คันทรี (แนวดนตรี)
| คันทรี | |
|---|---|
| แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ | ดนตรีโอลก์ไทม์, กอสเปล, และ อัลโกล-เซลติก |
| แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม | ต้นศตวรรษที่ 20 ทางใต้ของสหรัฐอเมริกาโดยเฉพาะใน แอพพาลาเชีย, (เทนเนสซี, เวอร์จิเนีย, เวสต์เวอร์จิเนีย, และ เคนทักกี) |
| เครื่องบรรเลงสามัญ | กีตาร์ - ไวโอลิน - กีตาร์เหล็ก - โดโบล - ฮาร์โมนิกา - กีตาร์เบส - ฟิดเดิล - กลอง - แมนโดลิน - แบนโจ |
| รูปแบบอนุพันธุ์ | บลูกราส, แดนส์แลนด์, ร็อกแอนด์โรล, ร็อก, คันทรีร็อก, เซาเทิร์นร็อก |
| แนวย่อย | |
| เบเกอร์สฟิลด์ซาวด์ - บลูกราส - โคลสฮาร์โมนี - ฮองกีท็องค์ - จั๊กแลนด์ - ลับบ็อกซาวด์ - แนชวิลซาวด์ - นีโอเทรดิชันนัลคันทรี - เอาต์ลอว์คันทรี - เรดเดิร์ต - เท็กซัสคันทรี | |
| แนวประสาน | |
| อัลเทอร์เนทีฟคันทรี - คันทรีร็อก - ไซโคบิลลี - ร็อกอะบิลลี - คาวพังก์ - คันทรี-แร็ป - คันทรีป็อป - เวสเทิร์นสวิง | |
ดนตรีคันทรี (อังกฤษ: country music) เป็นแนวเพลงที่มีต้นกำเนิดจากภาคใต้และตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกา เริ่มมีการผลิตขึ้นครั้งแรกในช่วงทศวรรษ 1920 โดยดนตรีคันทรีมุ่งเน้นไปที่การขับร้องเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของชนชั้นแรงงานและผู้ใช้แรงงานในอเมริกาเป็นหลัก[1]
ดนตรีคันทรีเป็นที่รู้จักในด้านเพลงบัลลาดและเพลงเต้นรำ (เช่น "ฮองกีทองก์มิวสิก") ซึ่งมีรูปแบบที่เรียบง่าย เนื้อเพลงแนวพื้นบ้าน และการประสานเสียง มักมาพร้อมกับเครื่องดนตรี เช่น แบนโจ ฟิดเดิล หีบเพลงปาก และกีตาร์หลากหลายประเภท ไม่ว่าจะเป็นกีตาร์โปร่ง กีตาร์ไฟฟ้า กีตาร์เหล็ก และกีตาร์เรโซเนเตอร์[2][3][4] แม้ว่าดนตรีคันทรีจะมีรากฐานหลักมาจากดนตรีโฟล์กของอเมริกาหลายรูปแบบ เช่น ดนตรีโอลด์ไทม์ และดนตรีแอปพาเลเชียน[5][6] แต่แนวเพลงนี้ก็ได้รับอิทธิพลสำคัญจากประเพณีดนตรีอื่น ๆ เช่น ดนตรีเม็กซิกัน ไอริช และฮาวาย[7] นอกจากนี้ โหมดบลูส์จากดนตรีบลูส์ยังถูกนำมาใช้ตลอดประวัติศาสตร์ของดนตรีคันทรีอีกด้วย[8]
ดนตรีคันทรีเคยถูกเรียกว่า "ดนตรีฮิลบิลลี" ก่อนที่คำว่า "คันทรีมิวสิก" จะได้รับความนิยมในช่วงทศวรรษ 1940 แนวเพลงนี้ได้รวมดนตรีเวสเทิร์นเข้าไปด้วย ซึ่งพัฒนาเคียงข้างกับดนตรีฮิลบิลลีจากรากฐานที่คล้ายกันในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 แนวดนตรีเวสเทิร์นร่วมสมัย ได้แก่ เท็กซัสคันทรี เรดเดิร์ต และดนตรีที่ได้รับอิทธิพลจากชาวสเปนและเม็กซิกัน-อเมริกัน เช่น เทฆาโน (Tejano) และดนตรีนิวเม็กซิโก ซึ่งยังคงดำรงอยู่ควบคู่ไปกับวัฒนธรรมดั้งเดิมของชนพื้นเมือง[9][10]
ในปี 2009 ดนตรีคันทรีเป็นแนวเพลงที่มีผู้ฟังมากที่สุดในช่วงเวลาเร่งด่วนยามเย็นทางสถานีวิทยุของสหรัฐอเมริกา และเป็นแนวเพลงที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับสองในช่วงเวลาเร่งด่วนยามเช้า[11]
ต้นกำเนิด
[แก้]องค์ประกอบหลักของดนตรีคันทรีสมัยใหม่มีรากฐานมาจากประเพณีดนตรีในภาคใต้และตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกา โดยดนตรีคันทรีเริ่มเป็นที่ยอมรับในวงการเพลงป็อปของอเมริกาในช่วงปี 1920 ซึ่งเป็นยุคแรกของการบันทึกเสียง[12] ตามที่นักประวัติศาสตร์ดนตรีคันทรี บิล ซี. มาโลน กล่าวไว้ว่า ดนตรีคันทรีถูก "แนะนำให้โลกได้รู้จักในฐานะปรากฏการณ์ของภาคใต้"[13]
การอพยพเข้าสู่เทือกเขาแอปพาเลเชียนทางตอนใต้ของสหรัฐอเมริกาตะวันออกเฉียงใต้ได้นำเอาดนตรีโฟล์กและเครื่องดนตรีจากยุโรปและบริเวณเมดิเตอร์เรเนียนมาด้วยเป็นเวลากว่า 300 ปี และพัฒนากลายเป็นดนตรีแอปพาเลเชียน เมื่อประเทศขยายตัวไปทางตะวันตก แม่น้ำมิสซิสซิปปีและรัฐลุยเซียนากลายเป็นจุดเชื่อมโยงของดนตรีคันทรี ก่อให้เกิดดนตรีเคจุน (Cajun music) ในภาคตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกา เทือกเขาร็อกกี ดินแดนชายแดนอเมริกัน และแม่น้ำรีโอแกรนด์ได้เป็นฉากหลังของบทเพลงของชนพื้นเมืองอเมริกัน เพลงเม็กซิกัน และเพลงคาวบอย ซึ่งนำไปสู่การพัฒนาดนตรีนิวเม็กซิโก และดนตรีเวสเทิร์น ซึ่งมีความเชื่อมโยงโดยตรงกับแนวดนตรี เรดเดิร์ต เท็กซัสคันทรี และเทฆาโน ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก เสียงกีตาร์เหล็กที่เป็นเอกลักษณ์ของดนตรีคันทรีมีต้นกำเนิดจากดนตรีฮาวาย[14][15]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Fox, A.A. (2004). Real Country: Music and Language in Working-Class Culture. Duke University Press. ISBN 978-0-8223-3348-7. สืบค้นเมื่อ December 3, 2022.
- ↑ "Country music – Definition". Dictionary.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 7, 2020. สืบค้นเมื่อ October 30, 2011.
- ↑ "Country music – Definition". Oxford Dictionaries. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 9, 2011. สืบค้นเมื่อ October 30, 2011.
- ↑ "WordWeb: Free English dictionary and thesaurus download". Wordweb.info. สืบค้นเมื่อ December 6, 2023.
- ↑ Duncan, Dayton; Burns, Ken; Steisel, Susanna; Shumaker, Susan; Baucom, Pam Tubridy; Mosher, Emily; Hinders, Maggie (2019). Country music. New York. ISBN 978-0-525-52054-2. OCLC 1057241126.
- ↑ Anderson, K. (2020). Traditional Country & Western Music. Images of America. Arcadia Publishing Incorporated. ISBN 978-1-4396-7153-5. สืบค้นเมื่อ December 3, 2022.
- ↑ Egge, Sara (March 19, 2017). "The Origins of Country Music". Centre College's Norton Center For The Arts. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 3, 2022. สืบค้นเมื่อ December 3, 2022.
- ↑ Ripani, Richard J. (August 1, 2006). The New Blue Music: Changes in Rhythm & Blues, 1950–1999. Wm. B. Eerdmans Publishing. p. 22. ISBN 978-1-57806-861-6.
- ↑ Trevino, G. (2002). Dance Halls and Last Calls: A History of Texas Country Music. Taylor Trade Publishing. ISBN 978-1-4616-6184-9. สืบค้นเมื่อ December 3, 2022.
- ↑ Stefano, Michelle (June 8, 2020). "Live! In the Archive: an Interview with Lone Piñon - Folklife Today". Library of Congress Blogs. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 24, 2022. สืบค้นเมื่อ December 3, 2022.
- ↑ AARP Bulletin. Vol. 53 No. 1. "50 Minutes on the Road." Betsy Tower. Page 50, citing Commuting in America III and Arbitron.
- ↑ Peterson, Richard A. (December 15, 1999). Creating Country Music: Fabricating Authenticity. University of Chicago Press. p. 9. ISBN 978-0-226-66285-5.
- ↑ Malone, Bill. Country Music U.S.A. Austin: University of Texas Press, 2002. Print.
- ↑ "How Hawaiian Music Influenced Country Music". Tiki with Ray. February 22, 2018. สืบค้นเมื่อ November 29, 2022.
- ↑ Shah, Haleema (April 25, 2019). "How the Hawaiian Steel Guitar Changed American Music". Smithsonian Magazine. สืบค้นเมื่อ December 3, 2022.
 | บทความเพลง ดนตรี หรือ เครื่องดนตรีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |