เทวดา
(เปลี่ยนทางจาก เทพธิดา)
เทวดา (บาลี: devatā) หรือ เทพ (บาลี: deva เทว) ตามคติความเชื่อทางศาสนาต่าง ๆ หมายถึง ชาวสวรรค์ที่เป็นโอปปาติกะ มีกายทิพย์ ตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์[1] และเสวยสุขในสรวงสวรรค์ชั้นต่าง ๆ ซึ่งถือว่าเป็นภพภูมิที่ดี เทวดาผู้หญิงเรียกว่า เทวี หรือ "เทพี" หรือ นางฟ้า เทวดาผู้มีมิจฉาทิฐิ เรียกว่า มาร
คำว่า เทพเจ้า หมายถึง เทวดาผู้เป็นใหญ่[2] ตามความเชื่อแบบพหุเทวนิยม ซึ่งเชื่อว่ามีอำนาจควบคุมธรรมชาติบางอย่าง[3] เช่น สุริยเทพ เทพเจ้าแห่งสายฟ้า
ดูเพิ่ม
[แก้]- ทูตสวรรค์
- มลาอิกะฮ์
- เทวดา (ศาสนาพุทธ)
- เทพปกรณัมกรีก
- เทพปกรณัมโรมัน
- เทพปกรณัมนอร์ส
- เทพปกรณัมอียิปต์
- รายพระนามเทวดาอินเดีย
- รายพระนามเทวดาจีน
- รายพระนามเทวดาญี่ปุ่น
อ้างอิง
[แก้]- เชิงอรรถ
- บรรณานุกรม
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556. 1,544 หน้า. ISBN 978-616-7073-56-9
 | บทความความเชื่อนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |