กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น

บทความนี้เกี่ยวกับสนามกีฬาแห่งชาติญี่ปุ่นในปัจจุบัน สำหรับสนามกีฬาที่รื้อถอนแล้ว ดูที่ สนามกีฬาโอลิมปิก (โตเกียว)

กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น

国立競技場
มุมมองทางอากาศ ปี 2020
ชื่อเต็ม	กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น
ที่ตั้ง	10-2 เมืองคาสึมิกาโอกะ เขตชินจูกุ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
พิกัด	35°40′41.5″N 139°42′52.5″E
ขนส่งมวลชน	E25 โคคุริตสึ-เคียวกิโจ JB12 เซนดากายะ
เจ้าของ	สภากีฬาประเทศญี่ปุ่น
ความจุ	68,000 (กรีฑา) 68,698 (ฟุตบอล) 80,016 (ฟุตบอลและรักบี้ยูเนียน สูงสุดโดยมีที่นั่งชั่วคราวเหนือลู่วิ่ง)
ขนาดสนาม	107 × 71 m
พื้นผิว	หญ้า
การก่อสร้าง
ลงเสาเข็ม	11 ธันวาคม 2016 (2016-12-11)
ก่อสร้าง	ธันวาคม 2016 – 30 พฤศจิกายน 2019
เปิดใช้สนาม	21 ธันวาคม 2019 (2019-12-21)
งบประมาณในการก่อสร้าง	1.4 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (157 พันล้านเยน)
สถาปนิก	เค็งโงะ คูมะ
การใช้งาน
รักบี้ยูเนียนทีมชาติญี่ปุ่น ฟุตบอลทีมชาติญี่ปุ่น

การแข่งขันรักบี้ชิงแชมป์มหาวิทยาลัยแห่งชาติญี่ปุ่นครั้งที่ 56 รอบชิงชนะเลิศ ระหว่าง สโมสรมหาวิทยาลัยเมจิ กับ สโมสรมหาวิทยาลัยวาเซดะ

กรีฑาสถานแห่งชาติ (ญี่ปุ่น: 国立競技場; โรมาจิ: Kokuritsu Kyōgijō) หรือเรียกว่า สนามกีฬาโอลิมปิก (ญี่ปุ่น: オリンピックスタジアム; โรมาจิ: Orinpikku Sutajiamu; ระหว่างโอลิมปิกและพาราลิมปิกฤดูร้อน 2020) สนามกีฬาแห่งชาติใหม่ของประเทศญี่ปุ่น ตั้งอยู่ในเขตชินจูกุ กรุงโตเกียว เป็นสนามกีฬาเอนกประสงค์ตั้งอยู่บนพื้นที่ของสนามกีฬาแห่งชาติเดิม ใช้สำหรับจัดกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 ที่กรุงโตเกียวเป็นเจ้าภาพ

ประวัติ

สนามกีฬาแห่งชาติเดิมถูกรื้อทิ้งแล้วเสร็จในเดือนพฤษภาคม 2015 และในอีกสองเดือนถัดมา นายกรัฐมนตรีอาเบะประกาศปรับดีไซน์ใหม่ของสนามกีฬาหลังดีไซน์เดิมต้องใช้งบประมาณก่อสร้างสูงมาก ดีไซน์โดยสถาปนิกเค็งโงะ คูมะ ได้รับอนุมัติในเดือนธันวาคม 2015 และมีกำหนดก่อสร้างแล้วเสร็จในเดือนพฤศจิกายน 2019

รายละเอียดสนาม

สนามกีฬาแห่งนี้มีความแปลกตรงที่ไม้ถูกนำมาใช้เป็นส่วนประกอบหลักของโครงสร้าง โดยทั้งหมดได้มาจากประเทศญี่ปุ่นเพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม องค์ประกอบไม้หลายชิ้นอยู่ในรูปแบบโมดูลาร์ ซึ่งสามารถทดแทนได้เมื่อไม้เสื่อมสภาพ ไม้ที่ได้รับการรับรองนั้นได้มาจากทั้ง 47 จังหวัดของญี่ปุ่นตามประเพณีที่เริ่มต้นโดยศาลเจ้าเมจิ การออกแบบชายคาได้รับแรงบันดาลใจจากวัดโฮริวจิ และรวมเอาช่องว่างอากาศที่ใช้ประโยชน์จากสภาพลมที่พัดเข้ามาเพื่อระบายอากาศภายในพื้นที่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ส่วนหนึ่งของหลังคาประกอบด้วยแผงโซลาร์เซลล์โปร่งใส และน้ำฝนจะถูกเก็บในถังเก็บน้ำใต้ดิน และใช้ในการชลประทานสนามหญ้าในสนามกีฬาตลอดจนพืชพรรณนานาชนิดบนทางเดินเล่นชั้นบนสุด การเข้าถึงเป็นปัญหาสำคัญ ส่งผลให้มีสถานที่สำหรับผู้ใช้รถเข็นมากกว่า 450 แห่ง รวมถึงห้องน้ำที่ใช้เทคโนโลยีใหม่ล่าสุด

สมุดภาพ

การก่อสร้าง

• 
  พฤศจิกายน 2016
  พื้นที่สนามก่อนการก่อสร้าง
• 
  พฤษภาคม 2017
• 
  กรกฎาคม 2017
• 
  กันยายน 2017
• 
  พฤศจิกายน 2017
• 
  ธันวาคม 2017
• 
  มีนาคม 2018

• 
  สิงหาคม 2018
• 
  ตุลาคม 2018
• 
  มกราคม 2019
• 
  มีนาคม 2019
• 
  พฤษภาคม 2019
• 
  กันยายน 2019
• 
  ธันวาคม 2019
• 
  ธันวาคม 2019
• 
  ธันวาคม 2019
• 
  ธันวาคม 2019

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ (ในภาษาญี่ปุ่นและอังกฤษ)
• Japan National Stadium — Architecture | Kengo Kuma and Associates

ก่อนหน้า		กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น		ถัดไป
สนามกีฬามารากานัง รีโอเดจาเนโร		โอลิมปิกฤดูร้อน พิธีเปิดและพิธีปิด (สนามกีฬาโอลิมปิก) (2020)		สตาดเดอฟร็องส์ ปารีส
สนามกีฬาโอลิมปิกนิลตง ซังตุส รีโอเดจาเนโร		กีฬากรีฑา สนามกีฬาหลัก (2020)		สตาดเดอฟร็องส์ ปารีส
สนามกีฬาโอลิมปิกนิลตง ซังตุส รีโอเดจาเนโร		กีฬากรีฑาพาราลิมปิก สนามกีฬาหลัก (2020)		สตาดเดอฟร็องส์ ปารีส