เซติเญ
เซติเญ Цетиње | |
|---|---|
| |
      ตามเข็มนาฬิกาจากบน: สุสาน Petar ที่ 2 Petrovic-Njegos, พิพิธภัณฑ์พระเจ้านิโคลัส, Biljarda, อนุสาวรีย์ Ivan Crnojevic, อารามเซติเญ และพระราชวังน้ำเงิน | |
 ธง  ตราอาร์ม | |
| สมญา: | |
  เซติเญ ที่ตั้งของเซติเญ  เซติเญ เซติเญ (บอลข่าน)  เซติเญ เซติเญ (ยุโรป) | |
| พิกัด: 42°23′N 18°55′E / 42.38°N 18.92°E | |
| ประเทศ | มอนเตเนโกร |
| เทศบาล | เซติเญ |
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1482 |
| นิคม | 94 |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | นายก-สมัชชา |
| • นายกเทศมนตรี | Nikola Đurašković (SDP) |
| • ประธานสมัชชา | Milena Vujačić (Stara garda LSCG) |
| • พรรคที่มีเสียงข้างมาก | SDP–(Stara garda LSCG) |
| พื้นที่ | |
| • เมืองและเทศบาล | 910 ตร.กม. (350 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 650 เมตร (2,130 ฟุต) |
| ประชากร (สำมะโน 2011)  | |
| • อันดับ | ที่ 7 ในมอนเตเนโกร |
| • ความหนาแน่น | 20 คน/ตร.กม. (50 คน/ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง | 14,093 คน |
| • นอกเมือง | 2,564 คน |
| • เทศบาล | 16,657 |
| เขตเวลา | UTC+1 (เวลายุโรปกลาง) |
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+2 (เวลาออมแสงยุโรปกลาง) |
| รหัสไปรษณีย์ | 81250 |
| รหัสพื้นที่ | +382 41 |
| รหัส ISO 3166-2 | ME-06 |
| ป้ายทะเบียน | CT |
| ภูมิอากาศ | Cfb |
| เว็บไซต์ | www |
เซติเญ (มอนเตเนโกร: Cetinje / Цетиње) เป็นเมืองในประเทศมอนเตเนโกร เคยเป็นเมืองหลวงเก่าของแคว้นมอนเตเนโกร จากสำมะโน ค.ศ. 2011 เมืองนี้มีประชากร 14,093 คน ในขณะที่เทศบาลเซติเญมีพลเมือง 16,657 คน[3] เซติเญตั้งอยู่ในเขตภูเขาทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ มีสุสานของผู้ครองแคว้นมอนเตเนโกร และพิพิธภัณฑ์ซึ่งตั้งอยู่ในพระราชวังเดิม เมืองนี้ก่อตั้งขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 15 และกลายเป็นอู่วัฒนธรรมมอนเตเนโกร
ชื่อ
[แก้]รายงานจากข้อมูลที่บันทึกไว้ ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 17 มีแม่น้ำ Cetina ไหลลงมาจากที่ราบ ส่วนหนึ่งของเมืองจึงเรียกตามแม่น้ำสายนั้นว่า Cetinjsko polje (ทุ่งเซติเญ) ในเวลานั้น Cetinjsko polje เคยเป็นหมู่บ้านขนาดเล็ก ภายหลังเมืองที่สร้างใหม่ได้ชื่อเซติเญ (Cetinje) ส่วนในบันทึกทางประวัติศาสตร์ เซติเญได้รับการกล่าวถึงครั้งแรกใน ค.ศ. 1440[4]
ประวัติ
[แก้]ก่อตั้ง
[แก้]
เซติเญได้รับการจัดตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1482 เมื่ออีวัน เซอร์โนเยวิช (Ivan Crnojević) ย้ายเมืองหลวงจาก Obod ทางตอนเหนือของแม่น้ำเซอร์โนเยวิชไปยังทุ่งที่ตีนเขาLovćenที่ป้องกันได้ง่าย ในปีเดียวกันเขาสั่งให้สร้างราชสำนักขึ้นที่ตำแหน่งใหม่และจัดตั้งอาราม (อุทิศแด่พระนางมารีย์) ด้วยเงินบริจาคส่วนบุคคลใน ค.ศ. 1484 ราชสำนักและอารามเป็นอาคารสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาที่มีการบันทึกหลังแรกในมอนเตเนโกร[5] เซอร์โนเยวิชจำต้องย้ายที่ตั้ง Eparchy แห่งเซตาจาก Vranjina ไปยังเซติเญเนื่องจากการรุกรานของออตโตมันใน ค.ศ. 1485[6] เมืองนี้ตั้งชื่อตามแม่น้ำ Cetina
เขตมุขนายกเซตาได้รับการเลื่อนสถานะเป็น metropolitanate ที่เซติเญ[6] โดยเซตาตกอยู่ภายใต้การปกครองของออตโตมันครั้งแรกใน ค.ศ. 1499 จากนั้นถูกผนวกเข้าไปในซันจักมอนเตเนโกรใน ค.ศ. 1514[7]
ประชากร
[แก้]| ปี | ประชากร | ±% |
|---|---|---|
| 1948 | 9,038 | — |
| 1953 | 9,102 | +0.7% |
| 1961 | 9,359 | +2.8% |
| 1971 | 11,876 | +26.9% |
| 1981 | 14,088 | +18.6% |
| 1991 | 15,946 | +13.2% |
| 2003 | 15,137 | −5.1% |
| 2011 | 13,918 | −8.1% |
| ที่มา: [8] | ||
ชาติพันธุ์
[แก้]| กลุ่มชาติพันธุ์ | จำนวน | ร้อยละ |
|---|---|---|
| มอนเตเนโกร | 12,705 | 91.3% |
| เซิร์บ | 539 | 3.9% |
| แอลเบเนีย | 37 | 0.3% |
| โครแอต | 37 | 0.3% |
| โรมา | 28 | 0.2% |
| อื่น ๆ และไม่ระบุ | 572 | 4.1% |
| รวม | 13,918 | 100% |
ภาษา
[แก้]| ภาษา | จำนวน | ร้อยละ |
|---|---|---|
| มอนเตเนโกร | 11,656 | 83.8% |
| เซอร์เบีย | 1,426 | 10.2% |
| เซิร์บ-โครแอต | 226 | 1.6% |
| อื่น ๆ และไม่ระบุ | 610 | 4.4% |
| รวม | 13,918 | 100% |
ศาสนา
[แก้]ข้อมูล: สำนักงานสถิติแห่งมอนเตเนโกร - MONSTAT, สำมะโน ค.ศ. 2011[9]
| ศาสนา | จำนวน | ร้อยละ |
|---|---|---|
| อีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์ | 12,844 | 92.28% |
| อเทวนิยม | 233 | 1.67% |
| โรมันคาทอลิก | 133 | 0.95% |
| อิสลาม | 103 | 0.74% |
| อื่น ๆ | 178 | 1.27% |
| ไม่ระบุ | 364 | 2.61 |
| รวม | 13,918 | 100% |
ความสัมพันธ์นานาชาติ
[แก้]เมืองพี่น้อง
[แก้]เซติเญเป็นเมืองพี่น้องกับเมืองดังนี้:[10][11]
อัลบายูลียา ประเทศโรมาเนีย[12]
กาเอตา ประเทศอิตาลี
กาซีอันเท็พ ประเทศตุรกี
ดีฌง ประเทศฝรั่งเศส
ดูบรอฟนีก ประเทศโครเอเชีย
คาร์กิว ประเทศยูเครน
คอสโตรมา ประเทศรัสเซีย
ลาร์นากา ประเทศไซปรัส
Mali Iđoš ประเทศเซอร์เบีย
มาริบอร์ ประเทศสโลวีเนีย
Nafplio ประเทศกรีซ
โนโวซาราเยโว ประเทศบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
เนือร์นแบร์ค ประเทศเยอรมนี- ริเยกา ประเทศโครเอเชีย
- Santa Severina ประเทศอิตาลี
ชกอเดอร์ ประเทศแอลเบเนีย- ซินายา ประเทศโรมาเนีย
- สปลิต ประเทศโครเอเชีย
- สโปเลโต ประเทศอิตาลี
- Velika Kladuša ประเทศบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนาอ
แวลีโกเตอร์โนโว ประเทศบัลแกเรีย
วิแชกราด ประเทศฮังการี- Vranje ประเทศเซอร์เบีย
- West Achaea ประเทศกรีซ
- ซีเอนา ประเทศอิตาลี
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Legenda o nastanku Cetinja". สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน 2022.
- ↑ "ŽURNAL U DOLINI BOGOVA: Ovo đe sada stojim neka se zove Cetinje". สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2014.
- ↑ "Cetinje". Visit-Montenegro.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 เมษายน 2015. สืบค้นเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2012.
- ↑ "The History of Cetinje". สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน 2022.
- ↑ Žarko Domljan; Jugoslavenski leksikografski zavod "Miroslav Krleža."; Jugoslavenski leksikografski zavod "Miroslav Krleža". (1984). Likovna enciklopedija Jugoslavije. Zavod. p. 245. สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2013.
Ivan Crnojević podigao dvorac, kasnije i crkvu zetske mitropolije... to su prvi datirani spomenici renesanse u Crnoj Gori
- ↑ 6.0 6.1 Glasnik Srpskog istorijsko-kulturnog društva "Njegoš". Njegoš. 1989. Vol. 61–62. p. 49.
Николе на острво Врањина у Скадарском Језеру. Године 1485. под навалом Турака морала је бити премештена на Цетиње, где је и подигнута на степен митрополије. Она ће касније одиграти видну улогу како у верском тако и у националном животу Срба Црне Горе.
- ↑ Ćorović, Vladimir (1933). Istorija Jugoslavije (ภาษาเซอร์เบีย). Beograd: Narodno Delo. สืบค้นเมื่อ 27 เมษายน 2011.
Год. 1499. припојена је била Црна Гора скадарском санџакату. Али, год. 1514. одвојио је султан поново и поставио јој за управника, као санџак-бега, потурченог Станишу, односно Скендер-бега Црнојевића.
- ↑ "Popis stanovništva, domaćinstava i stanova u Crnoj Gori 2011. godine" (PDF). MONSTAT. สืบค้นเมื่อ 12 กรกฎาคม 2011.
- ↑ "Popis 2011". สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2011.
- ↑ "Partnerski gradovi". bar.me (ภาษาMontenegrin). Cetinje. สืบค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2019.
- ↑ "Bratimljenje" (PDF). database.uom.me (ภาษาMontenegrin). Zajednica opština Crne Gore. มกราคม 2013. p. 29. สืบค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2019.
- ↑ "Orașe înfrățite cu Alba Iulia". apulum.ro (ภาษาโรมาเนีย). Alba Iulia. สืบค้นเมื่อ 18 ตุลาคม 2022.
บรรณานุกรม
[แก้]- Fleming, Thomas (2002). Montenegro: The Divided Land. Chronicles Press. ISBN 978-0-9619364-9-5.
- Vujović, Mišo (2003). Crnja i Gora. Nova Pazova. ISBN 978-86-503-0183-8.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- เว็บไซต์ทางการ (ในภาษาอังกฤษ)
