หมางชื่อ
หมางชื่อ 芒市 | |
|---|---|
| การถอดเสียงอื่น ๆ | |
| • พินอิน | Mángshì |
| • ไทเหนือ | ᥝᥥᥒᥰ ᥛᥫᥒᥰ ᥑᥩᥢᥴ |
| • จิ่งโป | Mangshi Myu |
| • พม่า | မန်စီ |
| • ไทย | เมืองข้อน |
| สมญา: นครหมาง, เมืองข้อน | |
 ที่ตั้งในเขตเต๋อหงและมณฑลยูนนาน | |
  หมางชื่อ ที่ตั้งในเขตเต๋อหงและมณฑลยูนนาน  หมางชื่อ หมางชื่อ (ประเทศจีน) | |
| พิกัด: 24°26′01″N 98°35′17″E / 24.4337°N 98.5881°E | |
| Country | ประเทศจีน |
| มณฑล | ยูนนาน |
| เขตปกครองตนเอง | เต๋อหง |
| สถาปนา | 1996 |
| พื้นที่[1]: 536 | |
| • ทั้งหมด | 2,900.91 ตร.กม. (1,120.05 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 933 เมตร (3,061 ฟุต) |
| ประชากร (สำมะโนปี 2020)[2] | |
| • ทั้งหมด | 439,931 คน |
| • ความหนาแน่น | 150 คน/ตร.กม. (390 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลากลางจีน) |
| รหัสไปรษณีย์ | 678400 |
| รหัสโทรศัพท์ | (0)692 |
| เว็บไซต์ | www |
หมางชื่อ (จีน: 芒市; เวด-ไจลส์: Mangshih; ไทเหนือ: ᥝᥥᥒᥰ ᥛᥫᥒᥰ ᥑᥩᥢᥴ; จิ่งโป: Mangshi Myu), หรือชื่อเดิม ลู่ชื่อ (潞西; Luxi)[3] หรือ เมืองข้อน (ไทเหนือ: ᥛᥫᥒᥰ ᥑᥩᥢᥴ) เป็นนครระดับอำเภอและศูนย์กลางการปกครองของเขตปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง มณฑลยูนนาน ประเทศจีน มีขนาดพื้นที่รวม 2,900.91 km2 (1,120.05 sq mi) คิดเป็นพื้นที่เขตนครขนาด 18.66 km2 (7.20 sq mi)[4] กลุ่มชาติพันธุ์สำคัญของเมืองได้แก่ชาวจีนฮั่น, ชาวไท โดยเฉพาะชาวไทเหนือ และ ชาวจิ่งพัว
ศัพทมูล
[แก้]ชื่อจีนกลาง "หมางชื่อ" ปรากฏครั้งแรกในปี 1443 เมื่อถู่ซือแห่งหมางชื่อไทเหนือในชื่อ ยู่หยี จ่างกวานซี (芒市御夷长官司) ได้สถาปนาขึ้น ในอดีต ชาติพันธุ์หมางชื่อ (茫施) เป็นผู้อยู่อาศัยดั้งเดิมของแถบนี้ โดยคำว่า "芒市" มีพัฒนาการมาจาก "茫施" (อ่านออกเสียงเดียวกัน) ส่วน ลู่ชื่อ (潞西) เป็นชื่อเดิม แปลว่า "ตะวันตกของแม่น้ำลู่ [สาละวิน]"[5]: 460
ในภาษาไทเหนือมีชื่อว่า เมืองข้อน[6]: 18 (ᥛᥫᥒᥰ ᥑᥩᥢᥴ) หรือ "勐焕" แปลว่า "เมืองรุ่งอรุณ"[5]: 460
ในปี 2008 มีการสำรวจสาธารณะผู้คนจำนวน 4,751 ซึ่ง 96.96% สนับสนุนการเปลี่ยนไปใช้ชื่อหมางชื่อ แทนที่ชื่อในเวลานั้นซึ่งคือลู่ชื่อ[3] การเปลี่ยนชื่อเมืองเป็นทางการมีขึ้นในปี 2010[7] ซึ่งมีความหมายว่า เมืองหมาง[8]
ภูมิประเทศ
[แก้]หมางชื่อมีพื้นที่รวม 2,900.91 km2 (1,120.05 sq mi) โดยมีพื้นที่ราบแอ่งสองพื้นที่หลักในเมือง ได้แก่หมางชื่อปา (芒市坝) และเจอฟางปา (遮放坝) หมางชื่อมีธรณีสัณฐานหลักเป็นเทือกเขา คิดเป็นมากถึง 84.48% ของเขตแดนหมิงชื่อ จุดสูงสุดอยู่ที่เทือกเขาชิงโกว (Mount Qingkou; 箐口山) ด้วยความสูง 2,889.1 เมตรจากระดับน้ำทะเล[9]: 52–53 เทิอกเขานี้เป็นแขนงของเทือกเขาเกาลีกง[10]: 40 แม่น้ำสายหลักของเมืองคือแม่น้ำหมางชื่อซึ่งเป็นดั่ง "แม่น้ำมารดา" ของเมือง[11] และใีพื้นที่ซับน้ำขนาด 1,881 km2 (726 sq mi)[12]: 90–91 หรือ 61.3% ของพื้นที่เมืองหมางซื่อ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Li Cheng (李赪) (2012). 《云南统计年鉴2017》 [Statistical Yearbook of Yunnan 2017] (ภาษาจีน). Beijing: China Statistics Press. ISBN 978-7-5037-8267-1.
- ↑ "德宏州第七次全国人口普查主要数据公报" (ภาษาจีน). Government of Dehong Prefecture. 2021-06-11.[ลิงก์เสีย]
- ↑ 3.0 3.1 国务院正式批复同意潞西更名为芒市 (ภาษาจีน). Yunnan Xinhua. 2010-07-23. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 July 2010. สืบค้นเมื่อ 2010-12-04.
- ↑ 芒市市情概况 [Overview of Mangshi]. www.dhms.gov.cn (ภาษาจีน). Mangshi government. 2016-06-29. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-10-22. สืบค้นเมื่อ 2018-08-03.
- ↑ 5.0 5.1 德宏傣族景颇族自治州志编纂委员会 (1994). 《德宏州志·综合卷》 [Annals of Dehong Prefecture · Integrated Volume] (ภาษาจีน). Mangshi: Dehong Nationalities Publishing House. ISBN 7-8052-5248-3.
- ↑ Yos Santasombat (2008). Lak Chang: A reconstruction of Tai identity in Daikong. Canberra: ANU Press. ISBN 978-1740760812.
- ↑ Wei Yinxia (魏银霞) (2010-09-28). 云南省德宏州州府潞西市正式更名为"芒市" [Luxi ,the capital of Dehong Prefecture in Yunnan, official name change to Mangshi]. 孔雀之乡网 (ภาษาจีน). Mangshi. สืบค้นเมื่อ 2018-07-24.
- ↑ 德宏傣族景颇族自治州志编纂委员会 (2017). 《德宏年鉴2017》 [Yearbook of Dehong 2017] (ภาษาจีน). Mangshi: Dehong Nationalities Publishing House. p. English Contents page1. ISBN 978-7-5558-0726-1.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ潞西县志 - ↑ 中共云南省委政策研究室; 云南省志编纂委员会办公室 (1986). 《云南地州市县概况 德宏傣族景颇族自治州分册》 [Overview of Prefecture, city and county of Yunnan·Dehong Dai and Jingpo Autonomous Prefecture Volume] (ภาษาจีนตัวย่อ).
- ↑ "Mangshi River". en.dehong.gov.cn. Dehong.Gov. 2013-09-24. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-05-22. สืบค้นเมื่อ 2018-05-21.
- ↑ Jing Zhengshu (敬正书) (2010). 《中国河湖大典 西南诸河卷》 [China Rivers and Lakes Encyclopedia]. Beijing: China Water&Power Press. ISBN 978-7-5170-2699-0.