ชิว ชู่จี
ชิว ชู่จี (จีน: 丘處機) หรือฉายาทางเต๋าว่าฉางชุนจื้อ เป็นนักพรตเต๋าผู้มีตัวตนจริง มีชีวิตอยู่ช่วง พ.ศ. 1691-1770 เป็นศิษย์ที่มีชื่อเสียงที่สุด[1]ในบรรดาศิษย์ 7 คนของนักพรตหวัง ฉงหยาง ต่อมาท่านได้ก่อตั้งสำนักหลงเหมินซึ่งมีศาสนิกชนเลื่อมใสปฏิบัติตามจำนวนมาก
มังกรหยก
[แก้]คิวชู่กี เป็นตัวละครในนิยายกำลังภายในของกิมย้งเรื่องมังกรหยก เป็นศิษย์อันดับ 1 ของหวัง ฉงหยาง (ประมุขลัทธิฉวนเจิน) ได้เป็นประมุขสำนักช้วนจินก่าในมังกรหยกภาค 2 (ตำนานศึกเทพอินทรีย์) เป็นผู้ตั้งชื่อให้กับบุตรของก๊วยเซาเทียน และเอี้ยทิซิม แถมยังมอบมีดสั้นสลักชื่อว่า เอี้ยคัง และ ก๊วยเจ๋ง ให้กับบุตรที่จะถือกำเนิดขึ้น และยังเคยเป็นอาจารย์ของ ก๊วยเจ๋ง กับ เอี้ยคัง (พ่อเอี้ยก้วย) อีกด้วย มีนิสัยวู่วามและใจร้อน เคยเข้าใจผิดกับบรรดา 7 ประหลาดแห่งกังหนำ ว่าเป็นพวกขายชาติ ซึ่งต่อมาได้ปรับความเข้าใจกัน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ De Hartog, Leo (1989). Genghis Khan - Conqueror of the World. Great Britain, Padstow, Cornwall: Tauris Parke Paperbacks. pp. 124–127. ISBN 978-1-86064-972-1. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-01. สืบค้นเมื่อ 2021-08-14.
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |