จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ฤดูพายุไซโคลนภูมิภาคออสเตรเลีย พ.ศ. 2555–2556 |
|---|
| ขอบเขตฤดูกาล |
|---|
| ระบบแรกก่อตัว | {{{ระบบแรกก่อตัว}}} |
|---|
| ระบบสุดท้ายสลายตัว | {{{ระบบสุดท้ายสลายตัว}}} |
|---|
| สถิติฤดูกาล |
|---|
| ผู้เสียชีวิตทั้งหมด | ไม่ทราบ |
|---|
| ความเสียหายทั้งหมด | ไม่ทราบ |
|---|
| Related articles |
|---|
|
|
| ฤดู |
ฤดูพายุไซโคลนภูมิภาคออสเตรเลีย พ.ศ. 2555-2556 เป็นฤดูกาลปัจจุบันซึ่งยังมีการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อน โดยจะเริ่มนับในวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 และไปสิ้นสุดในวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2556
แผนปฏิบัติงานพายุไซโคลนเขตร้อนในภูมิภาคถูกกำหนดเป็น "ปีพายุหมุนเขตร้อน" แยกจาก "ฤดูพายุหมุนเขตร้อน" โดย "ปีพายุหมุนเขตร้อน" เริ่มในวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 และไปสิ้นสุดในวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556[1]
ขอบเขตของภูมิภาคออสเตรเลียจะอยู่ที่พิ้นที่ตอนใต้ของเส้นศูนย์สูตร ทางตะวันออก 90°ตะวันออก และทางตะวันตกของ 160°ตะวันออก ซึ่งครอบคลุมออสเตรเลีย, ปาปัวนิวกินี, หมู่เกาะโซโลมอน, ติมอร์-เลสเต และภาคใต้ของอินโดนีเซีย[1]
พายุหมุนเขตร้อนในบริเวณนี้จะถูกตรวจสอบโดย ศูนย์เตือนภัยไซโคลนเขตร้อน (TCWCs) : ศูนย์อุตุนิยมวิทยาแห่งออสเตรเลียในเพิร์ท, ดาร์วิน และบริสเบน ; TCWC จาการ์ตาในอินโดนีเซีย ; TCWC พอร์ตมอร์สบีในปาปัวนิวกินี[1] ศูนย์ร่วมการเตือนภัยไต้ฝุ่น จะใช้การเตือนภัยอย่างไม่เป็นทางการสำหรับภูมิภาค โดยดีเปรสชันเขตร้อนทางตะวันตกของ 145°ตะวันออก จะมีการกำหนดหมายเลข และเติม "S" ต่อท้าย และเติม "P" ต่อท้าย เมื่อมีพายุทางตะวันออกของ 145°ตะวันออก
ไซโคลนเขตร้อนกำลังแรงนาเรล
[แก้]บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน
[แก้]รายชื่อพายุที่เกิดขึ้น
[แก้]TCWC จาการ์ตา จะกำหนดชื่อของพายุไซโคลนเขตร้อนจากเส้นศูนย์สูตรที่ระยะ 11°ใต้ ถึง 135°ตะวันออก
เมื่อดีเปรสชันทวีความรุนแรงเป็นไซโคลนเขตร้อนในพื้นที่รับผิดชอบของ TCWC จาการ์ตา ศูนย์ก็จะเป็นผู้กำหนดชื่อของพายุจากรายการ[1] โดยชื่อต่อไปที่จะถูกใช้ต่อไปคือ บากุง
| บากุง (ยังไม่ใช้) |
เกมปากา (ยังไม่ใช้) |
ดาฮ์เลีย (ยังไม่ใช้) |
เฟลมโบยัน (ยังไม่ใช้) |
เคนันกา (ยังไม่ใช้)
|
| ลีลี (ยังไม่ใช้) |
มาวาร์ (ยังไม่ใช้) |
เซโรจา (ยังไม่ใช้) |
เทราไท (ยังไม่ใช้) |
อังเกรก (ยังไม่ใช้)
|
ถ้าพายุไซโคลนเขตร้อนพัฒนาขึ้นในตอนเหนือของ 11°ใต้ ระหว่าง 151°ตะวันออกถึง 160°ตะวันออก TCWC พอร์ตมอร์สบี จะเป็นผู้ประกาศใช้ชื่อพายุ โดยพายุบริเวณนี้จะก่อตัวได้ยากมากโดยครั้งล่าสุดที่มีการก่อตัวและพัฒนาของพายุคือเมื่อปี พ.ศ. 2550[2]
| อาลู (ยังไม่ใช้) |
บูรี (ยังไม่ใช้) |
โดโด (ยังไม่ใช้) |
เอเมา (ยังไม่ใช้) |
เฟเร (ยังไม่ใช้) |
ฮีบู (ยังไม่ใช้) |
อีลา (ยังไม่ใช้) |
กามา (ยังไม่ใช้) |
โลบู (ยังไม่ใช้) |
มาลีอา (ยังไม่ใช้)
|
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2551-52 มีเพียงหนึ่งรายชื่อที่ศูนย์อุตุนิยมวิทยาเป็นผู้ประกาศใช้[1] อย่างไรก็ตามศูนย์อุตุนิยมวิทยาแห่งออสเตรเลียยังคงทำงานอยู่ในเมืองต่างๆ คือ เพิร์ท, ดาร์วิน และบริสเบน โดยมีหน้าที่ตรวจสอบพายุไซโคลนเขตร้อนที่ก่อตัวทั้งหมดในภูมิภาคออสเตรเลีย และออกคำแนะนำพิเศษให้ทั้งพื้นที่รับผิดชอบของ TCWC จาการ์ตาหรือ TCWC พอร์ตมอร์สบี โดยชื่อต่อไปที่จะถูกใช้ต่อไปคือ มิทเชล
| มิทเชล (ยังไม่ใช้) |
นาเรล (ยังไม่ใช้) |
ออสวาล์ด (ยังไม่ใช้) |
เปตา (ยังไม่ใช้) |
รูสตี้ (ยังไม่ใช้) |
แซนดร้า (ยังไม่ใช้) |
ทิม (ยังไม่ใช้)
|
| วิคตอเรีย (ยังไม่ใช้) |
ซาเน (ยังไม่ใช้) |
อาเลสเซีย (ยังไม่ใช้) |
บรูซ (ยังไม่ใช้) |
คริสเตียน (ยังไม่ใช้) |
ดีลัน (ยังไม่ใช้) |
เอ็ดนา (ยังไม่ใช้)
|
