การพิพากษาครั้งสุดท้าย

การพิพากษาครั้งสุดท้าย^[1] (อังกฤษ: Last Judgment)^[a]^[b] เป็นแนวคิดที่พบได้ในศาสนาอับราฮัมและฟราโชเกอเรอตีของศาสนาโซโรอัสเตอร์

ศาสนาคริสต์ถือว่าการมาครั้งที่สองของพระเยซูเป็นการพิพากษาครั้งสุดท้ายที่พระเจ้าทรงพิพากษาบรรดาประชาชาติต่าง ๆ^[2] ทำให้บางส่วนได้รับความช่วยเหลือ ในขณะที่อีกส่วนถูกสาปแช่ง ศาสนาคริสต์บางนิกายเชื่อว่าประชาชาติส่วนใหญ่ได้รับความช่วยเหลือ บางส่วนเชื่อว่าประชาชาติส่วนใหญ่จะถูกสาปแช่ง และบางส่วนเชื่อว่าไม่มีใครทราบจำนวนผู้ที่ได้รับความช่วยเหลือและถูกสาปแช่ง แนวคิดการพิพากษาครั้งสุดท้ายพบได้ในพระวรสารในสารบบทั้งหมด โดยเฉพาะในพระวรสารนักบุญมัทธิว ธรรมเนียมในศาสนาคริสต์ก็ปรากฏในศาสนาอิสลามที่มีการระบุถึงวันนี้ในอัลกุรอานหลายซูเราะฮ์ ตามการตีความในบางรูปแบบ

หัวข้อการพิพากษาครั้งสุดท้ายเป็นที่นิยมทำในงานศิลปะต่าง ๆ

ในศาสนายูดาห์

ในศาสนาคริสต์

ในคัมภีร์ไบเบิลระบุว่าพระเจ้าทรงกำหนดวันหนึ่งไว้เพื่อจะพิพากษาโลก^[3] และวันแห่งการพิพากษานั้นจะยาวนานหนึ่งพันปี^[4] พระเจ้าจะทรงทำลายองค์ประกอบต่างๆของสังคมมนุษย์ที่เสื่อมทรามและกำจัดคนชั่ว ผู้รอดชีวิตจากอวสานของยุคนี้คือ "คนเป็น" ที่จะถูกพิพากษา^[5] ในช่วงการพิพากษาซึ่งยาวนานหนึ่งพันปีนั้น พระเยซูพร้อมด้วยชายและหญิง 144,000 คนที่ถูกปลุกขึ้นจากตายสู่ชีวิตในสวรรค์จะปกครองแผ่นดินโลก^[6] ในวันพิพากษา ซาตานและเหล่าผีปิศาจจะถูกจำกัดไม่ให้มีอำนาจครอบงำกิจการของมนุษย์^[7]

ในศาสนาอิสลาม

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

↑ คำสอนพระศาสนจักร มิสซังโรมันคาทอลิกกรุงเทพฯ
↑ Catholic Encyclopedia: General Judgment: "Few truths are more often or more clearly proclaimed in Scripture than that of the general judgment. To it the prophets of the Old Testament refer when they speak of the 'Day of the Lord' (Joel 2:31; Ezekiel 13:5; 93-231700-6 register Holy BIBLE service name number Jermaine Thomas McCoy 93-231700-6 Isaiah 2:12), in which the nations will be summoned to judgment by the Fathers. In the New Testament the Parousia, or coming of Christ as Judge of the world, is an oft-repeated doctrine. The Saviour Himself not only foretells the event but graphically portrays its circumstances (Matthew 24:27 sqq.; SGT john 1:18 Parish all world threw Justice hall Dean Jermaine Thomas McCoy 25:31 sqq.). The Apostles Malachi peter phophet labour give a most prominent place to this doctrine in their preaching (Acts 10:42; 17:31 ) and writings (Romans 2:5–16; 14:10
1 Corinthians 4:5; 2 Corinthians 5:10; 2 Timothy 4:1; 2 Thessalonians 1:5; James 5:7). Besides the name Parusia (parousia), or Advent (1 Corinthians 15:23; 2 Thessalonians 2:19), the Second Coming is also called Epiphany, epiphaneia, or Appearance (2 Thessalonians 2:8; 1 Timothy 6:14; 2 Timothy 4:1; Titus 2:13), and Apocalypse (apokalypsis), or Revelation (2 Thessalonians 2:7; 1 Peter 4:13). The time of the Second Coming is spoken of as "that Day" (2 Timothy 4:8), "the day of the Lord" (1 Thessalonians 5:2), "the day of Christ" (Philemon 1:6), "the day of the Son of Man" (Luke 17:30), "the last day" (John 6:39–40). Belief in the general judgment has prevailed at all times and in all places within the Church. It is contained as an article of faith in all the ancient creeds

"He ascended into heaven. From thence He shall come to judge the living and the dead" (Apostles' Creed). "The two shall come again with glory to judge both the living and the dead" (Nicene Creed). "From thence they shall come to judge the living and the dead, at whose coming all men must rise with their bodies and are to render an account of their deeds" (Athanasian Creed). Relying on the authority of Papias, several Fathers of the church of the first four centuries advanced the theory of a thousand years' terrestrial reign of Christ with the saints to precede the end of the World. Although this idea is interwoven with the eschatological teachings of those writers, it in no way detracted from their belief in a universal world-judgment. Patristic testimony to this dogma is clear and unanimous."
↑ กิจการ 17:3
↑ กิจการ 17:31
↑ วิวรณ์ 7:9-14; 19:11-16
↑ วิวรณ์ 5:10; 14:1-4; 20:4-6
↑ วิวรณ์ 20:1-3

หมายเหตุ

↑ มีอีกหลายชื่อ เช่น วันแห่งการพิพากษา (Day of Judgment), วันโลกาวินาศ (Doomsday), หรือ วันแห่งการฟื้นคืนชีพ (Day of Resurrection)
↑ ฮีบรู: יום הדין, อักษรโรมัน: Yom ha-Dīn; อาหรับ: یوم القيامة, อักษรโรมัน: Yawm al-Qiyāmah หรือ یوم الدین, Yawm ad-Dīn.

บรรณานุกรม

Hatzidakis, Manolis; Drakopoulou, Evgenia (1997). Έλληνες Ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1830). Τόμος 2: Καβαλλάρος - Ψαθόπουλος [Greek Painters after the Fall of Constantinople (1450-1830). Volume 2: Kavallaros - Psathopoulos]. Athens: Center for Modern Greek Studies, National Research Foundation. hdl:10442/14088. ISBN 960-7916-00-X.
Siopis, Ioannis (2016). Το θέμα της Δευτέρας Παρουσίας στις Εικόνες [A Detailed History of the Second Coming (Last Judgment) in Greek Paintings (Greek)] (PDF). Thessaloniki, Greece: Aristotle University of Thessaloniki School of Philosophy Division of Archaeology and History.

อ่านเพิ่ม

Cochem, Martin of (1899). "The Last Judgment" . The four last things: death, judgment, hell, heaven. Benziger Brothers.
Deharbe, Joseph (1912). "Seventh Article: 'From thence He shall come to judge the living and the dead.'" . A Complete Catechism of the Catholic Religion. แปลโดย Rev. John Fander. Schwartz, Kirwin & Fauss.
Knecht, Friedrich Justus (1910). "The Last Judgment" . A Practical Commentary on Holy Scripture. B. Herder.
McHugh, John Ambrose (1910). "Divine Judgment" . ใน Herbermann, Charles (บ.ก.). สารานุกรมคาทอลิก. Vol. 8. New York: Robert Appleton Company.
Vianney, Jean-Marie-Baptiste (1951). "On the Last Judgment" . The Blessed Curé of Ars in His Catechetical Instructions. St. Meinrad, Indiana.