ไซดอน
ไซดอน صيدا ศ็อยดา | |
|---|---|
 | |
  ไซดอน ที่ตั้งในประเทศเลบานอน  ไซดอน ไซดอน (เอเชียตะวันตกและเอเชียกลาง) | |
| พิกัด: 33°33′38″N 35°22′33″E / 33.56056°N 35.37583°E | |
| ประเทศ |  เลบานอน |
| เขตผู้ว่าการ | เลบานอนใต้ |
| เขต | ไซดอน |
| ตั้งถิ่นฐาน | สหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล |
| พื้นที่ | |
| • นคร | 3.02 ตร.ไมล์ (7.82 ตร.กม.) |
| • รวมปริมณฑล | 10 ตร.ไมล์ (25 ตร.กม.) |
| ประชากร | |
| • นคร | ~80,000 คน |
| • รวมปริมณฑล | ~266,000 คน |
| เขตเวลา | UTC+2 (EET) |
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+3 (EEST) |
| รหัสพื้นที่ | 07 |
ไซดอน (อังกฤษ: Sidon) หรือ ศ็อยดา (อาหรับ: صيدا) เป็นเมืองใหญ่เป็นอันดับ 3 ของประเทศเลบานอน ในเขตผู้ว่าเลบานอนใต้ ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ บนชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ห่างจากเมืองไทร์ไปทางเหนือราว 40 กิโลเมตร และห่างจากเมืองเบรุต เมืองหลวงของประเทศทางทิศใต้ราว 40 กิโลเมตร เป็นเมืองท่าทางทะเล ท่าเรือประมง ศูนย์กลางการค้าในเขตเกษตรกรรม และเป็นสถานีปลายทางของท่อขนส่งน้ำมันจากบ่อน้ำมันในประเทศซาอุดีอาระเบีย เมืองมีประชากรราว 200,000 คน
เมืองนี้เป็นเมืองโบราณที่ตั้งขึ้นราว 3,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช ตกอยู่ใต้การปกครองของกลุ่มชนต่าง ๆ ที่มีอำนาจในสมัยโบราณ ได้แก่ ชาวอัสซีเรีย ชาวบาบิโลเนีย และชาวเปอร์เซีย ต่อมาราว 330 ปี ก่อนคริสต์ศักราช พระเจ้าอะเล็กซานเดอร์มหาราชได้เข้ายึดครองเมือง ตกอยู่ใต้การปกครองของชาวโรมันเมื่อราว 100 ปี ก่อนคริสต์ศักราช ในช่วงสงครามครูเสดเปลี่ยนผู้ยึดครองหลายครั้ง จนชาวมุสลิมเข้ายึดครองประมาณ ค.ศ. 1241 เมืองนี้เจริญรุ่งเรืองภายใต้การยึดครองของชาวเติร์กหลัง ค.ศ. 1517 แต่ลดความสำคัญลงเมื่อมีการขับไล่พ่อค้าชาวฝรั่งเศสออกจากเมืองใน ค.ศ. 1791
ชื่อ
[แก้]
| ||||||
| ḏjdwnꜣ[1][2] ในไฮเออโรกลีฟอียิปต์ | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| สมัย: ราชอาณาจักรใหม่ (1550–1069 BC) | ||||||
| ||||||
| ḏddwnꜣ[3][4] ในไฮเออโรกลีฟอียิปต์ | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
Ṣīdūn (𐤑𐤃𐤍, ṣdn) ชื่อเมืองในภาษาฟินิเชียอาจหมายถึง "ประมง" หรือ "เมืองประมง"[5] ในพาไพรัสอานัสตาซีที่ 1 ระบุชื่อเมืองนี้เป็น Djedouna[1][2][3][4] ในภาษาฮีบรูไบเบิลมีชื่อเรียกว่า Ṣīḏōn (ฮีบรู: צִידוֹן) และในภาษาซีรีแอกมีชื่อว่า Ṣidon (ܨܝܕܘܢ) ต่อมาชื่อเมืองถูกแผลงเป็นกรีกเป็น Sidṓn (กรีก: Σιδών) ซึ่งภายหลังถูกแผลงเป็นโรมันเป็น Sidon ในภาษาอาหรับคลาสสิกปรากฏชื่อเมืองเป็น ศ็อยดูน (صَيْدونْ) และในภาษาอาหรับสมัยใหม่เป็น ศ็อยดา (صيدا)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Gauthier, Henri (1929). Dictionnaire des Noms Géographiques Contenus dans les Textes Hiéroglyphiques Vol. 6. p. 113.
- ↑ 2.0 2.1 Wallis Budge, E. A. (1920). An Egyptian hieroglyphic dictionary: with an index of English words, king list and geological list with indexes, list of hieroglyphic characters, coptic and semitic alphabets, etc. Vol II. John Murray. p. 1064.
- ↑ 3.0 3.1 Gauthier, Henri (1929). Dictionnaire des Noms Géographiques Contenus dans les Textes Hiéroglyphiques Vol. 6. p. 138.
- ↑ 4.0 4.1 Wallis Budge, E. A. (1920). An Egyptian hieroglyphic dictionary: with an index of English words, king list and geological list with indexes, list of hieroglyphic characters, coptic and semitic alphabets, etc. Vol II. John Murray. p. 1065.
- ↑ Frederick Carl Eiselen (1907). Sidon: A Study in Oriental History, Volume 4. Columbia University Press. p. 12. ISBN 9780231928007.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
