ไชสัลเมร์
(เปลี่ยนทางจาก Jaisalmer)
ไชสัลเมร์ ไจซัลเมร์ | |
|---|---|
นคร | |
จากบนและซ้ายไปขวา: ป้อมไชสัลเมร์; หเวลีซาลีม สิงห์; หเวลีปาตโวน; ทะเลสาบคาทิสร; ผนังป้อมไชสัลเมร์; บาดาบาฆ; ภาพกว้างนครไชสัลเมร์ | |
| สมญา: หรินครี (นครทองคำ) | |
  ไชสัลเมร์  ไชสัลเมร์ | |
| พิกัด: 26°54′47″N 70°54′54″E / 26.913°N 70.915°E | |
| ประเทศ | อินเดีย |
| รัฐ | ราชสถาน |
| อำเภอ | ไชสัลเมร์ |
| ผู้ก่อตั้ง | ราวัล ไชสัล |
| การปกครอง | |
| • สมาชิกรัฐสภา | ไกลาศ จาวธรี |
| • สมาชิกสภานิติบัญญัติ | รูปราม |
| พื้นที่[1] | |
| • เขตเมือง | 62.38 ตร.กม. (24.09 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 225 เมตร (738 ฟุต) |
| ประชากร (2011) | |
| • นคร | 65,471 คน |
| ภาษา | |
| • ทางการ | ฮินดี[2] |
| • ทางการเพิ่มเติม | อังกฤษ[2] |
| • พื้นถิ่น | ราชสถาน |
| เขตเวลา | UTC+5:30 (IST) |
| PIN | 345 001 |
| รหัสโทรศัพท์ | 02992 |
| รหัส ISO 3166 | RJ-IN |
| ทะเบียนพาหนะ | RJ-15 |
| เว็บไซต์ | jaisalmer |
ไชสัลเมร์ (อักษรโรมัน: Jaisalmer, ) เป็นนครในรัฐราชสถาน ประเทศอินเดีย ตั้งอยู่ 575 กิโลเมตร (357 ไมล์) ทางตะวันตกของชัยปุระ เมืองหลวงของรัฐ เมืองเป็นที่รู้จักจากป้อมไชสัลเมร์ ซึ่งประกอบด้วยหมู่วังและไชนมนเทียร ป้อมปราการ หเวลี และสิ่งปลูกสร้างโบราณในเมืองสร้างขึ้นจากหินทราย ทำให้เมืองมีสีราวกับทองคำจนเป็นที่มาของสมญานามว่า "หรินครี" หรือนครทองคำ ไชสัลเมร์ตั้งอยู่ใจกลางทะเลทรายธาร์ มีประชากรราว 78,000 คน ปัจจุบันไชสัลเมร์เป็นศูนย์กลางการปกครองของอำเภอไชสัลเมร์ และในอดีตเคยเป็นราชธานีของรัฐไชสัลเมร์
ไชสัลเมร์ก่อตั้งขึ้นโดยราวัล ไชสัล[3] ในปี ค.ศ. 1156[4] โดยชื่อ "ไชสัลเมร์" แปลว่า "ป้อมปราการเนินของไชสัล"
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "District Census Handbook - Jaisalmer" (PDF). censusindia.gov.in. สืบค้นเมื่อ 11 February 2021.
See page 24 'Jaisalmer (M) - 62.38', the '38,401' figure is for the 'Jaisalmer - District Total'
- ↑ 2.0 2.1 "52nd Report of the Commissioner for Linguistic Minorities in India" (PDF). nclm.nic.in. Ministry of Minority Affairs. pp. 34–35. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 25 May 2017. สืบค้นเมื่อ 22 May 2022.
- ↑ Sehgal, K.K. Rajasthan [district Gazetteers.: Banswara], p. 1, ที่กูเกิล หนังสือ
- ↑ Balfour, Edward (1885). The encyclopædia of India and of Eastern and Southern Asia. Original from Oxford University: B. Quaritch. p. 406.