ข้ามไปเนื้อหา

จังหวัดลายเจิว

พิกัด: 22°0′N 103°0′E / 22.000°N 103.000°E / 22.000; 103.000
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จังหวัดลายเจิว

Tỉnh Lai Châu
ที่ตั้งของจังหวัดลายเจิวในประเทศเวียดนาม
ที่ตั้งของจังหวัดลายเจิวในประเทศเวียดนาม
พิกัด: 22°0′N 103°0′E / 22.000°N 103.000°E / 22.000; 103.000
ประเทศ เวียดนาม
ภูมิภาคภาคตะวันตกเฉียงเหนือ
เมืองหลักลายเจิว
การปกครอง
 • ประธานสภาประชาชนหลี่ คาย ฝ่า
 • ประธานคณะกรรมการประชาชนหล่อ วัน ส่าง
พื้นที่
 • ทั้งหมด9,059.4 ตร.กม. (3,497.9 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (2019)[1]
 • ทั้งหมด460,196 คน
 • ความหนาแน่น51 คน/ตร.กม. (130 คน/ตร.ไมล์)
ประชากร
 • กลุ่มชาติพันธุ์ไท, ม้ง, เวียดนาม, ซ้าย, เย้า
เขตเวลาUTC+7 (ICT)
รหัสโทรศัพท์23
รหัส ISO 3166VN-01
เว็บไซต์laichau.gov.vn

จังหวัดลายเจิว (เวียดนาม: Lai Châu) เป็นจังหวัดที่ตั้งอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศเวียดนาม จังหวัดลายเจิวเป็นที่มีประชากรเบาบางมากที่สุดในเวียดนาม มีพรมแดนกับประเทศจีน ครั้งหนึ่งเคยเป็นรัฐกึ่งอิสระไทขาวหรือที่เรียกว่า "สิบสองจุไท" แต่ถูกยืดครองโดยฝรั่งเศสในยุคอินโดจีนฝรั่งเศสใน พ.ศ. 2423 ต่อมาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของประเทศเวียดนามใน พ.ศ. 2497 [2][3] ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่การปกครองตนเองภาคตะวันตกเฉียงเหนือของสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนามหรือประเทศเวียดนามเหนือ ใน พ.ศ. 2498 - พ.ศ. 2518 เมื่อจังหวัดลายเจิวที่ได้รับการจัดตั้งขึ้น จังหวัดเดี่ยนเบียนได้รับการแบ่งแยกจากลายเจิวใน พ.ศ. 2547

ใน ค.ศ. 2019 จังหวัดลายเจิวมีประชากร 460,196 คน[1]

เขตการปกครอง

[แก้]

จังหวัดลายเจิวแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 1 นครและ 7 อำเภอ[1] ได้แก่

ชื่อภาษาไทย ชื่อภาษาเวียดนาม ประชากร (ค.ศ. 2019)
นครลายเจิว Lai Châu 41,771
อำเภอตามเดื่อง Tam Đường 56,079
อำเภอเตินเวียน Tân Uyên 58,104
อำเภอทานเวียน Than Uyên 67,550
อำเภอฟ็องโถ Phong Thổ 79,645
อำเภอสี่นโห่ Sìn Hồ 83,643
อำเภอเหนิ่มหญู่น Nậm Nhùn 27,261
อำเภอเหมื่องแต่ Mường Tè 46,143

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 1.2 สำนักงานสถิติแห่งประเทศเวียดนาม. "KẾT QUẢ TOÀN BỘ TỔNG ĐIỀU TRA DÂN SỐ VÀ NHÀ Ở NĂM 2019 COMPLETED RESULTS OF THE 2019 VIET NAM POPULATION AND HOUSING CENSUS" (PDF). สืบค้นเมื่อ 18 February 2024.
  2. Forbes, Andrew, and Henley, David: Vietnam Past and Present: The North (History and culture of Hanoi and Tonkin). Chiang Mai. Cognoscenti Books, 2012. ASIN: B006DCCM9Q.
  3. http://www.zum.de/whkmla/histatlas/seasia/haxlaos.html

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]