การประกาศข่าวดี

การประกาศข่าวดี (ศัพท์คาทอลิก) หรือ การประกาศข่าวประเสริฐ (ศัพท์โปรเตสแตนต์) (อังกฤษ: Evangelism) คือการเผยแพร่พระวรสารหรือประกาศข่าวดีตามความเชื่อของคริสต์ศาสนิกชนว่าพระเยซูเป็นพระเจ้าผู้มารับสภาพมนุษย์และถูกตรึงกางเขนจนสิ้นพระชนม์ เพื่อไถ่มนุษย์ผู้เชื่อจากบาป หลังจากนั้น 3 วัน ก็ทรงคืนพระชนม์แล้วเสด็จขึ้นสวรรค์ คริสต์ศาสนิกชนเชื่อว่าผู้เชื่อข่าวดีนี้จะถูกไถ่จากบาปทันทีและได้ขึ้นสวรรค์หลังจากเสียชีวิต จนถึงการพิพากษาครั้งสุดท้ายก็จะได้รับบำเหน็จจากพระเจ้า

การประกาศข่าวดีถือเป็นพันธกิจสำคัญที่พระเยซูฝากไว้แก่สาวกของพระองค์ก่อนจะเสด็จขึ้นสวรรค์ ดังปรากฏในพระวรสารนักบุญมัทธิวว่า "ท่านทั้งหลายจงออกไปและนำชนทุกชาติมาเป็นสาวกของเรา จงบัพติศมาพวกเขาในพระนามของพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์"

ผู้อุทิศตนทำงานประกาศข่าวดีเรียกว่า ผู้ประกาศข่าวดี (ศัพท์โรมันคาทอลิก) หรือ ผู้ประกาศข่าวประเสริฐ (ศัพท์โปรเตสแตนต์) (อังกฤษ: Evangelist)

นิรุกติศาสตร์ของคำ

คำว่า ผู้ประกาศข่าวดี มีที่มาจากคำว่า evangelist ซึ่งเป็นคำที่มีต้นกำเนิดในภาษากรีกโบราณคำว่า εὐανγέλιον (อ่านว่า เอว-อัง-เก-ลิ-ออน) ซึ่งต่อมาถูกนำมาใช้ในภาษาละตินว่า evangelium คำกรีกว่า εὐαγγέλιον มีความหมายดั้งเดิมว่า "เรานำข่าวประเสริฐมาบอก" โดยคำว่า εὔ แปลว่า "ประเสริฐ" ส่วนคำว่า ἀνγέλλω เป็นคำกริยาบุรุษที่ 1 แปลว่า "เรานำสารมาบอก" ซึ่งต่อมาถูกนำมาใช้เรียกเทวฑูต ซึ่งในภาษาอังกฤษเรียกว่า "angel" อันมีความหมายดั้งเดิมว่าเป็นผู้ประกาศพระวรสารของพระเจ้านั่นเอง