พรรคอนุรักษนิยม (สหราชอาณาจักร)
พรรคอนุรักษนิยมและสหภาพนิยม Conservative and Unionist Party | |
|---|---|
| หัวหน้าพรรค | เคมี บาเดนอค |
| ผู้นำสภาขุนนาง | ลอร์ด ทรู |
| ประธานวิป | เวนดี มอลตัน (สามัญชน) บาร์รอนเนส วิลเลียมแห่งแทรฟฟอร์ด (ขุนนาง) |
| ประธานพรรค | เจค แบรรี |
| ก่อตั้ง | พ.ศ. 2377 (ปัจจุบัน) พ.ศ. 2221 (พรรคขุนนาง) |
| ที่ทำการ | เลขที่ 30 อาคารมิลแบงค์ เขตเวสต์มินสเตอร์, ลอนดอน, สหราชอาณาจักร |
| ฝ่ายเยาวชน | Young Conservatives [1] |
| อุดมการณ์ | อนุรักษนิยม เศรษฐกิจเสรีนิยม สหภาพนิยม |
| จุดยืน | กลาง-ขวา |
| กลุ่มระดับสากล | International Democrat Union [2] |
| กลุ่มในภูมิภาค | พรรคอนุรักษนิยมและปฏิรูปยุโรป [3] |
| สี | สีฟ้า |
| สภาสามัญชน | 121 / 650
|
| สภาขุนนาง | 273 / 805
|
| เว็บไซต์ | |
| เว็บไซต์ทางการ | |
| การเมืองสหราชอาณาจักร รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง | |
พรรคอนุรักษนิยม (อังกฤษ: Conservative Party) หรือชื่อเต็มว่า พรรคอนุรักษนิยมและสหภาพนิยม คือพรรคการเมืองกลาง-ขวาในสหราชอาณาจักรที่ปฏิบัติตามหลักปรัชญาของลัทธิอนุรักษนิยมและลัทธิการรวมชาติบริเตน ซึ่งเป็นพรรคที่ใหญ่ที่สุดในสหราชอาณาจักรโดยมีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในรัฐสภาจำนวน 121 คน สมาชิกสภาท้องถิ่นทั่วประเทศ 9,391 คน และเป็นพรรคการเมืองจากสหราชอาณาจักรที่มีที่นั่งในรัฐสภายุโรปมากที่สุดจำนวน 25 ที่นั่ง ปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็นพรรคฝ่ายค้านในสภาสามัญชนโดยมีหัวหน้าพรรคคือเคมี บาเดนอค เป็นผู้นำฝ่ายค้าน พรรคมักถูกเรียกขานว่า พรรคขุนนาง (Tory Party) หรือ พวกขุนนาง (Tories) พรรคอนุรักษนิยมก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2377 จากพรรคขุนนางเดิมซึ่งก่อตั้งในปี พ.ศ. 2221 พรรคเป็นหนึ่งในสองพรรคการเมืองหลักของสหราชอาณาจักรในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 ร่วมกับฝ่ายเสรีนิยม โดยพรรคได้เปลี่ยนชื่อเป็นพรรคอนุรักษและสหภาพนิยมในปี พ.ศ. 2455 หลังจากการรวมกับพรรคเสรีสหภาพนิยม ซึ่งชื่อพรรคยังคงถูกเรียกขานเพียงสั้น ๆ ว่าพรรคอนุรักษนิยม
ในช่วง พ.ศ. 2463 ความนิยมในฝ่ายเสรีนิยมลดลงอย่างมาก พรรคแรงงานจึงก้าวขึ้นมาเป็นพรรคคู่แข่งที่สำคัญ ตลอดช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 ที่ผ่านมาสหราชอาณาจักรมีนายกรัฐมนตรีที่มาจากพรรคอนุรักษนิยมอยู่ในวาระรวม 57 ปี เช่น วินสตัน เชอร์ชิล (พ.ศ. 2483 - 2488 และ พ.ศ. 2494 - 2498) และมาร์กาเรต แทตเชอร์ (พ.ศ. 2522 - 2533) ซึ่งในสมัยของแทตเชอร์นี้เองที่นำพาประเทศสู่ระบบเศรษฐกิจเสรีนิยมเข้มข้นและทำให้พรรคกลายเป็นผู้สนับสนุนตลาดเสรีและต่อต้านการรวมสหภาพยุโรป (Euroscepticism) มากที่สุดจากสามพรรคหลักของประเทศ พรรคได้กลับมาเป็นรัฐบาลอีกครั้งในปี พ.ศ. 2553 ภายใต้การร่วมของพรรคเสรีประชาธิปไตยและนายกรัฐมนตรีเดวิด แคเมอรอน[1][2][3]
ในรัฐสภายุโรป พรรคอนุรักษนิยมเป็นพรรคการเมืองจากสหราชอาณาจักรที่มีที่นั่งมากที่สุดจำนวน 25 ที่นั่ง ซึ่งเป็นที่นั่งในพรรคอนุรักษและปฏิรูปนิยมแห่งยุโรป (ซีอีอาร์) นอกจากนี้ยังเป็นสมาชิกองค์การต่อต้านสหภาพยุโรป พรรคมีที่นั่งมากที่สุดเป็นอันดับสามในรัฐสภาสกอตแลนด์และอันดับที่สองในสมัชชาแห่งเวลส์ มีพรรคพันธมิตรคือพรรคสหภาพนิยมแห่งอัลส์เตอร์ ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าพรรคการเมืองหลักของไอร์แลนด์เหนือ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Rawnsley, Andrew (18 December 2005). "'I'm not a deeply ideological person. I'm a practical one'". The Observer. London. สืบค้นเมื่อ 26 February 2011.
- ↑ Shoffman, Marc (17 April 2006). "Cameron in the pink: Tory leader sees increased support in the gay community". Pink News. สืบค้นเมื่อ 26 February 2011.
- ↑ Eaglesham, Jean (17 April 2006). "Man in the News: Leader at the threshold". Financial Times. สืบค้นเมื่อ 26 February 2011.
 | บทความเกี่ยวกับการเมือง การปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |