ข้ามไปเนื้อหา

การก่อตั้งพรีเมียร์ลีก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การก่อตั้งพรีเมียร์ลีก เกิดขึ้นในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1990 ข้อเสนอสำหรับการก่อตั้งลีกใหม่ได้จัดทำขึ้นเมื่อจบฤดูกาล 1990–91 โดยได้รับการสนับสนุนจาก 18 สโมสรในดิวิชัน 1 รวมถึงสมาคมฟุตบอล (เอฟเอ) ผ่าน "Blueprint for the Future of Football"[1] พรีเมียร์ลีกเกิดขึ้นจริงตามลำดับ ได้แก่ การลงนามในข้อตกลงสมาชิกผู้ก่อตั้งเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1991 ภายหลังทั้ง 18 สโมสรได้จัดการแจ้งการลาออกจากฟุตบอลลีกร่วมกันและเดินหน้าครั้งสุดท้ายในการยื่นหนังสือลาออกจากเอฟเอ ซึ่งทำหน้าที่บริหารจัดการฟุตบอลลีก[2]

พรีเมียร์ลีกถูกสร้างขึ้น "เพื่อป้องกันไม่ให้สโมสรชั้นนำสูญเสียรายได้ให้กับลีกล่าง" แต่ยังมีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มรายได้ของสโมสรเมื่อมีการต่ออายุสัญญาถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์[3] ไอทีวีได้รับสิทธิ์ถ่ายทอดสดการแข่งขันฟุตบอลลีก โดยจ่ายเงิน 44 ล้านปอนด์ตลอดระยะเวลา 4 ปี (1988–1992)[4] ข้อตกลงดังกล่าวเกิดขึ้นหลังจากการถอนการเสนอราคาร่วมกันของบีบีซี และบริติชแซทเทลไลท์บรอดแคสติง (บีเอสบี)[5] ต่อมา สถานีโทรทัศน์ทั้ง 2 แห่งได้รับสิทธิ์ในการถ่ายทอดสดฟุตบอลเอฟเอคัพ[6]

พรีเมียร์ลีกตั้งขึ้นโดยมีคณะกรรมการ 2 คน ซึ่งแตกต่างจากฟุตบอลลีกคือ ริก แพร์รี ซึ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นประธานเจ้าหน้าที่บริหาร และเซอร์ จอห์น ควินตัน ซึ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นประธานของลีกในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1991[2][7] การตัดสินใจจะกระทำโดยสมาชิกสโมสรทั้งหมด ผ่านการโหวต 1 สโมสรต่อ 1 เสียง เสียงข้างมากเป็นเอกฉันท์ต้องการ 2 ใน 3[8]

บิ๊ก 5

[แก้]

ก้าวแรกที่สำคัญในการก่อตั้งพรีเมียร์ลีกเกิดขึ้นในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1990 เมื่อ เกร็ก ไดค์ กรรมการผู้จัดการของลอนดอนวีคเอนด์เทเลวิชัน ได้พบกับตัวแทนของสโมสรระดับ "บิ๊ก 5" ของดิวิชัน 1 ได้แก่ เดวิด ดีน ของอาร์เซนอล, ฟิลิป คาร์เตอร์ ของเอฟเวอร์ตัน, โนเอล ไวท์ ของลิเวอร์พูล, มาร์ติน เอ็ดเวิดส์ ของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด และเออร์วิง สกอลาร์ ของทอตนัมฮอตสเปอร์[9] การประชุมครั้งนั้นเป็นการปูทางไปสู่การแยกตัวออกจากฟุตบอลลีก

สื่อพูดถึงซูเปอร์ลีกของสโมสรชั้นนำในอังกฤษบ่อยครั้งตั้งแต่ช่วงกลางคริสต์ทศวรรษที่ 1980 เป็นต้นมา[10] ความแตกต่างขั้นพื้นฐานระหว่างฟุตบอลลีกแบบเก่ากับฟุตบอลลีกแบบใหม่ (ซึ่งกลายมาเป็นพรีเมียร์ลีก) คือเงินในลีกใหม่จะถูกแบ่งให้กับสโมสรเฉพาะในลีกนั้น ในขณะที่ในฟุตบอลลีกจะแบ่งให้กับทุกสโมสรใน 3 ลีก แผนดังกล่าวออกแบบให้พรีเมียร์ลีกมี 18 สโมสรในฤดูกาล 1992-93 แม้ว่าเพิ่งประกาศเพิ่มสโมสรในดิวิชั่น 1 จาก 20 เป็น 22 สโมสรในฤดูกาล 1991-92 อย่างไรก็ตาม 14 จาก 22 สโมสรที่จะแข่งขันในดิวิชัน 1 ของฤดูกาลนั้นตกลงที่จะก่อตั้งลีกของตนเองหากสมาคมฟุตบอลไม่อนุมัติให้ก่อตั้งลีก

สโมสรทั้ง 5 ตัดสินใจว่าเป็นความคิดที่ดีและตัดสินใจดำเนินการต่อไป อย่างไรก็ตาม ลีกจะไม่มีความน่าเชื่อถือหากไม่ได้รับการสนับสนุนจากสมาคมฟุตบอล ดังนั้น เดวิด ดีน ของอาร์เซนอล จึงจัดการเจรจาเพื่อดูว่าเอฟเอจะยอมรับแนวคิดนี้หรือไม่

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Conn, David (14 November 2004). "How the FA betrayed their own game". The Observer. London. สืบค้นเมื่อ 24 September 2013.
  2. ↑ 2.0 2.1 Bose, p. 73.
  3. ↑ King, p. 110.
  4. ↑ Ball, Peter (1 October 1991). "ITV's monopoly threatened by Premier League". The Times. p. 37.
  5. ↑ Ball, Peter (3 August 1988). "Clubs are left with an option of one". The Times. p. 40.
    Ball, Peter (9 August 1988). "Angry bargaining as clubs agree to ITV's £11m offer". The Times. p. 37.
  6. ↑ Ball, Peter (24 November 1988). "Live FA Cup ties on TV late show". The Times. p. 44.
  7. ↑ Lovejoy, Joe (9 December 1991). "Bank chairman is Premier figurehead". The Independent. London. p. 32.
  8. ↑ Morrow, p. 53.
  9. ↑ Evans, Anthony; Conolly, Thomas; Lai, Stephen; Whitfield, Matthew; Bainbridge, James; Mellor, Andrew (27 December 2005). "Kerry Packer (1937-2005)". The Filter^.
  10. ↑ "UEFA survived Super League breakaway, but here's how they could fix what's broken in European soccer". ESPN.com (ภาษาอังกฤษ). 2021-04-28. สืบค้นเมื่อ 2021-10-14.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Bose, Mihir (2012). Game Changer: How the English Premier League Came to Dominate the World. London: Marshall Cavendish International Asia Pte Ltd. ISBN 981-4328-18-9.
  • King, Anthony (2002). End of the Terraces: The Transformation of English Football. London: Continuum. ISBN 0-7185-0259-0.
  • Morrow, Stephen (2011). "History, Longevity, and Change: Football in England and Scotland". ใน Gammelsæter, Hallgeir; Senaux, Benoit (บ.ก.). The Organisation and Governance of Top Football Across Europe. London: Continuum. pp. 46–62. ISBN 0-415-88378-4.
  • Robinson, Joshua; Clegg, Jonathan (2018). The Club: How the Premier League Became the Richest, Most Disruptive Business in Sport. London: John Murray. ISBN 9781473699519.

ดูเพิ่ม

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=การก่อตั้งพรีเมียร์ลีก&oldid=12005858"