ชีนมิเนาะ
| ชีนมิเนาะ ရှင်မိနောက် | |
|---|---|
 นะหลวงอเนาะมิบะยา | |
| พระมเหสีแห่งหงสาวดี | |
| ดำรงพระยศ | ป. กรกฎาคม ค.ศ. 1408 – ป. ธันวาคม ค.ศ. 1421? |
| พระมเหสีวังตะวันตกแห่งอังวะ | |
| ดำรงพระยศ | 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1400 – ป. กรกฎาคม ค.ศ. 1408 |
| ก่อนหน้า | Saw Taw Oo |
| ถัดไป | พระนางชีนโบ่แม |
| ประสูติ | ค.ศ. 1374 โม่ญี่น |
| สวรรคต | ? หงสาวดี |
| คู่อภิเษก | พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง (ค.ศ. 1389–1408) พระเจ้าราชาธิราช (ค.ศ. 1408–21) |
| พระราชบุตร | มังรายกะยอฉะวา ซอ-ปยีจันทา พระเจ้าฝรั่งมังศรี พระเจ้ามังกะยอดิน |
| ราชวงศ์ | โม่ญี่น |
| พระราชบิดา | Tho Ngan Bwa[1] (Hsongamhpa)[2] |
| ศาสนา | พุทธเถรวาท |
ชีนมิเนาะ (พม่า: ရှင်မိနောက်, ออกเสียง: [ʃɪ̀ɰ̃ mḭ naʊʔ]) เป็นพระมเหสีหลักของพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องแห่งอาณาจักรอังวะ ระหว่างปี ค.ศ. 1400 ถึง ค.ศ. 1407 เป็นพระราชมารดาของ มังรายกะยอฉะวา หนึ่งในแม่ทัพผู้โด่งดังที่สุดในประวัติศาสตร์พม่าพร้อมด้วยพระเจ้าฝรั่งมังศรี ชีนมิเนาะเป็นธิดาของเจ้าฟ้าเมืองโม่ญี่นแห่งรัฐฉาน พระนางอภิเษกกับพระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง พระราชโอรสของพระเจ้าฝรั่งมังศรีชวา ในช่วงเวลาที่อังวะและโม่ญี่นมีความสัมพันธ์อันดีซึ่งหาได้ยากยิ่งใน ค.ศ. 1389 จาก ค.ศ. 1391 ถึง ค.ศ. 1395 พระนางให้กำเนิดพระราชโอรสสามองค์ได้แก่ มังรายกะยอฉะวา พระเจ้าฝรั่งมังศรี พระเจ้ามังกะยอดิน และพระราชธิดา ซอ-ปยีจันทา[3]
ชีนมิเนาะขึ้นเป็นพระมเหสีแห่งอังวะ เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1400 หลังพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องขึ้นครองบัลลังก์แห่งอังวะ อังวะในเวลานั้นกำลังต่อสู้กับอาณาจักรหงสาวดีทางตอนใต้ ในพฤษภาคม ค.ศ. 1408 พระเจ้าฝรั่งมังฆ้องได้รุกรานดินแดนหงสาวดีและไปถึงชานเมืองหงสาวดี[4] ตามธรรมเนียมของสมัยนั้น พระนางร่วมเดินทางไปกับพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องในระหว่างการออกรบ สามเดือนต่อมาราวเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1408 กองทัพหงสาวดีได้โจมตีกลับและเอาชนะกองทัพอังวะได้อย่างราบคาบ ในระหว่างกระบวนการล่าถอยอันโกลาหล ชีนมิเนาะถูกกองทัพหงสาวดีจับตัวไป พระเจ้าราชาธิราชแห่งหงสาวดีได้สถาปนาพระนางขึ้นเป็นมเหสีของพระองค์ ซอ-ปยีจันทาพระราชธิดาของพระองค์ ซึ่งถูกกองทัพหงสาวดีจับตัวได้ที่ยะไข่ ก็ได้สถาปนาเป็นมเหสีของพระเจ้าราชาธิราชด้วยเช่นเดียวกัน[5]
มังรายกะยอฉะวาไม่ยกโทษให้พระเจ้าราชาธิราชที่นำมารดาและน้องสาวของตนไปเป็นมเหสี พระองค์ตั้งใจที่จะเอาชนะพระเจ้าราชาธิราชในสงครามและเกือบทำสำเร็จ แต่ก็ไม่สามารถช่วยมารดาและน้องสาวได้ เพราะพระองค์สิ้นพระชนม์จากการบาดเจ็บในสนามรบเมื่อ มีนาคม ค.ศ. 1415[5]
อเนาะมิบะยา
[แก้]อเนาะมิบะยา (พม่า: အနောက်မိဘုရား, ออกเสียง: [ənaʊʔ mḭbəjá]; แปลว่า มเหสีตะวันตก) เป็นหนึ่งในนะหลวง 37 ตนของพม่า เธอคือชีนมิเนาะ พระเจ้าฝรั่งมังศรีพระราชโอรสของพระนางก็เป็นหนึ่งในนะหลวงเช่นเดียวกันในชื่อว่า อองปีนแลซีน-พยูชีน
พระนางสวรรคตจากอาการพระหทัยวายหลังตกพระทัยเมื่อเห็น มังกะยอฉะวา (อูมี่นจอ) อยู่บนหลังม้าวิเศษในทุ่งฝ้าย รูปลักษณ์นะของพระนางเป็นรูปนั่งบนแท่นดอกบัว มีเครื่องประดับศีรษะ และกำลังให้นมบุตร[6]
อ้างอิง
[แก้]บรรณานุกรม
[แก้]- Harvey, G. E. (1925). History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. London: Frank Cass & Co. Ltd.
- Kala, U (1720). Maha Yazawin (ภาษาBurmese). Vol. 1–3 (2006, 4th printing ed.). Yangon: Ya-Pyei Publishing.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์) - Royal Historical Commission of Burma (1829–1832). Hmannan Yazawin (ภาษาBurmese). Vol. 1–3 (2003 ed.). Yangon: Ministry of Information, Myanmar.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์) - Tun Aung Chain (2004). Selected Writings of Tun Aung Chain. Myanmar Historical Commission.