แร็กไทม์
(เปลี่ยนทางจาก Rag-time)
| แร็กไทม์ | |
|---|---|
| แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ | |
| แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม | ต้น 1890[1] ตะวันตกตอนกลางและสหรัฐตอนใต้ |
| รูปแบบอนุพันธุ์ | |
แร็กไทม์ (อังกฤษ: ragtime สามารถสะกดได้ว่า rag-time หรือ rag time)[2] เป็นรูปแบบดนตรีที่รุ่งเรืองสูงสุดในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1890 ถึง 1910[1] ลักษณะเด่นคือ จังหวะที่ขืน (syncopation) หรือ "ไม่สม่ำเสมอ"[1] แร็กไทม์ได้รับความนิยมในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 โดยนักประพันธ์เพลง เช่น สก็อต จอปลิน, เจมส์ สก็อต และ โจเซฟ แลมบ์ เพลงแร็กไทม์ (มักเรียกว่า "แร็ก") โดยทั่วไปแต่งขึ้นและเล่นด้วยเปียโน แม้ว่าแนวเพลงดังกล่าวจะได้รับการดัดแปลงให้เหมาะกับเครื่องดนตรีและสไตล์ต่าง ๆ ก็ตาม
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Berlin, Edward A. (2001). "Ragtime". The Grove Music Dictionary. Oxford University Press. doi:10.1093/gmo/9781561592630.article.22825. ISBN 978-1-56159-263-0. สืบค้นเมื่อ 2009-06-29.
- ↑ Perlman, Itzhak. "The Easy Winners and other rag-time music of Scott Joplin". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 April 2013. สืบค้นเมื่อ 17 June 2019.
