คุรุหรราย

คุรุหรราย
คุรุหรราย
	คุรุหรราย ในศิลปะปาหารี (ต้นศตวรรษที่ 18)
เกิด	16 มกราคม ค.ศ.1630; Kiratpur Sahib, Rupnagar, รัฐปัญจาบ, จักรวรรดิโมกุล (ปัจจุบันคือประเทศอินเดีย)
เสียชีวิต	6 ตุลาคม ค.ศ. 1661 (31 ปี); Kiratpur Sahib, จักรวรรดิโมกุล (ปัจจุบันคือประเทศอินเดีย)
ชื่ออื่น	คุรุองค์ที่ 7; ค.ศ.1644–1661
ผู้ดำรงตำแหน่งก่อน	คุรุหรโคพินท์
ผู้สืบตำแหน่ง	คุรุหรกิศัน
คู่สมรส	Mata Krishen Devi
บุตร	Baba Ram Rai กับ คุรุหรกิศัน
บิดามารดา	Baba Gurditta (บิดา); Mata Nihal Kaur (มารดา);

คุรุหรราย (ฮินดี: गुरु हर राय อ่านว่า หา-(ระ)-ราย; 16 มกราคม ค.ศ. 1630 – 6 ตุลาคม ค.ศ. 1661)^[1] เป็นคุรุซิกข์องค์ที่ 7^[2] ขึ้นเป็นคุรุตั้งแต่ยังอายุ 14 ปี เมื่อปี ค.ศ. 1644 และเป็นหลานของคุรุหรโคพินท์ คุรุองค์ที่ 6^[3] ท่านดำรงตำแหน่ง 17 ปี ก่อนจะเสียชีวิตด้วยอายุเพียง 31 ปี^[3]^[4]

คุรุหรรายเป็นที่รู้จักจากการปรับปรุงกองทัพที่คุรุหรโคพินท์รวบรวมไว้ เขาสนับสนุนเจ้าชาย Dara Shukoh ขึ้นครองราชสมบัติจักรวรรดิโมกุล แต่สุดท้ายเจ้าชายถูกจักรพรรดิออรังเซพปลงพระชนม์และขึ้นครองราชย์แทน^[3]

หลังจักรพรรดิออรังเซพขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1658 ก็มีพระราชกระแสรับสั่งให้เรียกคุรุหรรายเข้าเฝ้าเพื่ออธิบายเหตุผลที่ท่านสนับสุนเจ้าชาย Dara Shukoh ขึ้นครองราชย์แทนพระองค์เอง คุรุได้ส่งบุตรคนโตคือรามราย (Ram Rai) เข้าเฝ้าพระเจ้าออรังเซบแทนตัวเอง รามรายถูกขังไว้เป็นตัวประกัน จนกว่าจะได้คำตอบถึงท่อนหนึ่งในพระคัมภีร์ อดิ กรันตะของชาวซิกข์ ที่พระองค์ทรงมองว่าได้กล่าวเชิงเหยียดหยามศาสนาอิสลาม^[2]^[4] รามรายจึงได้แก้ท่อนท่อนนั้นให้กล่าวเอาใจพระเจ้าออรังเซบแทน คุรุหรรายไม่พอใจในการกระทำที่ขัดต่อพระคัมภีร์สักดิ์สิทธิ์ของซิกข์จึงได้ตัดขาดจากรามราย และตั้งบุตรชายคนรองคือหรกิศันเป็นคุรุองค์ต่อไปแทน^[5]

อ้างอิง

↑ Bhagat Singh. Harbans Singh; และคณะ (บ.ก.). "Har Rai, Guru (1630–1661)". Encyclopaedia of Sikhism. Punjabi University Patiala. สืบค้นเมื่อ 16 January 2017.
↑ ^2.0 ^2.1 Har Rai: Sikh Guru, Encyclopedia Britannica (2015)
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 Arvind-Pal Singh Mandair (2013). Sikhism: A Guide for the Perplexed. Bloomsbury Academic. pp. 50–51. ISBN 978-1-4411-0231-7.
↑ ^4.0 ^4.1 J. S. Grewal (1998). The Sikhs of the Punjab. Cambridge University Press. pp. 67–69. ISBN 978-0-521-63764-0.
↑ William Owen Cole; Piara Singh Sambhi (1995). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. pp. 33–34. ISBN 978-1-898723-13-4.

ก่อนหน้า		คุรุหรราย		ถัดไป
คุรุหรโคพินท์		คุรุซิกข์ (3 มีนาคม ค.ศ. 1644 – 6 ตุลาคม ค.ศ. 1661)		คุรุหรกิศัน

[eosghr-1] Bhagat Singh. Harbans Singh; และคณะ (บ.ก.). "Har Rai, Guru (1630–1661)". Encyclopaedia of Sikhism. Punjabi University Patiala. สืบค้นเมื่อ 16 January 2017.

[britharrai-2] 2.0 ^2.1 Har Rai: Sikh Guru, Encyclopedia Britannica (2015)

[Mandair2013p50-3] 3.0 ^3.1 ^3.2 Arvind-Pal Singh Mandair (2013). Sikhism: A Guide for the Perplexed. Bloomsbury Academic. pp. 50–51. ISBN 978-1-4411-0231-7.

[Grewal1998p67-4] 4.0 ^4.1 J. S. Grewal (1998). The Sikhs of the Punjab. Cambridge University Press. pp. 67–69. ISBN 978-0-521-63764-0.

[5] William Owen Cole; Piara Singh Sambhi (1995). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. pp. 33–34. ISBN 978-1-898723-13-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]