แพนอเมริกันเวิลด์แอร์เวส์
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | 14 มีนาคม ค.ศ. 1927 (ในชื่อ แพนอเมริกันแอร์เวย์) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เริ่มดำเนินงาน | 19 ตุลาคม ค.ศ. 1927 (ในชื่อ แพนอเมริกันแอร์เวย์) | ||||||
| เลิกดำเนินงาน | 4 ธันวาคม ค.ศ. 1991 | ||||||
| ท่าหลัก |
| ||||||
| เมืองสำคัญ |
| ||||||
| สะสมไมล์ | เวิลด์พาส | ||||||
| บริษัทลูก |
| ||||||
| ขนาดฝูงบิน | 226 | ||||||
| จุดหมาย | 87 ประเทศ (ณ จุดสูงสุด)[1] | ||||||
| บริษัทแม่ | แพนแอมคอปอเรชัน | ||||||
| สำนักงานใหญ่ |  สหรัฐอเมริกา | ||||||
| บุคลากรหลัก |
| ||||||
แพนอเมริกันเวิลด์แอร์เวส์ หรือชื่อเดิม แพนอเมริกันเวิลด์แอร์เวส์[2] หรือรู้จักกันในชื่อ แพนแอม เป็นอดีตสายการบินระหว่างประเทศที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐอเมริกา ช่วงปี ค.ศ. 1927 จนถึงวันที่ 4 ธันวาคม ค.ศ. 1991 สายการบินก่อตั้งในปี ค.ศ. 1927 โดยเป็นการขนส่งผู้โดยสารและจดหมายระหว่างคีย์เวสต์ รัฐฟลอริดา กับฮาวานา ประเทศคิวบา สายการบินนี้ถูกยกย่องในด้านนวัตกรรมหลายอย่าง ในด้านอุตสาหกรรมการบินระหว่างประเทศ โดยริเริ่มใช้เครื่องบินไอพ่นอย่างโบอิ้ง 707, อากาศยานลำตัวกว้างอย่างโบอิ้ง 747 ซึ่งเป็นเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดในโลกในเวลานั้น และระบบสำรองคอมพิวเตอร์[3] และยังเป็นหนึ่งในสมาชิกก่อตั้งสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ (IATA)[4] สัญลักษณ์ของสายการบินนี้คือลูกโลกสีน้ำเงิน[5] มักใช้คำว่า "คลิปเปอร์" ในชื่ออากาศยานตัวอย่างเช่น คลิปเปอร์เมดออฟเดอะซี (Clipper Maid of The Sea) ชุดของนักบินเป็นชุดสีขาว
แพนอเมริกันแอร์เวส์ ยุติการให้บริการเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม ค.ศ. 1991 เนื่องจากปัญหาการเงินล้มละลายอันเนื่องมาจากปัจจัยบางอย่าง เช่น อุบัติเหตุทางเครื่องที่แพนแอมประสบปัญหานี้มาหลายเที่ยวบิน เช่น เที่ยวบิน 103, เที่ยวบินที่ 6 และภัยพิบัติท่าอากาศยานเตเนริเฟที่เครื่องบินแฟนแอมเที่ยวบินที่ 1736 ไปประสบเหตุกับเครื่องบินของสายการบินเคแอลเอ็ม เที่ยวบินที่ 4805 เหตุการณ์นี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดในประวัติศาสตร์การบินของมนุษยชาติ ทำให้ความเชื่อมั่นของสายการบินแพนแอมเองลดลงอย่างมาก ทำให้มีปัญหาการเงินแล้วล้มละลายไปในที่สุด
ฝูงบิน
[แก้]ฝูงบินในปี 1990
[แก้]ต่อไปนี้เป็นเครื่องบินที่ดำเนินการโดยแพนแอมและแพนแอมเอ็กซ์เพรสในเดือนมีนาคม 1990 หนึ่งปีครึ่งก่อนที่สายการบินจะล่มสลาย:
| เครื่องบิน | ในประจำการ | สั่งซื้อ | จำนวนที่นั่งผู้โดยสาร | หมายเหตุ | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ชั้นหนึ่ง | ชั้นคลิปเปอร์ | ชั้นประหยัด | รวม | ||||
| แอร์บัส เอ300B4 | 12 | — | — | 24 | 230 | 254 | |
| แอร์บัส เอ310-200 | 7 | — | — | 18 | 207 | 225[6] | |
| แอร์บัส เอ310-300 | 12 | — | 12 | 30 | 154 | 196 | |
| โบอิง 727-200 | 91 | 9 | — | 14 | 131 | 145 | สั่งซื้อเครื่องบินที่ใช้แล้ว |
| โบอิง 737-200 | 5 | — | — | 21 | 95 | 116[7] | |
| โบอิง 747-100B | 18 | — | 39 | 52 | 286 | 377[8] | ลูกค้ารายแรกที่รับมอบเครื่องบินรุ่นนี้
การกำหนดที่นั่งเมื่อปี 2532 (สำหรับเที่ยวบินอเมริกาใต้) |
| โบอิง 747-200B | 7 | — | 21 | 44 | 347 | 412[9] | การกำหนดที่นั่งเมื่อปี 2532 |
| รวม | 152 | 9 | |||||
| ฝูงบินแพนแอมเอ็กซ์เพรส | |||||||
| เอทีอาร์ 42-300 | 8 | 3 | — | — | 46 | 46 | |
| เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา แดช 7 | 10 | — | — | — | 50 | 50 | |
| รวม | 18 | 3 | |||||
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Only Pan Am Flies to all 6 continents!". everything Pan Am. 1948. สืบค้นเมื่อ 27 March 2022.
- ↑ britannica.com Pan American World Airways, Inc.: American Airline Company
- ↑ Guy Norris & Mark Wagner (September 1, 1997). "Birth of a Giant". Boeing 747: Design and Development Since 1969. Zenith Imprint. pp. 12–13. ISBN 0-7603-0280-4.
- ↑ Airliner World (IATA: A new mandate in a changed world), p. 32, Key Publishing, Stamford, November 2011
- ↑ Green, Richard P.; Carroll, James J. (2000). Investigating Entrepreneurial Opportunities. SAGE Publications. p. 108. ISBN 9780803959422.
- ↑ Booth, Darren (June 30, 2012). "Vintage airline seat map: Pan Am Airbus A310". Frequently Flying. สืบค้นเมื่อ September 15, 2012.
- ↑ Booth, Darren (September 2012). "Vintage airline seat map: Pan Am Boeing 737-200". Frequently Flying. สืบค้นเมื่อ September 15, 2012.
- ↑ Booth, Darren (April 2011). "Vintage airline seat map: Pan Am Boeing 747". Frequently Flying. สืบค้นเมื่อ September 15, 2012.
- ↑ Booth, Darren (September 20, 2011). "Vintage airline seat map: Boeing 747 v. 2". Frequently Flying. สืบค้นเมื่อ September 15, 2012.
หนังสือเพิ่มเติม
[แก้]- "Aviation News (Pan American World Airways: Part 1)". 73, 10. Stamford, UK: Key Publishing. October 2011: 78–82. ISSN 1477-6855.
{{cite journal}}: Cite journal ต้องการ|journal=(help) (Aviation News online) - "Jets Monthly (Airline History – Pan Am: Come fly with me!)". Cudham, UK: Kelsey Publishing Group. February 2012: 48–53.
{{cite journal}}: Cite journal ต้องการ|journal=(help) (Kelsey Publishing Group online)
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ แพนอเมริกันเวิลด์แอร์เวส์
- Pan Am Brands
- Pan Am Historical Foundation
- Pan American World Airways, Inc. Records เก็บถาวร 2014-11-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน - University of Miami, Special Collections
- everythingPanAm.com - a virtual Pan Am museum
- PanAmAir.org - a site working to preserve the memories of Pan Am
- Pan Am Timetables and Route Maps เก็บถาวร 2014-08-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- "Pan Am's rise and fall after launching 747". flightglobal. April 15, 2016.
 | บทความบริษัท ห้างหุ้นส่วน หรือองค์กรนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |