ฉบับร่าง:การนำวิถีด้วยพลิ้วน้ำ

ร่องน้ำที่อยู่หลังเรือของ กองทัพเรือเยอรมัน

ตอร์ปิโด 53-65K ของสหภาพโซเวียตที่พัฒนาขึ้นในช่วงสงครามเย็น

การโฮมมิ่งตามเส้นทางน้ำ (Wake homing) เป็นเทคนิคการนำทางของ ตอร์ปิโด ที่อิงตามเวคที่เกิดจากเรือเป้าหมายที่เคลื่อนที่ผ่านไป

ตอร์ปิโดถูกยิงให้ข้ามไปหลังท้ายของเรือเป้าหมาย ผ่านเส้นทางน้ำที่เกิดขึ้น โดยจะใช้ โซนาร์ ในการตรวจหาการเปลี่ยนแปลงของน้ำที่เกิดจากเรือเป้าหมาย เช่น ฟองอากาศเล็กๆ เมื่อตรวจพบ ตอร์ปิโดจะเลี้ยวเข้าหาเรือ และจะเดินทางในรูปแบบซิกแซก เพื่อให้คงอยู่ในเส้นทางน้ำ จนกระทั่งไปถึงท้ายเรือ ซึ่งเป็นจุดที่หัวรบสามารถสร้างความเสียหายได้มากที่สุดกับระบบขับเคลื่อนและระบบควบคุมทิศทางของเรือ

ข้อดีและข้อเสีย

ระบบนี้มีความยากต่อการก่อกวน แต่สามารถถูกเบี่ยงเบนได้หากมีเรือลำอื่นข้ามผ่านเส้นทางน้ำ ในปี 2013 กองทัพเรือสหรัฐ ได้ทดสอบระบบต้นแบบที่เรียกว่า Countermeasure Anti-Torpedo (CAT) ซึ่งถูกออกแบบมาเพื่อสกัดและทำลายตอร์ปิโดที่พุ่งเข้ามา แต่การนำมาใช้งานไม่เป็นไปตามแผนเนื่องจากปัญหาด้านประสิทธิภาพ

ข้อเสียหลักของการโฮมมิ่งตามเส้นทางน้ำคือ เส้นทางที่ใช้ไปถึงเป้าหมายไม่ใช่เส้นทางตรงและอาจจะไม่เหมาะสม เนื่องจากตอร์ปิโดจะเลียนแบบเส้นทางของเรือเป้าหมายหลังจากที่ตรวจพบเส้นทางน้ำ ซึ่งทำให้ตอร์ปิโดต้องใช้ความเร็วและระยะทางที่มากกว่าปกติ

นอกจากนี้ การโฮมมิ่งแบบนี้ยังเปิดเผยตำแหน่งของตอร์ปิโดเพราะเป็นวิธีแบบแอคทีฟ จึงมักถูกเสริมด้วยวิธีแบบพาสซีฟ เช่น การตรวจจับความร้อนหรือการตรวจจับการเปลี่ยนแปลงของน้ำจากฟองก๊าซ

ตัวอย่าง

• Type 53-65 — ตอร์ปิโดโซเวียตที่ผลิตจำนวนมากรุ่นแรก มีใช้ในบางประเทศที่ใช้ เรือดำน้ำชั้นคิโล เช่น จีน, อินเดีย, และ เวียดนาม
• Type 65 — ตอร์ปิโดโซเวียตในยุค 1970
• Yu-6 — ตอร์ปิโดหนักของจีน
• CHT-02D — ตอร์ปิโดของเกาหลีเหนือที่อ้างว่ามีความสามารถในการโฮมมิ่งตามเส้นทางน้ำ
• DM2A4 Seehecht — ตอร์ปิโดหนักสมัยใหม่ของเยอรมนี
• Roketsan Akya — ตอร์ปิโดหนักสมัยใหม่ของตุรกี