ผู้ใช้:บุญพฤทธิ์ ทวนทัย/ทดลองเขียน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


ภูมารินทร์ วงษ์ศรี[แก้]

ภูมารินทร์ วงษ์ศรี
เกิดพ.ศ. 2540 (อายุ 27 ปี)
ที่เกิดอำเภอพยุห์ จังหวัดศรีสะเกษ
แนวเพลง
อาชีพ
ช่วงปีพ.ศ. 2566 - ปัจจุบัน

ภูมารินทร์ วงษ์ศรี (พ.ศ. 2540 –) หรือชื่อในวงการคือ บิ๊ก ภูมารินทร์ เป็นนักแต่งเพลงหมอลำชาวไทย[1] มีชื่อเสียงจากการประพันธ์เพลงให้กับศิลปินหมอลำสมัยใหม่ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2566 ได้แก่ จิตรฉรีญา บุญธรรม, เพลง พิมพ์ลดา, ซีแกรม โตเกียวมิวสิค, แพรวพราว แสงทอง, อุ๋งอิ๋ง รัตนาภรณ์, จินตหรา พูนลาภ เป็นต้น

ประวัติและวงการบันเทิง[แก้]

เขาเกิดเมื่อปี พ.ศ. 2540 ที่อำเภอพยุห์ จังหวัดศรีสะเกษ[2] โดยเขามีศักดิ์เป็นหลานของกลมลี จันทวลีศิลปินหมอลำในท้องถิ่น[2] เขาได้ฝึกฝนการร้องเพลงและหมอลำ มาตั้งแต่สมัยที่ยังศึกษาอยู่ในระดับมัธยมศึกษา จนกระทั่งเขาได้เข้าศึกษาที่คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาวิชานาฏศิลป์และการแสดง มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เขาได้ร่วมกับเพื่อนก่อตั้งวงบัวอุบลซึ่งเป็นวงดนตรีหมอลำ[2] และในขณะที่เขากำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยดังกล่าวเขาได้พบกับจิตรฉรีญา บุญธรรม ศิลปินหมอลำซึ่งศึกษาอยู่ในคณะและมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขา[2]

เขามีผลงานด้านการขับร้องและประพันธ์เพลงเรื่อยมา จนกระทั่งในเดือนกันยายน พ.ศ. 2566 เขาเริ่มมีชื่อเสียงจากเพลง ฮอยกอดภูยอดรวย[3][4] ซึ่งเขาได้ประพันธ์ให้จิตรฉรีญาขับร้อง โดยเพลงดังกล่าวมียอดผู้เข้าชมในยูทูบถึง 1,000,000 ครั้งภายในหนึ่งเดือน ณ วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566 เพลงดังกล่าวมียอดผู้ชมในยูทูบร่วม 27,647,003 ครั้ง หลังจากความสำเร็จในเพลงดังกล่าว เขาได้ประพันธ์เพลงให้กับศิลปินอื่นเพิ่มเติม อาทิ ฮอยใจบั้งไฟแสน ขับร้องโดยเพลง พิมพ์ลดา[5], พบรักที่แม่กลอง ขับร้องโดยซีแกรม โตเกียวมิวสิค, เอิ้นหาอ้ายอำนวย ขับร้องโดยพร อภิรดี, เอิ้นหานางเอกน้อย ขับร้องโดยอุ๋งอิ๋ง รัตนาภรณ์[6], คอยอ้ายไหลเรือไฟ ขับร้องโดยจินตหรา พูนลาภและจิตรฉรีญา, น้ำตาหยดบนรถไฟ ขับร้องโดยแพรวพราว แสงทอง เป็นต้น

ลักษณะการประพันธ์[แก้]

ลักษณะผลงานการประพันธ์ของเขาโดยส่วนใหญ่มักใช้ทำนองหมอลำแบบดั้งเดิม โดยเฉพาะลำกลอนทำนองอุบลที่เป็นพื้นฐานสำหรับนักร้องหมอลำ ทั้งยังมีการใช้ถ้อยคำและสอดแทรกวัฒนธรรมดั้งเดิมของคนในภาคอีสาน ด้วยฝีมือการประพันธ์เพลงของเขาทำให้สลา คุณวุฒิ ศิลปินแห่งชาติแสดงความชื่นชมต่อเขาเช่นกัน[7]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ สุดยอดนักแต่งเพลงแห่งปี "อ.บิ๊ก ภูมารินทร์ วงษ์ศรี"
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 รู้จัก "บิ๊ก ภูมารินทร์" ครูเพลง และนักแต่งกลอนลำผสานชั้นเชิงวรรณศิลป์ ฝีมือปากกาทองจากอุบลราชธานี
  3. ↑ ปีทอง! "บิว จิตรฉรีญา" เชื่อ "ฮอยกอดภูยอดรวย" พาปัง!
  4. ↑ “บิว จิตรฉรีญา” เตรียมแก้บน “พญานาคองค์ดำ” หลังเพลงปัง
  5. ↑ "เพลง พิมพ์ลดา" เขย่าวงการ เพลงแรก "ฮอยใจบั้งไฟแสน" ล้านวิวใน 1 วัน!
  6. ↑ สวยหวานละมุนมาก! “อุ๋งอิ๋ง เพชรบ้านแพง” เดินหน้าถ่ายทำซิงเกิลใหม่ MV "เอิ้นฮักนางเอกน้อย" แล้ว
  7. ↑ ถึงหู "ครูสลา" ศิลปินแห่งชาติ ชม "อ.บิ๊ก" เทียบ "อ.คำเกิ่ง ทองจันทร์"

เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญชาร์ล[แก้]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญชาร์ล
ประเภทเครื่องราชอิสริยาภรณ์ห้าชั้น
วันสถาปนาพ.ศ. 2401
ประเทศ โมนาโก
ผู้สมควรได้รับชาวโมนาโกและชาวต่างประเทศ
สถานะยังพระราชทานอยู่
ประธานเจ้าชายอาลแบร์ที่ 2 เจ้าผู้ครองโมนาโก
ลำดับเกียรติ
สูงกว่าไม่มี
รองมาเครื่องราชอิสริยาภรณ์มงกุฎแห่งโมนาโก

เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญชาร์ล (ฝรั่งเศส: Ordre de Saint-Charles, โมนาโก: U̍rdine de San Carlu) เป็นเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสูงสุดของราชรัฐโมนาโก โดยเจ้าผู้ครองโมนาโกเป็นประธานแห่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้[1][2] ซึ่งจะมอบให้แก่ชาวโมนาโกและชาวต่างประเทศที่กระทำคุณประโยชน์อย่างยิ่งยวดต่อประเทศโมนาโก เครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2401 มีทั้งสิ้นห้าชั้น[1][2]

การพระราชทาน[แก้]

กรณีเป็นข้าราชการหรือชาวโมนาโก เครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้ต้องมีการเลื่อนขั้นตามลำดับซึ่งจะคล้ายคลึงกันกับระบบของเครื่องราชอิสริยาภรณ์ไทยโดยจะเริ่มขอพระราชทานชั้นเบญจมาภรณ์ก่อนแล้วจึงสามารถขอพระราชทานในชั้นที่สูงกว่าต่อไปได้ ดังนี้

  • หากได้รับชั้นเบญจมาภรณ์ครบสี่ปี ให้เลื่อนขั้นไปที่ชั้นจัตุรถาภรณ์
  • หากได้รับชั้นจัตุรถาภรณ์ครบสามปี ให้เลื่อนขั้นไปที่ชั้นตริตาภรณ์
  • หากได้รับชั้นตริตาภรณ์ครบสี่ปี ให้เลื่อนขั้นไปที่ชั้นทวีติยาภรณ์
  • หากได้รับชั้นทวีติยาภรณ์ครบห้าปี ให้เลื่อนขั้นไปที่ชั้นประถมาภรณ์

โดยมักจะมีพิธีพระราชทานในวันชาติโมนาโก คือวันที่ 16 พฤศจิกายนของทุกปี[3]

เกียรติยศศพ[แก้]

สำหรับชาวโมนาโก หากผู้ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้ถึงแก่กรรมลง

  • ชั้นตริตาภรณ์ลงไป : จะได้รับเกียรติโดยคณะประสานเสียงซึ่งจะขับร้องบทสวดหรือบทสดุดีแสดงความอาลัยภายในโบสถ์ และมีเจ้าหน้าที่คาราบิเนียร์สี่คนคอยอารักขาภายในโบสถ์ในระหว่างพิธีศพตามคำสั่งของเจ้าหน้าที่
  • ชั้นประถมาภรณ์และทวีติยาภรณ์ : จะได้รับเกียรติระหว่างนำศพเข้าโบสถ์รวมถึงการเคลื่อนย้ายศพออกจากโบสถ์ โดยมีเจ้าหน้าที่คาราบิเนียร์ถึงยี่สิบสี่คนคอยอารักขาและแสดงความเคารพ

ลำดับชั้นและลักษณะ[แก้]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้มีทั้งสิ้นห้าชั้น[1][2] ประกอบด้วย

  • ประถมาภรณ์: ประกอบด้วยดวงตราห้อยกับสายสะพายแถบสีขาวริ้วสีแดง โดยสะพายจากบ่าขวาเฉียงลงทางซ้าย และมีดาราสีทองสำหรับประดับบนอกซ้าย พร้อมกับสายสร้อยที่ประกอบด้วยดวงตราและมีลักษณะรูปไข่ลายหมกรุกสีแดงและสีขาวประกอบกับสายสร้อย
  • ทวีติยาภรณ์: ประกอบด้วยดวงตราห้อยกับแพรแถบสีขาวริ้วสีแดง สำหรับสวมคอ และมีดาราสีเงินสำหรับประดับบนอกขวา
  • ตริตาภรณ์: มีลักษณะเช่นเดียวกับชั้นทวีติยาภรณ์ แต่ไม่มีดารา
  • จัตุรถาภรณ์: ประกอบด้วยดวงตราห้อยกับแพรแถบสีขาวริ้วสีแดง ประดับบนอกด้านซ้าย โดยมีดอกไม้จีบติดบนแพรแถบ
  • เบญจมาภรณ์: มีลักษณะเช่นเดียวกับชั้นจัตุรถาภรณ์ แต่ไม่มีดอกไม้จีบติดบนแพรแถบ
แพรแถบย่อ
ประถมาภรณ์
ทวีติยาภรณ์
ตริตาภรณ์
จัตุรถาภรณ์
เบญจมาภรณ์
  • ชั้นประถมาภรณ์
    ชั้นประถมาภรณ์
  • ชั้นประถมาภรณ์ในกล่องของเครื่องราชอิสริยาภรณ์
    ชั้นประถมาภรณ์ในกล่องของเครื่องราชอิสริยาภรณ์
  • สำรับของชั้นประมาภรณ์
    สำรับของชั้นประมาภรณ์
  • ดาราของเครื่องราชอิสริยาภรณ์
    ดาราของเครื่องราชอิสริยาภรณ์
  • แพรแถบชั้นเบญจมาภรณ์
    แพรแถบชั้นเบญจมาภรณ์

สมาชิกแห่งราชอิสริยาภรณ์ที่มีชื่อเสียง[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 "Palais – Order of St. Charles". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2007. สืบค้นเมื่อ 4 January 2008.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 "UK – Order of St. Charles". สืบค้นเมื่อ 4 January 2008.
  3. ↑ Fête nationale monégasque 2011, les décorations
  4. ↑ "Ordonnance Souveraine n° 1.324 conférant l'honorariat la Grand'Croix de l'Ordre de Saint-Charles – Journal 5143". Journal de Monaco. Principauté de Monaco. 1956. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 7, 2017. สืบค้นเมื่อ October 6, 2017.
  5. ↑ Jack Jones, "Princess Grace" เก็บถาวร มีนาคม 12, 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน The Register-Guard, September 15, 1982.
  6. ↑ Sovereign Ordonnance of 1 March 1934
  7. ↑ n° 10223 of 27 November 2023
  8. ↑ Le prince Albert II décoré de l’ordre national de la Couronne du Royaume et remet l’ordre de Saint-Charles au roi de Malaisie
  9. ↑ "Monaco's Prince Albert II accorded state welcome at Istana Negara". Malay Mail. 27 November 2023. สืบค้นเมื่อ 27 November 2023.
  10. ↑ n° 4504 of 4 October 2013

เครื่องอิสริยาภรณ์มิตรภาพ[แก้]

เครื่องอิสริยาภรณ์มิตรภาพ คือเครื่องอิสริยาภรณ์ของประเทศรัสเซีย สร้างขึ้นโดยบอริส เยลต์ซิน ตามคำสั่งประธานาธิบดีแห่งสหพันธรัฐที่ 442 เมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2537 หลังจากนั้นมีการปรับปรุงเกณฑ์การมอบเป็นระยะทั้งในปี พ.ศ. 2542 พ.ศ. 2553 พ.ศ. 2554 และ พ.ศ. 2555 ออกแบบโดยอเลกซานเดอร์ ชูค

กิตติศักดิ์ สายน้ำทิพย์[แก้]

กิตติศักดิ์ สายน้ำทิพย์
เกิด23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2506 (60 ปี)
ที่เกิดอำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช
แนวเพลง
อาชีพ
ช่วงปีพ.ศ. 2525 - ปัจจุบัน

กิตติศักดิ์ สายน้ำทิพย์ (23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2506 –) เป็นโปรดิวเซอร์และนักเรียบเรียงเสียงประสานเพลงลูกทุ่งชาวไทย โดยเรียบเรียงเพลงให้กับศิลปินเพลงลูกทุ่งมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535 รวมทั้งยังเป็นผู้ก่อตั้งและประธานชมรมคนรักลูกทุ่ง[1]

ประวัติ[แก้]

กิตติศักดิ์มีชื่อเล่นว่า หมู เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2506 ที่อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช เขาสนใจด้านดนตรีมาตั้งแต่ยังเด็กโดยเคยเข้าร่วมกับชมรมดนตรีโรงเรียนสมัยที่เขาศึกษาอยู่ชั้นมัธยมต้น ต่อมาเข้าสู่กรุงเทพมหานครจากคำชักชวนของน้าเขย และได้เข้าศึกษาที่วิทยาลัยเทคโนโลยีช่างฝีมือปัญจวิทยา แต่เรียนไม่จบเนื่องจากมีใจรักในสายดนตรีมากกว่าจากการที่เขาได้ฝึกเล่นอิเล็กโทนที่สยามกลการ แต่ต่อมาเขาได้เข้าศึกษาในระบบอีกครั้งที่โรงเรียนเซนต์จอห์น

เส้นทางดนตรี[แก้]

เขาเริ่มอาชีพนักดนตรีที่ปาลาติโน[2] ในจุดนั้นทำให้เขารู้จักกับคนในวงการเพลงลูกทุ่งหลายท่าน ทั้งยังเคยเล่นดนตรีให้กับสถานบันเทิงในพื้นที่จังหวัดนครศรีธรรมราชและจังหวัดตรัง[2] ต่อมาเขาเริ่มอาชีพนักเรียบเรียงเพลงในปี พ.ศ. 2531 โดยเรียบเรียงดนตรีให้เอกชัย ศรีวิชัย เป็นคนแรก จากชุด วันนี้พี่ขอ แต่ยังคงทำงานเป็นนักดนตรีกลางคืนควบคู่กันไป

ในปี พ.ศ. 2535 เขาได้ทำหน้าที่เรียบเรียงดนตรีในอัลบั้ม ยิ่งยงมาแล้ว ของยิ่งยง ยอดบัวงาม ซึ่งมีเพลงดังคือ สมศรี 1992 ที่สร้างชื่อเสียงให้กับยิ่งยงและทำให้วงการเพลงลูกทุ่งที่ซบเซากลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง นับแต่นั้นมาทำให้เขาต้องยุติอาชีพนักดนตรีกลางคืนอย่างถาวร และเป็นนักเรียบเรียงดนตรีเพลงลูกทุ่งอย่างเต็มตัว ซึ่งมีศิลปินลูกทุ่งจำนวนมากที่ได้ร่วมงานกับเขา อาทิ สันติ ดวงสว่าง เสรี รุ่งสว่าง เพลิน พรหมแดน ลูกแพร-ไหมไทย ยุ้ย ญาติเยอะ เกษม คมสันต์ ดาวใต้ ปลายพระยา ดำรง วงศ์ทอง จักรพันธ์ ครบุรีธีรโชติ อาภาพร นครสวรรค์ มนต์สิทธิ์ คำสร้อย หนู มิเตอร์ สลักจิต ดวงจันทร์[3] เป็นต้น

ในปี พ.ศ. 2559 เขามีส่วนในการเรียบเรียงเพลง ฟ้าร้องไห้ ซึ่งจัดทำขึ้นเพื่อถวายความอาลัยแก่พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร อันเป็นผลงานการประพันธ์ของชลธี ธารทอง[4] และในปี พ.ศ. 2561 เขาได้ทำหน้าที่เรียบเรียงดนตรีให้กับยืนยง โอภากุล ในชุด รักสายัณห์น้อยๆ แต่ให้นานๆ และ เทวดาเพลง[5] ซึ่งเป็นการนำเพลงของสายัณห์ สัญญาและเพลงที่ประพันธ์คำร้องโดยชลธี ธารทองมาขับร้องใหม่

ชีวิตส่วนตัว[แก้]

เขาเคยถือหุ้นของบริษัท บีบี โปรโมชั่น จำกัด[6] และเปิดร้านอาหาร ตำนาบ้านเพลงเก่า อยู่ที่จังหวัดนนทบุรี[2]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ ศิลปิน!นักร้อง-ลูกทุ่งดังกับงาน'สังสรรค์ชมรมคนรักลูกทุ่ง'
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 ตำนานบ้านเพลงเก่า
  3. ↑ "สลักจิต ดวงจันทร์" ทำอัลบั้มใหม่ในรอบ 20 ปี
  4. ↑ คนลูกทุ่งร่วมขับขาน "ฟ้าร้องไห้" แสดงความอาลัยพ่อหลวงของปวงไทย
  5. ↑ “แอ๊ด คาราบาว” ส่งอัลบั้มเพลงลูกทุ่งชุดใหม่ “เทวดาเพลง” มาให้ฟัง พร้อมคัดสรรผลงาน ของครูเพลง “ชลธี ธารทอง” มาร้องได้อย่างกินใจ
  6. ↑ งง!สภาเจียด 12ล้านช่วย “สายัณห์” ส.ส.ปชป. จ่อคืนไอแพดโคตรแพง

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

รอเบร์ต ฟิตซอ[แก้]

รอเบร์ต ฟิตซอ
นายกรัฐมนตรีสโลวาเกีย คนที่ 5, 7 และ 12
เริ่มดำรงตำแหน่ง
22 ตุลาคม พ.ศ. 2565
ประธานาธิบดีซูซานา ชาปูตอวา
เปเตอร์ เปลเลกรีนี (elect)
รอง
See list
ก่อนหน้าลูดอวิช ออดอร์
ดำรงตำแหน่ง
4 เมษายน พ.ศ. 2555 – 22 มีนาคม พ.ศ. 2561
ประธานาธิบดีเอบาน กาชปาโลวิช
อันเดรย์ กิสกา
รอง
See list
ก่อนหน้าอีเบตา ราบิโชบา
ถัดไปเปเตอร์ เปลเลกรีนี
ดำรงตำแหน่ง
4 กรกฎาคม พ.ศ. 2549 – 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
ประธานาธิบดีเอบาน กาชปาโลวิช
รอง
See list
ก่อนหน้ามิกูลัส ดราซูลินา
ถัดไปอีเบตา ราบิโชบา
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด15 กันยายน พ.ศ. 2507 (59 ปี)
ตอปอลชานี, เชโกสโลวาเกีย
ศาสนาโรมันคาทอลิก
พรรคการเมืองพรรคสังคมนิยมประชาธิปไตยสโลวาเกีย (เอสเอ็มอีสาร์-เอสดี)
ลายมือชื่อ

รอเบร์ต ฟิตซอ (สื่อบางสำนักของไทยทับศัพท์เป็น รอเบิร์ต ฟิโก[1]; สโลวัก: Robert Fico; 15 กันยายน พ.ศ. 2507 –) เป็นนักการเมืองชาวสโลวาเกียและดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีสโลวาเกียตั้งแต่ปี พ.ศ. 2566 ก่อนหน้านี้เขาเคยดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีมาแล้ว 2 สมัย คือปี พ.ศ. 2549 ถึง พ.ศ. 2553 และปี พ.ศ. 2555 ถึง พ.ศ. 2561 ตามลำดับ นับเป็นนายกรัฐมนตรีสโลวาเกียที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์ โดยดำรงตำแหน่งรวมกันทั้งสี่สมัยเป็นเวลา 12 ปี นอกจากนี้เขายังเป็นผู้ก่อตั้งและเป็นหัวหน้าพรรคสังคมนิยมประชาธิปไตยสโลวาเกีย (เอสเอ็มอีสาร์-เอสดี) เขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งแรกในปี พ.ศ. 2535 ทั้งยังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในคณะผู้แทนของประเทศเชโกสโลวาเกียในสภายุโรป และได้ก้าวขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีครั้งแรกหลังจากการเลือกตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2549 ทั้งนี้เขายังเคยเป็นผู้นำฝ่ายค้านตั้งแต่ปี พ.ศ. 2553 ถึง พ.ศ. 2555 รวมทั้งเคยรับสมัครตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อปี พ.ศ. 2554 แต่ไม่ได้รับการเลือกตั้ง[2]

ในปี พ.ศ. 2561 เขาได้ลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในขณะที่ดำรงตำแหน่งเป็นสมัยที่สามเนื่องจากเปเตอร์ เปลเลกรีนี รองนายกรัฐมนตรีถูกตั้งข้อสงสัยว่ามีส่วนรู้เห็นในคดีฆาตกรรมยาน คูซัค ซึ่งเป็นนักข่าวอิสระ[3][4]

เขามีอุดมการณ์ซ้ายจัด สนับสนุนแนวคิดประชานิยม และมีความสัมพันธ์อันแนบแน่นกับประเทศรัสเซีย[5] โดยหลังจากที่เขาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นสมัยที่สี่เมื่อปี พ.ศ. 2566 เขาได้ถอนตัวจากการสนับสนุนยูเครนในสงครามรัสเซีย-ยูเครน[6][7] ยกเลิกองค์กรตรวจสอบการทุจริตทางการเมือง และจำกัดเสรีภาพสื่อ[8] ส่งผลให้เกิดความไม่พอใจแก่ประชาชนจนเกิดการประท้วงครั้งใหญ่[9]

ในวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2567 เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเนื่องจากถูกลอบยิงขณะกำลังพูดคุยกับประชาชนที่ฮันด์โลบา[10][11] โดยเขาถูกยิงถึง 5 นัดจนได้รับบาดเจ็บสาหัส[12][1]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 สุดช็อก นายกฯ สโลวาเกียโดนพยายามลอบสังหาร มือปืนบุกยิง อาการโคม่า
  2. ↑ "Kiska becomes president (updated)". The Slovak Spectator. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 March 2018. สืบค้นเมื่อ 15 March 2018.
  3. ↑ "Fico podá demisiu, novým premiérom môže byť Pellegrini (minúta po minúte)". Sme (ภาษาสโลวัก). 15 March 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 March 2018. สืบค้นเมื่อ 15 March 2018.
  4. ↑ Heijmans, Philip (15 March 2018). "Slovakia's PM Robert Fico resigns amid public outcry". Al Jazeera. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 March 2018. สืบค้นเมื่อ 15 March 2018.
  5. ↑ "Slovak Prime Minister Knows Who Provoked this War in the Caucasus". HNonline.sk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 October 2011. สืบค้นเมื่อ 12 October 2011.
  6. ↑ Kottasová, Ivana; Tanno, Sophie; Chen, Heather (1 October 2023). "Pro-Russian politician wins Slovakia's parliamentary election". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2023. สืบค้นเมื่อ 2 October 2023.
  7. ↑ "Slovakia elections: Populist party wins vote but needs allies for coalition". BBC News. 30 September 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 October 2023. สืบค้นเมื่อ 2 October 2023.
  8. ↑ "Slovakia, the EU's next rule of law headache". Politico. 20 March 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 May 2024. สืบค้นเมื่อ 17 May 2024.
  9. ↑ "Thousands rally in Slovakia to condemn a government plan to overhaul public broadcasting". Associated Press. 15 March 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 May 2024. สืบค้นเมื่อ 17 May 2024.
  10. ↑ "Slovakia PM shooting live: Robert Fico in surgery and 'fighting for his life' – minister". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 15 May 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 May 2024. สืบค้นเมื่อ 15 May 2024.
  11. ↑ "Slovak PM Fico no longer in life-threatening condition after being shot, minister says". Reuters. 15 May 2024. สืบค้นเมื่อ 17 May 2024.
  12. ↑ เหตุลอบยิงนายกฯ สโลวาเกียแบบเฉียดตาย เรารู้อะไรแล้วบ้าง

เลนี รอร์เบโด[แก้]

เลนี รอร์เบโด
ภาพถ่ายอย่างเป็นทางการของเธอเมื่อปี พ.ศ. 2559
รองประธานาธิบดีฟิลิปปินส์คนที่ 14
ดำรงตำแหน่ง
30 มิถุนายน พ.ศ. 2559 – 30 มิถุนายน 2565
ประธานาธิบดีโรดรีโก ดูแตร์เต
ก่อนหน้าเจโจมาร์ บินาย
ถัดไปซารา ดูแตร์เต
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด
มาเรีย เลออนอร์ ซานโต โทมัส เจโรนา

23 เมษายน พ.ศ. 2508 (59 ปี)
นางา, คามารีเนสซูร์, ประเทศฟิลิปปินส์
พรรคการเมืองพรรคเสรีนิยม
คู่สมรสเจสเซ รอร์เบโด (เสียชีวิตแล้ว)
บุตรบุตรสาว 3 คน
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยแห่งชาติฟิลิปปินส์ (ศิลปศาสตรบัณฑิต)
มหาวิทยาลัยนูเอวา การ์เซอเรส (นิติศาสตรบัณฑิต)
อาชีพนักกฎหมาย
นักเคลื่อนไหวทางสังคม
นักการกุศล
ลายมือชื่อ
เว็บไซต์Campaign website

มาเรีย เลออนอร์ "เลนี" รอร์เบโด (ตากาล็อก: Maria Leonor "Leni" Robredo; 23 เมษายน พ.ศ. 2508 –) เป็นนักกฎหมายและนักการเมืองชาวฟิลิปปินส์ ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2559 จนถึง พ.ศ. 2565 ทั้งนี้เธอเคยดำรงตำแหน่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจากจังหวัดคามารีเนสซูร์ ระหว่างปี พ.ศ. 2553 จนถึงปี พ.ศ. 2559

เธอชนะบองบอง มาร์กอสบุตรชายของอดีตประธานาธิบดีและเผด็จการเฟอร์ดินานด์ มาร์กอส ในการเลือกตั้งรองประธานาธิบดีเมื่อปี พ.ศ. 2556 ส่งผลให้เธอเป็นสตรีคนที่สองของฟิลิปปินส์ที่ดำรงตำแหน่งนี้ โดยเธอยังดำรงตำแหน่งผู้นำฝ่ายค้านในรัฐบาลของโรดรีโก ดูแตร์เต

ในระหว่างการดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดี เธอคือจุดเริ่มต้นของโครงการ อันงัดบูฮาย ที่เน้นขจัดความยากจนและพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนทั้งด้านการศึกษา การสาธารณสุข และการพัฒนาชนบท รวมถึงสนับสนุนความเท่าเทียมทางเพศ[1] ส่งผลให้เธอได้รับรางวัลด้านสิทธิมนุษยชนจากหลายองค์กรทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ[2]

ด้วยอุดมการณ์ทางการเมืองของเธอที่มีจุดยืนเสรีนิยม ทำให้เธอมีความขัดแย้งกับดูแตร์แตและวิพากษ์วิจารณ์การบริหารของดูแตร์แตในหลายโอกาส ทั้งการรับมือสถานการณ์โควิด 19ที่ผิดพลาด[3] สงครามยาเสพติด[4] การปราบปรามกลุ่มก่อความไม่สงบ[5] ซึ่งนโยบายเหล่านี้เธอมองว่าดูแตร์เตทำเกินกว่าเหตุ และยังเป็นแกนนำคนสำคัญที่คัดค้านการทำพิธีศพของอดีตประธานาธิบดีเฟอร์ดินานด์ มาร์กอสในสุสานวีรชน[6] ส่งผลให้เธอถูกดูแตร์เตออกคำสั่งควบคุมตัวเธอในปี พ.ศ. 2563[7] รวมทั้งยังถูกเป็นเป้าโจมตีของผู้เห็นต่างทางการเมืองจากเธอทางสื่อสังคมออนไลน์อย่างต่อเนื่อง[8]

เธอเคยวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลจีนจากการที่จีนรุกล้ำพื้นที่ในทะเลจีนใต้ด้วยการตั้งขีปนาวุธ[9] ซึ่งเป็นการละเมิดคำตัดสินของศาลอนุญาโตตุลาการถาวรว่าด้วยเรื่องข้อพิพาทดินแดนในทะเลจีนใต้ ซึ่งขัดแย้งกับนโยบายทางการทูตของดูแตร์เตที่ค่อนข้างเป็นมิตรกับประเทศจีนมากกว่า[10] อย่างไรก็ตามเธอมีจุดยืนต่อต้านอิทธิพลของสหรัฐและเนโท และยังมีจุดยืนที่ไม่เป็นมิตรต่อประเทศไทย

ในปี พ.ศ. 2565 เธอประกาศลงสมัครประธานาธิบดีโดยจับคู่กับฟรานซิส ปางงิลินัน อดีตวุฒิสมาชิกของฟิลิปปินส์ที่ลงสมัครรองประธานาธิบดี แต่เธอได้พ่ายแพ้ให้กับบองบองซึ่งชนะเธอด้วยคะแนนที่ถล่มทลาย[11][12]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "COA gives OVP highest audit rating for third successive year". June 29, 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 1, 2021. สืบค้นเมื่อ September 1, 2021.
  2. ↑ Robredo honored as ‘outstanding woman’ in Southeast Asia
  3. ↑ Cepeda, Mara (September 3, 2021). "Robredo tempted to tell Duterte: Just let me handle pandemic response". Rappler. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 11, 2022. สืบค้นเมื่อ May 11, 2022.
  4. ↑ Cepeda, Mara (January 6, 2020). "'1 over 100': Robredo calls Duterte's drug war a 'failure'". Rappler. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 11, 2022. สืบค้นเมื่อ May 11, 2022.
  5. ↑ Cepeda, Mara (November 9, 2021). "Robredo wants to abolish Duterte's notorious anti-insurgency group". Rappler. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 11, 2022. สืบค้นเมื่อ May 11, 2022.
  6. ↑ "Robredo chides Marcos family: Why hide burial like a shameful criminal deed?". GMA News Online (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ November 7, 2018.
  7. ↑ DOJ clears Robredo, charges Trillanes in sedition case
  8. ↑ Cepeda, Mara. "Here's how Robredo debunks 'fake news' vs her". Rappler (ภาษาอังกฤษ). Rappler Inc. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 6, 2019. สืบค้นเมื่อ March 2, 2019.
  9. ↑ "Robredo slams Beijing 'missiles' in West PH Sea". ABS-CBN News. ABS-CBN Corporation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 9, 2019. สืบค้นเมื่อ March 2, 2019.
  10. ↑ Cruz, Moises (January 21, 2022). "Robredo: China must recognize arbitral rule first before any joint exploration deal". The Manila Times (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 21, 2022. สืบค้นเมื่อ April 26, 2022.
  11. ↑ "Final, official tally: Marcos, Duterte on top with over 31M votes each". Manila Bulletin. May 25, 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 25, 2022. สืบค้นเมื่อ May 26, 2022.
  12. ↑ "Marcos Jr. officially proclaimed president-elect". CNN Philippines. May 25, 2022. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 20, 2022. สืบค้นเมื่อ May 25, 2022.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ผู้ใช้:บุญพฤทธิ์_ทวนทัย/ทดลองเขียน&oldid=11522730"