล่งข้อมูลเกี่ยวกับชีวประวัติและบันทึกเกี่ยวกับภาษาปาก ข้อความต้นฉบับของหนังสือแบ่งออกเป็น 8 เจฺวี่ยน (卷 "ม้วน") แม้ว่าฉบับปัจจุบันโดยทั่วไปแบ่งเป็น 10 เล่ม[1][2]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 Endymion Wilkinson. Chinese History: A New Manual. (Cambridge, MA: Harvard University Asia Center, Harvard-Yenching Institute Monograph Series New Edition; Second, Revised printing March 2013, ISBN 9780674067158), p. 732.
  2. NJ Museum เก็บถาวร ตุลาคม 9, 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

อ่านเพิ่มเติม

[แก้]
  • Nanxiu Qian. Spirit and Self in Medieval China : The Shih-Shuo Hsin-Yü and Its Legacy. (Honolulu: University of Hawaii Press, 2001). ISBN 0824823095.
  • Jack W. Chen. Anecdote, Network, Gossip, Performance : Essays on the Shishuo xinyu (Cambridge: Harvard University Asia Center, 2021). ISBN 0674251172.